დამწუხრებული

თითქოს ყველაფერი სხვანაირად უნდა ყოფილიყო, მაგრამ სულ სხვა ხდება...იმაზე მეტად გულდაწყვეტილი ვარ ცხოვრებაზე ვიდრე ეს შეიძლლება ვინმეს წარმოედგინოს... ვიც,რომ ამის უფლება არ მაქვს მაგრამ სხვაგვარად არ შემიძლია...16 წლის ვარ და სკოლაშიც კარგად

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (დასასრული)

დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს

გაჭედილები ( თავი 2)

**** -აქ ღამის გათენებას აპირებ?-ფეხზე წამოდგა ტამარა და მოსასხამი მოიცვა. -სულ ცოტაღა დამრჩა.წადი,კომპანიას მე დავხურავ. -მაგრამ ამისთვის დაცვაა-შემეპასუხა ის. -ჯანდაბა ტამარა,ვიცი აქ რაც ხდება,ამიტომ გეთაყვა ძალიან გთხოვ სახლში წადი. -როგორც

მხოლოდ მაშინ იგებ მის ფასს,როცა კარგავ!!(სრულად)

მე და დათო მე-8 კლასიდან ვიყავით შეყვარებულები. უფრო სწორად მე ვიყავი მე-8-ში და დათო მე-10.ერთმანეთი ძალიან გვიყვარდა. ჩვენს იქით ვერავის ვამჩნევდით. სულ, სულ ერთად დავდიოდით დაბადების დღეები იყო ეს თუ რაიმე დღესასწაული, ყველგან ერთად ვმოძრაობდით.

სკოლა ბავშვების წესებით (17)

ყველა ერთ ამბავში იყო. განსაკუთრებით ვანდა ზეიმობდა რატის ჩამოსვლას. საგანგებო ვახშამიც კი შეუკვეთა სასტუმროს რესტორანში. მიუხედავად იმისა,რომ ელენეს მასთან საუბარი სურდა მაინც თავს იკავებდა. არ უნდოდა მშობლებს თვალში გამოჩხეროდნენ.

შემოდგომა...

შემოდგომა წლის განსაკუთრებული დროა. ეს არის დრო, როდესაც ზომიერი კლიმატი, ცისფერი ზეცა, მზიანი დღეები და გრილი ღამეები ტყით შემოსილ ბორცვებს თანდათანობით ყვითელი, ნარინჯისფერი და წითელი ფერების ათასგვარი ელფერით ამკობს. ეს არის დრო, როდესაც

ამაყი ქალბატონი 2

-რა ?-გაკვირვებულმა ახედა, ეცადა ხელიდან დასხლტომოდა,მაგრამ არ გამოუვიდა.-რაც გაიგე. არ მითხრა ახლა გეშლება და მე არ ვყოფილვარ ორი წუთის წინ რომ ზაზას ეკურკურებოდაო.-ბრაზიანად გამოცრა კბილებში და ნატოს მკლავზე მოჭერილი ხელის თითები გაუთეთრდა.

მის მკლავებში დრო ჩერდება(1)

სწორ გზაზე მიმავალს, მოულოდნელად, არსაიდან გაჩენილი ახალგაზრდა ბიჭი ისე შემეფეთა, წონასწორობა ორივემ დავკარგეთ და დავეცით. ბიჭის სახეს რომ შევხედე, ძალიან გაკვირვებული თვალები ჰქონდა, ალბათ მანაც ვერ შემამჩნია და ალბათ ისიც გაკვირვებას კითხულობდა

ვერ დაგივიწყებ... მეტჯერ ვეღარ! [სრულად]

იყო ცრემლის ღვრა. იყო ჩახუტება. იყო ცხელი კოცნის მიყოლილი კვალი შუბლზე ბოლომდე. იყო სინანულიც, წამიერი. ესკალატორით ზემოთ წაწევა ხომ სრული კატასტროფა. თუმც მე მაინც გახარებული ვიყავი. ემოციებით მთვრალი მივბარბაცებდი თვითმფრინავისკენ და არ მჯეროდა,

მი სი მალატ (სვანურად) ''3 თავი"

ჩემდა გასაკვირად ალექსანდრე ფეხზე წამოირთა და გულითად მომესალმა. -მაშინ ერთმანეთის კარგად გაცნობის საშუალობა არ გვქონდა, მაგრამ ახლა რამდენიმე დღით ვრჩები და, იმედია, ამ დღეებში დავმეგობრდებით კიდეც. - ღიმილით მომიგო ალექსანდრემ - ხო მართლა ჩვენს