შესახლებული

-ანუ ბიძაშვილი ხო?_სიხარულისგან აღარ ვიცოდი სად წავსულიყავი.გოგოებს ჩემს რეაქციაზე ეცინებოდათ. -დიახაც ბიძაშვილი,ამიტომაც ერთი კაი პიცა შენზეა._ტაში შემოკრა ნინიმ.ერთი დამთავრდეს ეს სწავლა მალე და მერე მე ვიცი.ჯერ მაისიც არ ჩამთავრებულა და უკვე

სიმდიდრე თუ ბედნიერება 5

ამ თავხედს უყურე ე.ი ვნებიანი არ ვიყავი ხო თორნიკე ჩუბნიძე მე შენ გიჩვენებ სეირს, რაც ძალი მქონდა ხელი მოვიქნიე და სახეში ვტკიცე, მაშინვე წარბები შეკრა და ხელი მიიდო ლოყაზე -გაუბერე?

ისევ შემიყვარე (3)

არაფერი მითხრა,იცოდა ჩემი ხასიათი,მანქანაში ჩავსხედით და თბილისისკენ ავიღეთ გეზი.გზაში ნიკამ დამირეკა,ხმა გამოვურთე ტელეფონს და ჩანთაში ჩავაგდე.ისე კი მაინტერესებდა რა უნდა ეთქვა,მაგრამ მაინც არ ვუპასუხე,ცოტახანშიამოვიღე ტელეფონი ისევ და შეტყობინება

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი X)

როდესაც ცენტში ჩავიდნენ და სუპერმარკეტში შევიდნენ, მარიამი მაშინვე ფორთოხლის წვენისკენ გაიწია და კალათაში ჩააგდო - ანუ გახსოვს რომ ჩემი საყვარელი წვენია? - ღიმილით ჩასჩურჩულა უკნიდან ზურამ - შენი კიარა, ჩემი. - გაენაგლა გოგონა და წინ გაიწია,

ბოლო დღე,ჩვენმა სიყვარულმა გაიმარჯვა

მზე დღეს განსაკუთრებით მცხუნვარეა,ალბათ ჩემი გაყინული ძვლების გათბობას ცდილობს,ალბათ არ იცის რომ მე არ მცივა,აღარ მცივა,აღსასრული ახლოვდება,მე კი არ მცივა.ცა იმდენად ლამაზია თითქოს თავისკენ გიხმობს,მეც ვისწრაფვი მისკენ,მაგრამ

ვარდების ტრადიცია შოკოლადისფერ ლიფტში - სრულად

მაღალქუსლიანი ფეხსაცმლით მიკაკუნობდა ლიფტამდე სადარბაზოში , იმდენად ცხელოდა სული ეხრუკებოდა . კანში , როგორ ეტეოდა არც კი იცოდა . კორპუსს ახედა ქვემოდან და შეამჩნია , როგორ ჩაქვრა რამდენიმე სახლში , ერთდროულად შუქი .

ცოლი და დედა კანონის გარეშე ( 8 )

გენაცვალე დედოფალი მარტო გუშინ ვიყავი,ამიტომ აწი მაია დეიდა დამიძახე ხოლმე კარგი?_ გავუღიმე და ლამაზ ცხვირზე მსუბუქად მოვუჭირე თითები _ დეიდა?_ წამით ჩაფიქრდა_ და დედა,რომ დაგიძახო შეიძლება?_ იმ წუთას ისეთი სევდიანი ჰქონდა ორივეს ლამაზი თვალები.

უშენოდ

შენზე ფიქრებში ცხოვრება გავლიე, რამდენი ბოთლი უაზროდ დავლიე, უაზროდ დავთვერი გრძნობები ვამღერე, გულში რაც მქონდა ლექსად დავამღერე. ყელში მაქვს ცრემლი,თვალებში-სევდა თურმე ამ გრძნობას დარდი თან სდევდა და არ მეშვება იმ დროის ლანდი,

ცხოვრება გრძელდება 2

ზოგჯერ გვტოვებენ მიდიან ჩვენგან ისე რომ უკან არც იხედებიან, გაიხურავენ კარს და გვტოვებენ მარტოდ მარტო სიცარიელეში, იქ სადაც იმედგაცრუების, სასოწარკვეთის, ღრმა დეპრესიის კორიანტელია, ვრჩებით ამ ყველაფერთან მარტო და ვგმობთ სიყვარულს, წარმოვთქვამთ

შოკოლადისფერი! პირველი ნაწილი სრულად

-ასე ზუსტად,ჯერ არავის აღუწერია მისი შინაგანი სამყარო. -არ მეთანხმები?-გაკვირვებული მეკითხება,მე კი თავს ძლივს ვიკავებ,რომ არ ავყვირდე. -კი,რა თქმა უნდა