ემოსაც უყვარდება!(თავი 2)

მალე ისევ სახლში დავბრუნდი, იგივე სიტუაცია, განხსვავებული არაფერი, მხოლოდ ისევ ქეთას მოწერილი "რას შვრები?".. ვატყობდი რომ ეს გოოგო ჩემით დაინტერესდა მაგრამ რატო ვერ ვხვდებოდი, ნუ უფროსწორედ ბავშვი იყო ჩემთან შედარებით, ასე ვთვლიდიმე.. 6 წელი იყო

მაინც დაგიცდი

-მომისმინე ერთ წამს მერე ვეღარ მოვყვები. მე ვუთხარი რომ მისი ღირსი არ ვიყავი, ის ჩემთან ერთად გაუბედურდებოდა და ვთხოვე თავი დაენებებინა. წავიდა და აღარც დაბრუნებულა. გავუბრაზდი რადგან არ იბრძოლა ჩემთვის ასე დამთმო და ელას ძმასთან რომანი გავაბი.

პატარა ქალბატონი (7)

იუბილარს დაბადებისდღე მივულოცეთ და საჩუქარიც გადავეცით,თავს უხერხულად ვგრძნობდი ჩემიმშობლების ასაკის ხალხის გარემოცვაში,ყველა რაღაც აქციებზე და საბანკო აგარიშებზე ლაპარაკობდა,ან ახლა აქ ამის დროიყო?ლიკა სასიამოვნოქალი აღმოჩნდა. -რომელ კურსზე ხარ

მხოლოდ ერთი თხოვნა_ გამიღიმეთ

ჩვეულებისამებრ, ფანჯარასთან ვზივარ რაფაზე იდაყვ ჩამოყრდნობილი, ისევ ღამეა, ისევ ის მთვარე და მე კვლავ თვალცრემლიანი შევცქერი მას იმის იმედად, რომ მხოლოდ ისაა ვისაც უთქმელად ესმის ჩემი მწუხარება, არც მიწყრება, არც მარიგებს, არც მტუქსავს და

გაიღიმეთ ხვალ უარესი იქნება...

- რატომ ამბობ უარს უმალ იმ ადამიანებზე, რომლებსაც მოსდით შეცდომები? ესე თუ გააგრძელე შენ ცხოვრებას მარტოობაში გაატარებ... - იცი რაშია საქმე, მე შიმშილს მიჩვეული ვარ, გაფუჭებულ საჭმელს კი არა...ბოროტებაა, ჩემო კარგო და მძიმე ცოდვა, ასწავლო ვინმეს,

"ის რაც არ იყო..." (ნოველის მეოთხე ნაწილი)

ზეზვამ სახლის კარები შეაღო და ოთახში ფეხაკრეფით, შეუმჩნევლად შევიდა. ძია კაცი ნოდარ შამანაური ტელევიზორს უყურებდა და ახალ ინფორმაციებს ეცნობოდა საინფორმაციო გამოშვების საშუალებით. ზეზვას მამიდა, მაღალი და ახოვანი ქალბატონი ნინო კი ჩვეულებისამებრ

არ დაგთმობ(9)

ნინი მანქანიდან გადმოვიდა და ჩქარი ნაბიჯით წამოვიდა ჩემსკენ.. სულ დავიბენი,გოგას ველოდი და ნინი მოვიდა. ვერ გავიგე რა ხდებ_ პრივეტ ანიი... მხიარულად მითხრა.._პრივეტ ნიი.. აქ არ გელოდი.. ვუთხარი დაბნეულმა_აბა ვის ელოდიი? მკითხა გამომცდელად, პასუხს არ

ENDI(6)

ტკივილისგან ვღრიალებდი.............. ბოლოს გავითიშეამ დღეს,სამოთხე და ჯოჯოხეთი ერთ დღში ვნახე, დედამიწაზეთვალები ამემღვრა არ წახვიდე დანიალ !არა!ვუთხარი და ძლიერდად ჩავეხუტე თურმე ყველაფრის პასუხი რაც კი კითხვები მქონდა, წინ მედგა მან მიხსნა და

მალე მოგირჯულებ გპირდები (20)

სიცილს ძლივს ვიკავებდი, ცოტაც და გავიგუდებოდი, მერე გავიქეცი, სანდრომ დამინახა გაიცინა და გამომეკიდა, სახლში შევედი, კარები დავკეტე და ახლა ჩვენს შორის გამჭირვალე მინა იყო, დავეჭყანე და კარს სწრაფად მოვცილდი, დალისთან მივირბინე და სკმაზე დავჯექი,

გვეგონა ყველაფერი კარგად იქნებოდა(4)

ლიზი ერთი თვის განმავლობაში კომაში იყო. მისი მდგომარეობა დღითი დღე უარესდებოდა. ზურა გვერდიდან არ მოშორებია ლიზის. 1 თვე საავადმყოფოში მასთან იყო. ღამეები არ ეძინა, ყოველ წუთს ელოდა ლიზის გაღვიძებას მაგრამ ამაოდ. ანი ეუბნებოდა წადი სახლში დაისვენეო,