ექსპერიმენტი საკუთარ თავზე 18

არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი ასე,მაგრამ თვალი,რომ გავახილე ოთახში მარტო ვიყავი,ბნელოდა და მე შიშველი ვიწექი საწოლში.წამოდგომა დავაპირე,მაგრამ დასუსტებული ვიყავი და თავი ვერ ავწიე,ლოყა საშინლად მეწვოდა,ხელი მოვისვი,ახლა გამახსენდა კოკა და ის საშინელება

ახლა ვხვდები რომ აქამდე ბედნიერება არ ვიცოდი რა იყო

ალბათ ყველა თინეიჯერი გოგო ვინც შეყვარებულია და საყვარელი ადამიანი გვერდით ყავს ფიქრობს რომ ბედნიერია, არ მიკვირს ჩვეულებრივი მოვლენაა, ერთი წლის წინ მეც ასეთი თინეიჯერი ვიყავი

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 9

თავი 9 თითქოს ყინულივთ ცივ, მთის მჩქეფარე მდინარეში ჩამაგდეს და მე ძალა არ შემწევდა იქიდან ამოსასვლელად. გარშემო არავინ იყო, დახმარების თხოვნაც არავისთვის შემეძლო. დინებას მივყვებოდი, ხელ-ფეხი თითქოს გაშეშებული მქონდა, ვგრძნობდი სადაცაა ჩავიძირებოდი.

მთავარია მოინდომო და მიზანს ყოველთვის მიაღწევ(12დასასრული)

ამ თავს ვდებ მეორედ რადგან პირველად როცა ავტვირთე რაღაც პრობლემები იყო რის გამოც ფოტოც შეიცვალა და რაც მთავარია არც ერთ თქვენს კომენტარს არ მიხსნიდა, ამიტომ ჩემი ძალიან დიდი თხოვნა იქნება არ დაიზაროთ და დააფიქსიროთ თქვენი აზრი <3

უზომოდ შეყვარებული(11)

ბარბარე თავიდან მეგონა გავგიჟდი-თქო მაგრამ რომ დავხედე მართლა ქონდა თვალები გახელილი ერთი ვაკოცე და დერეფანში ბიჭებთან გავვარდი ისინი გაკვირვებულები მიყურებდნენ მომტირალს. უცბად დენდარტყმულივით მოწყდნენ ადგილს და პალატაში შევარდნენ შემდეგ კი გაისმა

"მარიამს"

ჩემს გულს,მარიამს, წმინდა სანთლიანს, ლამაზ წარბას და ცისფერ თვალიანს. მის სულიც ასე,სიცოცხლით სავსე, სილამაზეს და მშენებას აფრქვევს.

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (15)

ნატა ქვევით ჩავიდა მეკი ადგომას ვცდილობდი საათს, რომ შევხედე მართლაც პირველი საათი იყო მარა რა გასაკვირია მთელი ღამე ხომ არც მძინებია. როგორციქნა ადგომა მოვახერხე ჩემი წითელი კაბა და კეტები ჩავიცვი და ქვემოთ ჩავედი.

ალბათობის თეორია (სრულად)

–ცოლად გამომყვები? – ზარბაზნის ხმასავით გაისმა ბეას ყურებში მამაკაცის ბარიტონი. რამოდენიმე წამის განმავლობაში გადახარშვას ცდილობდა ნათქვამის, შემდეგ კი მოიფიქრა და ხმა ამოიღო. –ალბათ, – ყურებამდე გაიკრიჭა და მამაკაცის ბაგეებს თავისი შეაჯახა.

შენ რომ არსებობ... 2

უკვე ღამის ათი საათი იყო. შაბათი, ერთ-ერთი უღიმღამო დღე, სხვებისგან არაფრით გამორჩეული. მე ჯერ კიდევ ვერ მოვიცილე იმაზე ფიქრი, თუ ვინ შემოლაჯუნდა წინა ღამით ჩემ ბინაში და ჩემს საყვარელ კაბას ვინ დასტაცა ხელი?შიშით, რატომღაც, ერთი წამითაც

ტრამალის აჩრდილი -7-

ამინდი მოულოდნელად შეიცალა და საშინელი წვიმა წამოვიდა,ამას თან ჭექა-ქუხილიც დაერთო.დემეს ოთახი დავტოვე და ქვევით ჩავედი დაღლილი ვიყავი ამიტომ დაძინება გადავწყვიტე.გარეთ გავედი რომ სინათლე გამომერთო და სულ ერთიანად