ჩიტ(ებ)ი

_ცრემლები, რომ გცვივა აი მაშინ ფერმკთალდებიან ადამიანები შეგრძნებები უფრო მეტია,ვიდრე სიტყვები .არცერთი ზედმეტი კითხვა არ დაგვესმის მიუხედავად ამისა ყველაფერი რთულადება _რთულდება მხოლოდ იმიტომ, რომ ადამაინები ინდივიდმაიზმს

სიზმრის თეორია (2)

პიანინოს კლავიშებზე ვიღაცამ თითები შემოაწყო და სასიამოვნო მელოდიაც სწრაფად მოხვდა ქალის ყურთასმენას. იმის ნაცვლად, რომ გასულიყო, წონასწორობის შესანარჩუნებლად კედელს მიეყრდნო. და თუმცა შოპენის ნაცვლად ბეთჰოვენის „სიჩუმე“ იჭრებოდა კედლებში ხმაურით,

ფიფქის ეფექტი [თავი 3]

ფეხზე წამოდგა და დარიას მიმართულებით დაიძრა. რამდენიმე ნაბიჯი გადადგა, მოწყვეტით დაჯდა გოგონას გვერდით და გულში ჩაიკრო გაშეშებული სხეული. იმ დროს არანაირი ცუდი განზრახვა არ ჰქონია... უბრალოდ გრძნობდა! დარიას გრძნობდა!

გაყიდული სხეული “10“

ცვლილებები მართლაც იყო,ელენე შეეგუა საკუთარ ბედს.ძალიან რთულია საკუთარი წარსულის ერთი ხელის მოსმით გაქრობა,უფრო სწორად ვერც გავაქრობთ,ის მუდამ გვემახსოვრება,ავად თუ კარგად. ელენე ზიზღით უყურებდა საკუთარ სხეულს სარკეში,რადგან იცოდა რომ ის გაყიდული

მამის სიყვარული

თავდაპირველად ისეთი პატარები არიან რომ მათ ხელში აყვანისაც კი გეშინიათ.სულ გინდა რომ გულში ჩაიკრა და არასოდეს გაუშვა .ეს უდიდესი პასუხისმგებლობაა.ყოველთვის უნდა იყოთ მზად რომ მათ გვერდში დაუდგეთ.

ისევ გახსენი გული ჩემი

ჩემი კამარა! ისევ გახსენი გული ჩემი მზე-მთვარისათვის და დამიფარე, ვით წალკოტში ყვავილს იფარავ!

"ნახვამდის!"

ლექსებით ნათქვამი გრძნობებზე მეტია, მას კი ჰგონია რომ ის არის მართალი! მას ჩემი არ სჯერა, რატომღაც არ სჯერა... არც ჩემი, არც ჩემი ლექსებით ნათქვამის! არ ვიცი ამ წასვლით გული ვის დასწყდება, მას თუ მე?! მე თუ მას?! შევხედო სხვასავით?

ჩანახატი (5 თავი)

აკასთვის ძნელი აღმოჩნდა მომხდარის გადახარშვა. რატომღაც დარწმუნებული იყო, რომ მშობლებს ერთმანეთთან სიყვარული არ აკავშირებდათ, თუმცა დედის ასეთ მწვავე რეაქციას არ ელოდა. ქალი გამწარებული, განადგურებული აქეთ - იქით ბოლთის ცემით აწყდებოდა. რა იყო ეს?!

მინდა მიყვარდეს თავი 17

ბოდიშს ვიხდი ჩემო საყვარლებო და ჩემო თბილებო ასეთი დაგვიანებისთვის,საერთოდ ასეთი რამეები მე არ მჩვევია მაგრამ რა ვქნა ნოსტალგია მომაწვა და ისე ცუდად ვიყავი ეს დეები რომ საერთოდ წერის თავი არ მქონდა.ეხლა გპირდებით რომ ისევ ისე ავტვირთავ ყოველ დღე

9 წუთით ადრე... (სრულად)

მახსოვს 2010 წელი იყო... 31 დეკემბერი შუაღამეს ზუსტად 9 წუთი აკლდა... დამირეკა და მითხრა "ჩამო რაა" მეც სიხარულით მაშინვე ჩვბირბინე კიბეები... გამოვედი სადარბაზოდან და აი ისიც გამოჩნდა... როგორც ყოველთვის თბილად არ ეცვა: ერთი ჩვეულებრივი ტყავის