რას ხედავთ ნახატზე ? ამით თქვენი პირადი ცხოვრების გაგებაა შესაძლებელი

დააკვირდით ფოტოს. რა დაინახეთ პირველად? თუ ყველაფერს ხედავთ, აირჩიეთ ის ვარიანტი, რომელიც პირველი დაინახეთ და წაიკითხეთ პასუხი: ყვავილები -თქვენს ცხოვრება ახალ-ახალი გამარჯვებებითაა აღსავსე.

დაკარგული თუ ნაპოვნი (თავი მესამე)

-გისმენთ-ვუთხარი ცივად და თითქოს სულერთია ვის ველაპარაკები, მაგრამ გული ადგილს ვერ პოულობდა, სიხარულით ფრიალებდა -გამარჯობა, მარი შენ ხარ?-მკაცრი ხმა გაისმა,მაგრამ გულში მაინც სითბო ჩამეღვარა -როგორ ხარ? ესეიგი შენია ეს ტელეფონი? მე გიგასი მეგონა,

დაუნდობელი (6)

დილით რომ გაიღვიძა და გაბო მის გვერდით არ დახვდა,კინაღამ ტირილი დაიწყო ისე ეწყინა,მაგრამ ცრემლები უკან გადაუძახა და სწრაფად წამოდგა საწოლიდან,საკუთარი თავი ნახევრად შიშველი რომდილით რომ გაიღვიძა და გაბო მის გვერდით არ დახვდა,კინაღამ ტირილი დაიწყო

აფხაზი ოფიცერი(სრულად)

-მამაა-ათიოდე წუთის შემდეგ კარი იღება და ჩემი პატარა სირბილით მიიწევს მამასკენ. -მომენატრე-კოცნის ჩემი მეუღლე და ხუჭუჭა თავზე ხელს უსვამს. -როგორ ხარ,ძვირფასო?-ჩემკენ მოიწევს და ბავშვს დაბლა სვამს. -შენ?-ვეითხები და ვუღიმი.

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 19

ბოლოს ყველაფერს ერთად მოვუყარე თავი და მთელი სისწრაფით მივაყარე სიტყვები ერთმანეთს -ლადო არ ვიცი ამას რად მიიღემ სიგიჟედ თუ ჭკვიანურად მაგრამ იცი რა თანახმა ვარ.- თან თვალები მოვხუჭე მისი რეაქციის მოლოდინში, გული გამალებით მიცემდა და ვინი თავში

ორი ღამე (თავი 6)

-"უსიყვარულოდ მზე არ სუფევს ცის კამარაზე, სიო არ დაჰქრის ტყე არ კრთება სასიხარულოდ". საიდანღაც გაახსენდა მეშვიდე კლასში ნასწავლი ლექსი, თვითონაც კი გაუკვირდა რამ წამოაროშინა -ვაა, ვატყობ მალე რძალი მეყოლებაა.

ბოლო სიგარეტი

ეს ბოლო სიგარეტი იყო. მე მისი სიმწარით ვტკბებოდი; ვტკბებოდი იმით, თუ როგორ ეკვროდა დამშრალი ტუჩები უვარგის ფილტრს... საცვლების ამარა ვიდექი აივანზე და ვეწეოდი, ვგრძნობდი, როგორ დაქროდა ცივი ქარი ჩემს გარშემო, როგორ მიწეწავდა გრძელ, მუქ ქერა თმას და

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 8, დასასრული]

– ჩემი პატარა სპლიყვი ხარ! – უჩურჩულა ლაზარემ სიცილით და სხეულზე უფრო მეტად მიიკრო. – რა ვარ? – გაკვირვებულმა ახედა და ჩუმად გადაიკისკისა. – სპლიყვი.

გატაცება. თავი 5.

ტკივილმა გამომაღვიძა. მუცელი მტკიოდა. ეტყობა წამალს ვადა გაუვიდა უკვე. ან რამდენი ხანი გავიდა არც ის ვიცოდი. რომელი საათი იყო, დღე იყო თუ ღამე არც ის ვიცოდი. წამოდგომა ვცადე რომ მეჭამა. ძალიან მშიოდა, მაგრამ ადგომა ვერ შევძელი. ტოსტი ალბათ უკვე

ტრამალის აჩრდილი "დ ა ს ა ს რ უ ლ ი !"

11:58-ს აჩვენებდა საათის ციფერბლატი,თვალები ვერაფრით მოვხუჭე ხოდა მეც საწოლიდან წამოვდექი საღამურზე ხალათი მოვიცვი და სამზარეულოში ჩავედი წვენის დასალევად.დაზაფრულმა გამოვაღე მაცივრის კარები და ჩემი შავი ტორტის დანახვისას თვალები გამიბრწყინდა.თეფშზე