ერთი ცეკვით შეყვარება.( სრულად)

დედინაცვალთან მორიგი ჩხუბის გამო და ზედმეტი ფიქრების მოსაშორებლად დაძინება გადაწყვიტა, ამიტომ ერთი აბი დამამშვიდებელი მიიღო და მალევე ჩაეძინა.ძილიდან ტელეფონის ზარმა გამოიყვანა:

სიზმრების მატარებელი (თავი 2) ჭკვიანი და უფრო ჭკვიანი

საკვირველია-სისი აიჭრა -ცალ-ცალკე ოთახი მოუმზადე ამათ-გაძახა დამხმარე ქალს ნიკოლასმა -ხუმრობთ? ბავშვს ელოდებიან,რადროს სხვა და სხვა ოთახებია?-გაეცინა გოგოს -გვიანია საამისოდ -ბოდიშს გიხდ

კარგი სანტა სიმპათიური უფროსის როლში

პასუხი რატომ არ გაეცი? რაა ახლა ეს დამაყრის კითხვეებბს მის კითხვაზე კინაღამ გული ამომვარდა - არ იყო საჭირო - რა გინდა თქვა არ ვარ სიმპათიური? მითხრა და ჩემსკენ გადმოიხარა მის სუნთქვას სახეზე ვგრძნობდი კინაღამ ენა გადავყლაპე ფეხები ნერვულად

... წვიმს...

წვიმსს... მიწას წვეთები ეცემა, ჩემს თვალზე ცრემლი მოდის ნელ-ნელა, ფიქრებში მყოფი წვიმა მასვლებს , გზადაგზა ფიქრი მე არ მასვენებს, ნუთუ დამტოვე... მარტო ...

ამბები რეალობიდან (გაზაფხული)

ურთიერთობა თავდაპირველად სულ სხვანაირია, დროთა განამვლობაში კი ფერები ხუნდება და ნელ-ნელა ის ეიფორია და ემოცია სიმძლავერს კარგავს. განსაკუთრებით მაშინ, თუ რომელიმე მხარეს პრობლემები უჩნდება და ამის შესახებ მეორე მხარეს არაფერს ეუბნება და ცდილობს

სიზმრების მატარებელი (თავი1) პირველი კოცნა

ზამთრის ცივ და სუსხიან დილას,როდესაც ყველა თავის სახლშია დამალული,ხდება ის,რასაც ძალიან ცოტა ადამიანი აწყდება. ბურუსში გახვეულ ქალაქს მთვარის შუქი წვალებით ადგება და ანათებს ვიწრო,მიუვალ ბილიკებს “

მონატრება შუა ღამეს

მენატრება ის თვალები  რაც ზევიდან ჩანდა წმინდად. სიწმინდეში  რაც გამოჩნდა გახსენებაც აღარ მინდა.

ტრაგიკული ტრაგედია (10 თავი)

გავრბოდი, რისგან მივრბოდი? რატომ? პასუხი არ მაქვს.რამიშვილმა ჩემი სახელი ხმამაღლა დაიყვირა,ვიცოდი რომ მომსდევდა, დაწყევლილი ტყე, ვერა და ვერ გავცდი,ვიგრძენი რომ მიახლოვდებოდა.

გადატრიალება (თავი 8 )

არ შემოხვიდე ტანსაცმელს ვიცმევ. - მიხვდა ანა რომ გიორგიც უკან გაჰყვებოდა ამიტომ მალევე გააფრთხლა. ჩაცმა დაასრულა და ფანჯარასთან მივიდა, რადგან პირველი სართული იყო გადახტომა არ გასჭირვებია.

ამბები რეალობიდან (გაზაფხული დასაწყისია)

თბილისი ძალიან პატარაა. შეუძლებელია ნებსიმიერ კაფეშიც კი ვინმე ნაცნობს არ შეხვდე. ხშირად ეს დიდი პრობლემის წინაშე გვაყენებს ხოლმე და გვიჩენს სურვილს ვცხოვრობდეთ ისეთ ადგილას სადაც ყოველიდღე იმაზე ხალისიანი და მრავალფეროვანი იქნება ვიდრე აქ.