ისევ შენ..(5)

რატომმღაც ისევ ადრე გამეღვიძა და გასეირნება გადავწყვიტე: შორტი, მაისური და კედები ჩავიცვი, კიბეები ჩავირბინე და ქუჩას გავუყევი. შემდეგ გამახსენდა, რომ ნინი ინერვიულებდა და ტელეზე მივწერე. იქვე პატარა სკევრთან შევჩერდი და ჩამოვჯექი. ბავშვებით სავსე

სულის ძახილი

იცი ახლა სად მინდა ვიყო? კლდის პირზე, არწივის ბუდესთან ახლოს... იცი ახლა რა მინდა ვიყო? ფრინველი, უსაზღვრო ზეცასთან ახლოს. მე გავფრინდები უღრმეს ზეცაში, წავშლი ზღუდეებს, ოდესღაც დადგენილს.

ნაკვალევი (17-18 თავები)

რამდენიმე დღე დამჭირდა ყველაფრის გასაანალიზებლად. თითქოს შინაგანად ვემზადებოდი სალომესთან შესახვედრად. უნდა ამეწონა თითოეული სიტყვა, ფრაზა. ვიცოდი მისი ფიცხი ხასიათის ამბავი. არ მინდოდა ჯიბრით ისეთი რამ გაეკეთებინა, შემდეგ სანანებელი მქონოდა.

ტკბილი სიზმარი

ისევ ღამეა,სევდა მომაწვა შენ გამახსენდი,გულმაც მომქაჩა ცრემლმაც დაიწყო გაბატონება თბილი თვალებიც სწრაფად დატოვა. წამწამებს მივსებს, აღარ ჩერდება შენ სახეს ვხედავ ,სევდაც მელევა

გაკოცებ შემოდგომისფრად 5

-არ ვაპირებ გახდას. სახლში უნდა წავიდე(მე) კარისკენ შევტრიალდი როცა მკლავში მწვდა და მისკენ შემაბრუნა -ვერსად ვერ წახვალ ელენა. ჯიუტო გოგო, ამაღამ აქ ვრჩებით! (გიორგი) კარი გადაკეტა, გასაღები კი ჯიბეში ჩაიდო -მე... მე მეშინია, არ მინდა შენთან ერთად

შეგეჩვიე... (5)

თვალები გახელა გამიჭირდა ისე ცუდად ვიყავი , სხვეულს ვეღარ ვგრძნობდი , ნახევარი სხეული ჩაშავებული კიბეზე დავგორდი თუ ტრაილერმა გადამიარა ვერგამეგო ყველაფერი მტკიოდა განსაკუთრებით კი თავი , ხელის გამოძრავებაც კი უფრო მატკივებდა და უსულო საგანივით

სასახლე დაბურულ ტყეში 11

_არ უნდა გეკითხა?-საცოდავად გაიცინა ანდრიამ._რატომ? არ გაქვს უფლება ის მაინც იცოდე მოგკლავ თუ არა, ან საერთოდ რას დაგმართებ... როდემდე მეყოფა ნებისყოფა? არ ვიცი ელენ, არ ვიცი.-ისევ ხელებში ჩამალა თავი. ელენი მის თითებს მოეჭიდა და ეცადა მოეშორებინა.

რას ამბობს შენი ზოდიაქო შენს სიყვარულზე

როდესაც შენ და შენი პარტნიორი ხვდებით რაიმე გადაულახავ წინააღმდეგობას, შენ შენი ცხოვრებისეულ მისიად შეიძლება დაისახო ეს და მონახო ენერგია მის გადასაჭრელად.

მთვრალი ალუბალი 3

–ჩაჯდები თუ წავიდე?–ხმას ვერ ზომავს და ყვირის. ხელებს ვმუშტავ, მაგრამ სხვა ვერაფერს ვაკეთებ. საშინლად მეზარება კილომეტრების გავლა ტრანსპორტის გარეშე, ამიტომ კარს ვაღებ და წინა სავარძელზე კომფორტულად ვჯდები. ავტომობილიდან მექანიკურად გადავდივარ და

უბედურებიდან ბედნიერებამდე (1)

ისევ ღამის სამი საათი ისევ მღვიძავს ისევ ვტირი ისევ ჭერს ვუყურებ.. ისევ და ისევ.. ღმერთო უკვე ორი თვე გავიდა და ჯერაც ვერ ვიაზრებ. ყველა საყავრელ ადამიანს რატო მართმევ ცხოვრება.. ხო შეიძლება ერთხელ ბოლომდე ვიყო ბედნიერი და არა ნაწილობრივ.. ხომ