შენი ერთი "კიც" საკმარისია

ვინ არ მომწონებია დაწყებული პირველი კლასიდან მეთორმეტე კლასის ჩათვლით. ნუ, ალბათ ბაღის ასაკშიც მომწონდა ვინმე, მაგრამ საბედნიეროდ თუ სამწუხაროდ, არ მახსოვს. მომწონდა კლასელიც, ძალიან ძალიან შორეული ნათესავიც, შეიძლება არც ისე შორეული იყო

მგონი მართლა ვამპირია –7–

არ ვიცი რამდენ ხანს ვამსხვრევდი ყველაფერს.ბოლოს მოვრჩი და რაილის შევხედე ისეთი გახარებული და თან გაოცებული მიყურებდა რომ სიცილი ამიტყდა.მერე დავსერიოზულდი და კარგად შევათვარიელე.თურმე ადამიანის თვალით კიდევ ვერ ვხვედავდი

მე ის აღმოვაჩინე! [1]

თბილისის ქუჩებში თოვლის ფანტელები მოძრაობდნენ. სიცივეს ქუჩების მოყინვა დაეწყო. ფიფქები მიწაზე დაცემისთანავე დნებოდნენ. ჩაბნელებულ ქუჩებში ორიოდე ადამიანს თუ შენიშნავდი. ერთერთი იყო ბარბარე ამაშუკელიც. მიდიოდა სიცივისგან აწითლებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (6-7 თავები)

შეიძლება ითქვას პოპულარობის ზენიტში მყოფი საკუთარი მდგომარეობით ვტკბებოდი. როგორც ყოვეთვის ტელევიზორი ქართულ არხებზე მქონდა ჩართული. ტელევიზიით ერთ-ერთი ქართული შოუ გადიოდა. წამყვანმა მეტიჩარა ხმით აღნიშნა, რომ როგორც იქნა

დამიბრუნდი(თავი4)

ძალიან გამიკვირდა ჩვენი ’ტრადიცია ’ დაარღვია? დავურეკე და გამორთული ქონდა , ვიფიქრე დაუჯდა თქო და სამზარეულოში ჩავედი, ისეთი სუნები იყოო .. მმმ.. დედას გაკეთებული ყველაფერი მიყვარდა , მითუმეტეს ახალი წლის სუფრა, მე მარიამი და ლილეკო შეთანხმებულები

ერთ მშვენიერ დღეს 4

დილას შაკოს ღნავილმა გამომაღვიძა, მეც ფეხზე წამოვხტი და მის ოთახში გავვარდი. ეძინა და ძილში უცნაურ ხმებს გამოცემდა.-შაკოო შაკო გაიღვიძე. ხელით ვანჯღრევდი რომ გაეღვიძა.-ჰოო აა ჰოო მღვიძავს კაცო მღვიძავს.შეშინებული უცებ წამოჯდა და თვალების

წყევლა 18 (ნუთუ ისევ აქ არის?)

ენჯის დილით საწოლ ოთახში გაეღვიძა თვალები მოიფშვნიტა და თავი რამდენჯერმე გააქნია,მერე გაახსენდა სად იყო და ვისთან ერთად საწოლიდან სწრაფად წამოდგა და სკამზე მჯდარი ჩაძინებული ლუკასი დაინახა როგორ მოსწონდა მისი ყურადღება ენჯის და როგორ

უბრალოდ სიყვარული 4

ცოტახანი კიდევ ვისეირნე და ვფიქრობდი ლაშაზე და მის კოცნაზე. მმმ ის ისეთი გემრიელი იყო, როცა ის მკოცნის ჩემ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებ უსაზღვრო ბედნიერება მეღვრება ორგანიზმში, მაგრამ ამავე დროს ძალიან ვბრაზდები, რადგან მას შეყვარებული

ბარიერი. -22-

-არაუშავს, მთავარია ბედნიერია. ხომ იცი რომ ადრე თუ გვიან მაინც დადგებოდა ის დღე, რომ წავიდოდა? -ვიცი, ვიცი.. -დანანებით ჩაილაპარაკა ანეტამ და თაროზე დადებულ ფოტოს გხედა, სადაც მე, ანეტა და ლენუკა ვართ.

დრო'ც მოვიდა და წარსულის ტკივილი უცვლელი დარჩა გულში!.. [1]

წვიმდა, ისეთი ამინდი იყო როგორც განწყობა ...უშენო დღეებს დავათრევდი და უკანასკნელს ვიკრებდი ძალას...სადღაც ჩემს ირგვლის,ჯერ არ გადაფრენილ მერცხლებს სციოდათ.ისევ წვიმდა,და ყველაფერი შენ იყავი,სულ შენ...სულ ყველა.მივდიოდი