მეზობლის ბიჭი (თავი 8)

ოთახში შესულს ცხვირი სასმელია სუნმა დამწვა,იქვე არაყის ბოთლები და რამდენიმე წაქცეული ლუდის ბოთლიც ეყარა.მაგიდაზე 2 ჭიქა იდო..-ალბათ ნიკუშა ყავდა. ჩემი გაფიქრება და ოთახის კარის ჭრიალზე შეტრიალებულს გიორგის პერანგში თმა გაჩეჩილი მარია შემრჩა.მისი

მარტივი ბედნიერება ( 9 )

- ვნეტარებდი მის მკლავებში მოქცეული და თავდავიწყებას ვეძლეოდი, ისევ თვითონ მოვიდა გონს და მომცილდა, იქვე ჩემს თვალწინ გაიხადა შარვალი და მაისური და წელსქვემოთ პირსახოცი მოიხვია, ენაჩავარდნილი და პირდაღებული შევყურებდი მის უნაკლო სხეულს...

ხანგრძლივი "გაფიქრების" საათები

ყველაფერი იწყება მოწიწებული მისალმებით.იმის თქმით,რომ შენი გაცნობა საკმაოდ "სასიამოვნოა".ნეტა,ვინ დააწესა,რომ ადამიანის გაცნობისთანავე სიტყვა "სასიამოვნო" უნდა გამოიყენო?რამდენად ახლოსაა რეალურ მოცემულობასთან საუკუნეების წინ დაწერილი "დაუწერელი

გაყიდული ღირსება (თავი 3)

მოდი, ლამაზო მოდი, ნუ გარბიხარ .... - საშინელი ალკოჰოლის და თუთუნის სუნად იყო გაჟღენთილი, დიდი და ოფლიანი ხელები ჰქონდა, დათვის ველურ ტრებს მაგონებდა, ცოცხალი თავით არ მიშვებდა, რაც ძალა და ღონე ქონდა მკლავების გარშემო მიჭერდა.

არეული გრძნობები 11 თავი

-ისევ ისეთი რანორმარულია-ბრაზნარევი ტონით თქვა თათიამ და უკმაყოფილო სახით დაბრიცა ტუჩები -ძალიან საყვარელი ბიჭია-გამომწვევი ტონით უთხრა თიკამ და აკისკისკისდა

სიყვარულის ინსტინქტი (სრულად)

ლიზასთვის არანაირი მნიშვნელობა არ ჰქონდა წვიმიანი დღე იქნებოდა თუ მზიანი,რომ ამის მიხედვით დაედგინა,ცუდ ხასიათზე იქნებოდა დღეს თუ კარგზე.მთავარი ის იყო,რომ ამ ‘’დაწყველილი სახლიდან’’,როგორც თვითონ ეძახდა,მამის ქვეშამდგომებს მორიგი ცხედარი არ

ქურუმთა ძალა და ძალთა მსხვერპლი

გარდა ყოვლისმომცველი ოსტატური სიყვარულისა და ყველა განზრახვა ამაოებაა,გარდა განღმრთობისა

როცა გვეგონა

როცა გვეგონა მივაკვლიეთ ჭეშმარიტებას...

მარტივი ბედნიერება ( 8 )

- თავი ასწია და აწყლიანებული თვალებით შემომხედა, ერთხანს ასე მიყურებდა და მერე როცა წამოდგა, ჩემს წინ დაიჩოქა, ფეხებზე მომეხვია და მუხლებზე თავი დამადო, მოვკვდი და აღარ დავრჩი...

ემიგრანტის შვილი

მარ.... -რაო? -ადრე ხალხი პირბადის გარეშე მართლა დადიოდა? -კი ლიზი მართლა დადიოდა. და ჩამეცინა მის კითხვაზე -და როგორი სახეები ქონდათ? -რავიცი ზოგი იღიმოდა ზოგს დარდიანი,