''ამაყი გოგონას დღიური'' (თავი 1)

დაწყება ყოველთვის რთულია, მაგრამ რაღაცით ხომ უნდა დავიწყო. მოგიყვებით ჩემს მოკლე ბიოგრაფიას. ვცხოვრობ თბილისში, მყავს მეგობრული ოჯახი, ბევრი მეგობარი და რამდენიმე საუკეთესო დაქალი. სკოლა 1 წელზე მეტია რაც დავამთავრე და მენატრება თითოეული წუთი იქ

ასტრალში გასულნი... (სრულად)

ეს დღეც წინა დღეების მსგავასად დაიწყო.მე და ნატალი სკოლისკენ მიმავალ სველ ასფალტს მივუყვებოდით,მიუხედავად იიმისა რომ ოქტობრის 17 იყო სიცივე მაინც ძვლებში ატანდა და ცხვირიც უკვე მეყინებოდა.-ცივი ზამთარი იქნება არა ტასო?-არ მგონია წინაზეც ესე

ჩემი! ოღონდ სხვა სამყაროსთვის (4)

გოგოებმა კორპუსებს შორის დატვებულ გასასვლელში გაიარეს და პატარა პარკში შევიდნენ. ხეები უკვე ამწვანებლიყო მზე ანათებდა მაგრამ წინა დღს წვიის მერ ებარდიურზე ისევ ეტყობოდა მუქი ყავისფერი წვიმისგან დატოვებული ლაქები-ნიცა კატოო -პარკის

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 12 )

მე არ შემიძლია,როცა ტირი მხოლოდ თბილი სიტყვები გითხრა,მე არ შემიძლია,როცა იღიმი მხოლოდ გაგიღიმო საპასუხოდ.მე მინდა,როცა ტირი გულში ჩაგიკრა სველი თვალები კოცნით ამოგისრო,როცა იღიმი მოვიდე და ეგ ლოყები რომ გეჩხვლიტება სულ კოცნით დაგიფარო,მე

მთავარია მოინდომო და მიზანს ყოველთვის მიაღწევ (5)

მისი ძმა კი ,გიორგი გელოვანი 27 წლის დაოჯახებული ,ასევე ბიზმესმენი და მასაც აქვს მისი პატარა ბიზნესი, უცხოეთიდან ჩამოყავს მანქანები, მეუღლე ლანა დანელია ,რომელიც არის, მის კომპანიაში ადვოკატი. ისიც გიორგის მოთხოვნითან ჩემთან იმუშავებ ან კიდევ

პროვინციელი (სრულად)

-შენ... შენ აგაგიჟდი ხოო? გული გამიხეთქე - თვალები დავაკვესე და მის ხელებს შორის მოქცეულმა თავის დასაღწევად გავიბრძოლე. რატომღაც დეჟავუს შეგრძნება დამეუფლა.რატომღაც.-იცი? შენი ტლიკინი და გაბრაზებული , მოლურჯო თუ მომწვანო ფერის თვალები ძალიან

ამ განცდას ალბათ ვერ სძლია ბევრმა...

რწმენა,იმედი,კვლავ მონატრება,ცრემლი უკუნითს ტკივილი ბნელსა,სუფრა გათავდა,ფიქრები შეწყდა,თუმცა ამ განცდას ვერ ვძლიე,ვერა, ტკივილს კვლავ სძლია დარდმა და სევდამ,ცრემლებს კვლავ ერწყმის მომავლის ღელვა,მარტოობაა წამალი,შვება

მიჯნური მთვარე

ნაღველნარევი ღიმილი ჰფენდა მის სპეტაკ სახეს, მას არასოდეს ჰყვარებია გრძნობის გამხელა, ორომტრიალი ტრიალებდა პატარა გულში და ერქვა მთვარე იმ პატარას, მას მეტსახელად.

სამუდამოდ ჩემში დარჩები(11თავი)

ვაიმე ნიკა ხომ კარგად ხარ? დროზე შემოდი. ეხლავე მოვალ. ცხვირიდან სისხლი მოგდის, რა მოხდა? თავი უკან გადაწიე.-კარგი იან ნუ ნერვიულობ. უბრალოდ ირაკლის ვეჩხუბე.-რაა? ამ შუაღამეზე? რატომ? რა გითხრა ასეთი?-დიახადაც ამ შუაღამეზე. მინდოდა გამეგო

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 15)

დაწყებული უნდა დავამთავრო. - ნაგლად ჩაიცინა და გაზს ფეხი ბოლომდე მიადგა. გოგონა ინერციით საზურგეს მიეჯახა.ცრემლები ყელში ახრჩობდა, უკვე ეზიზღებოდა. ეზიზღებოდა ის რასაც ზურა უკეთებდა. ყველაფერი ისე როგორც მას უნდოდა. მარიამი ამ თამაშში