არაკაცებო, გეძლევათ შანსი (5)

-ცხოვრება ისეთი არაარა, შენ როგორც გგონია და მე როგორსაც მინცობ და მენდობი ისეთი არ ვარ.. მე მარტივად დაგანახე, რომ იმდენად კარგი ვიყავი შენთვის , რომ ჩემს იქით აღარ გაგეხედა.. შეგეტყო.. ვიცი, რასაც გრძნობ ახლა, მაგრამ შენთან სანამ დროა უნდა

წესები იმისთვის არსებობს, რომ დაარღვიო! (3)

ვიღაცის ხელები არა,უკნიდან ანდრია მომადგა,ეს მოულოდნელი არ ყოფილა,თუმცა მაინც შევცბი,როცა მისი სურნელი ვიგრძენი..მისი ტკბილი და სიგარეტის მწარე სუნი ერთმანეთში ირეოდა და სასიამოვნო კონტრასტს ქმნიდა.ღრმად დარტყმული ნაპასის უკუქმედებითი ამოსუნთქვა

იდეალურად მიმზიდველი (თავი 2)

„ჰეი,მომენატრე...“ „ჰეიიიი..“-მივწერე და ბოლოს ასო გამიგრძელდა. „შენს სადარაზოში ვარ..ჩამო..“ აკანკალებულმა ტელეფონი ვისროლე და კარებისკენ წავედი.მაინტერესებდა მართლა იყო თუ არა ქვემოთ,მაგრამ უფრო მეტად მისი ნახვა მინდოდა,თავს არ ვუტყდებოდი

პასუხი ასათიანს

ხომ ლამაზია ეს ტქვენი ცოლი მაგრამ თქვენ უფრო ლამაზი გინდათ, ასათიანო ამას რომ წერდი ვერ ვხვდები რატომ აგვიღე ქირდათ?! ლამაზიაო ეს საქართველო ამბობ და ისევ აგრძელებ მერე, მევერ გავიგე როგორი გინდა ან დაგვიხატე ან აგვიღწერე

ჩემი საკუთარი ბედნიერება (თავი 3)

ალექსანდრე ხელს წელზე მიცურებს და გულზე მიკრავს, მეორე ხელით ლოყაზე მეხება. მთელ ტანზე სიმხურვალეს ვგრძნობ, სიამოვნებისგან თვალებს ვხუჭავ. მოსალოდნელი კოცნისთვის ტუჩებს ერთმანეთს ოდნავ ვაშორებ. ალექსანდრეს ტუჩები, ჩემს ტუჩებს ეხება. ხო ვამბობ ეს

შენ ჩემთვის დაიბადე (სრულად)

აი ამას ჰქვა,ცხოვრება მოულოდნელობებითაა სავსეო.ყველაფერს მოველოდი,მაგრამ შენ თუ აქ დამხვდებოდი ნამდვილად არა-უცებ მოუბრუნდა ბაქარი კესანეს. -მეც ეგრე-ორივეს გაეცინათ. -გამიხარდი-უთხრა ბაქარმა შეპარვით გოგოს,თითქმის ჩურჩულით.კესანემ მხოლოდ ღიმილით

გრძნობებით დატყვევებული [5;6]

ცხოვრება რა საინტერესო რამაა... ყოველ ნაბიჯზე რაღაც ახალი ხდება და შენ შეიძლება ეს რაღაც თავიდან არ მოგეწონოს, მაგრამ შემდეგ თამაშში ერთვები და სასიამოვნო ბრძოლაც იწყება.ასე ფიქრობდა შერვაშიძეც და მთელი საღამო თვალს არ აშორებდა ბერდიას.

დამიბრუნდი(თავი5)

გადიოდა დღეები,კვირები,თვეები ნიკუშასთან ყველანაირი კონტაქტი გავწყვიტე ერთ დღესაც გავიგე რომ ჩამოსულა მომაკითხა კიდეც, მე კი მხოლოდ ვუბღვერდი და არაფერს ვეუბნებოდი, დაიწყო გამოცდები თითქმის ყველა წრმატებით ჩავაბარე და ბოლო გამოცდიდან

ალისა საოცრებათა ქვეყანაში (1)

ისეთი ჭკუამხიარული იყო სკოლაში ყველა მოსწავლეს უყვარდა. თან სულ ახალგაზრდა იყო და ბავშვები თავს უტოლებდნენ ხოლმე. გასულ წელს ბოლო გამოშვების ჯგუფში მეთორმეტე კლასელი რეზი ეხუმრებოდა კიდევაც ცოტა პატარა ,რომ იყოთ პაემანზე დაგპატიჟებდითო. თინანო

***უთქმელი ლექსი...

ვერც ოცნებები ვერ ავიხდინე, ვერც გავუმკლავდი წყურვილს... ვერ ავიტანე ამაოება, ვერაფრით ჩავწვდი სურვილს! ვერც სიყვარულის გრძნობით ავენთე, არც დავბოღმილვარ შურით... ვერც წყაროს წყალის გემო გავიგე, ვერც ღვინით სავსე ჭურის!