შემოდგომას გაუცვივდა ფოთლები. და ამ სულშიც არაფერი არ ხდება.. (სრულად)

სამწუხაროა,როდესაც ის ადამიანი გიყვარს ვისაც ფეხებზე ჰკიდიხარ. სამწუხაროა,რომ დღესდღეობით ასე ხდება,და არაფრის შეცვლა არ შეგვიძლია. მაგრამ ის მაინც ბრძოლობდა,ბრძოლობდა თავისი სიყვარულისთვის და არ აინტერესებდა სხვისი აზრი. მორცხვი არ იყო,მაგრამ არც

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მეექვსე)

ყველაფერი რომ უთხარი და მისგანაც იგივე პასუხი მივიგე.სახლში შევედი. -რა ხდება ლიზა?.მკითხა დედამ -არაფერი დეე. -ძალიან ბედნიერი სახე გაქვს. -კარგ ხასიათზე ვარ და მაგიტომ -მიზეზი რა არის? -დედა სულ ასე ჩაძიება რატომ იცი?უბრალოდ კარგ ხასიათზე ვარ და

ორმაგი მოტაცება (სრულად)

მესამე კურსის პირველი სემესტრი იყო, პედაგოგიური ჯგუფის გოგოები ჩვეულებისამებრ ბიბლიოთეკიდან დაღლილები სასადილოში იყვნენ... შიმშილი გაიქარწ....ს, გონს მოეგნენ, ცოტაც წაიჭორავეს და საღამოხანს ყველა სახლისკენ წასვლას აპირებდა... დეკემბრის, მშვიდი

Chocolate 8 თავი

კითხვები თავს მატკიებს,პასუხზე გული მერევა...თავბრუსხვევა იმატებს,სული მეხუთება,იმ გარემოსაც ძველებური ხიბლი აღარ აქვს,არც მე განვიცდი მასთან ყოფნის კმაყოფილებას.ქარი სახეზე მელამუნება და ყურში ჩურჩულით ცოდვის ჩადენაში მამხელს.არ შემიძლია გაჩერება

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (5)

ბოლომდე მინდობოდა მამაკაცის ძლიერ ხელებსა და გამოცდილ ბაგეებს. მუცელში ნაზად იშლებოდნენ და ყვავილდებოდნენ კვირტები. გაზაფხული დგებოდა, ნელა იტოტებოდა ფოთოლდაცვენილი ტოტები. პეპლები იშლებოდნენ და ფეხს იკიდებდნენ აყვავილებულ მცენარეებზე.

ალი (სრულიად)

ორშაბათი, 18:07 -გათხოვდები! -არა!მამა არ გავთხოვდები! -ალიი! -დედა! ვყვირი ბოლო ხმაზე და ჩემს ოთახში გავრბივარ.ვაღებ ფანჯარას, ფანჯრის რაფაზე ვჯდები და ვარსკვლავებს ვითვლი. სავსე მთვარეა, იდუმალია თითქოს უხმოდ მელაპარაკება თუ გინდათ იფიქრეთ რომ

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -13-

"ვარდების ტრადიცია",არცერთხელ დაურღვევია მისშოს.არ მიმიმიხვედრებია მასზე, რომ ვიცოდი ასე მერჩივნა.გამგზავრევების წინა დღეს კი მაინც ვერ მოვითმინე და ყელში ზუსადად იმ ადგილას ვაკოცე სადაც ტატუ ჰქონდა.სწორედ ამ ტატუმ მიმახვედრა რომ მიშო იყო ვარდების

ასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა

რაღაც სასწაული შეგრძნებაა, რაღაც სასწაული ბედისწერა, როცა შენ გიყურებ მახსენდება, ასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა! რაღაც საოცარი შეგრძნებაა, როცა სულ არავინ გაბადია, ირგვლივ სიმარტოვე ისვენებს და ღამეც მტკივნეულად ლამაზია!

ყველაზე ლამაზი გოგო

ზღვამ წაიყოლა გამოზრდილი ჩემი თევზები, როცა წავიდა, თან წაიყოლა დასაჭერი ჩემი თევზები, ახლა ვაგროვებ გამხმარ ქერეჭებს, წყლისა ვიყავი და დროდადრო ხმელეთს ვეძებდი და სამუდამოდ დავრჩი ხმელეთზე.

შეგეჩვიე... (9)

წესიერად ვერც ანამ ამიხსნა რა ხდებოდა , მაგრამ საქმე გიორგის ეხებოდა სახლში რომ მივედით გიჟივით შევარდა ანა მეც უკან გავყევი -სერგო ბებუა რა ხდება? - იკითხა ანამ -იჩხუბა და ნაცემია , ჭრილობები აქვს თან ძალიან მთვრალია -სად არის? -ოთახშია