დაუვიწყარი (14)

-ახლა შეგვიძლია მათთან მივიდეთ. მითხრა, ლოყაზე მაკოცა და მომშორდა, ხელი ხელზე ჩავჭიდე.. ნინი, ნიკა და სანდრო სავარძლებში ისხდნენ.ნინი რათქმაუნდა ტედს ეჯდა კალთაში.თორნიკემ სანდრო გადაკოცნა, ნიკასს უბრალოდ მხარზე დაარტყა ხელი, ნინის არ მოწყვიტა.მე

ნოემბრის წვიმა. "20" (დასასრული)

გულში თითქოს დანა ჩაარტყეს. ეტკინა, ძალიან მაგრად ეტკინა და ახლა უფრო მიხვდა, როგორ ატკინა ბიჭსაც.. საერთოდ ყველანაირი იმედი გადაეწურა. იჯდა აუზის წინ მარტო და ტიროდა

ღალატი(პირველი თავი)

მე ტატა ვარ .ნუ მოკლედ ერთი სიტყვით თუ თვალს გადაავლებთ ჩემს ცხოვრებას,ბევრ სიცრუეს თუ დაინახავთ ძირითადად , მაგრამ ჩემი ხასიათების გამო დეპრესიული პიროვნება არ ვარ და ვცდილობ ჩემი ტკივილი ღიმილით გადავფარო ხოლმე,ჩემგან ჩემი

სიბრალული (სრულად)

თავზეხელაღებული წვეულება. მთელი ღამე გართობა. განუსაზღვრელი დოზით ალკოჰოლი, ისე რომ მეორე დღეს ისიც ვერ გაიხსენო სად იყავი და ვისთან ერთად. სპიდომეტრის ახალი რეკორდი. უზომო ადრენალინი და მერამდენედ დაკარგული თავი. უკვე თითქმის მომაბეზრებელი

სკოლა ბავშვების წესებით: თინეიჯერთა ცხოვრება და პრობლემები (7)

-რატომ გგონია დაგთანხმდები იმის მერე რაც შენ და შენმა მეგობრებმა გამიკეთეთ? თქვენს გამო გამრიცხეს._თვალები დააკვესა დიანამ-სხვათაშორის მეც...._სიბრაზე მოერია დაჩის-დავუშვათ დაგთანხმდი ...სანაცვლოდ რას მივიღებ? დიანამ გამომცდელად შეხედა. დაჩის სახე

სიყვარული წარსულიდან[9]

თავი უკან გავწიე და უცნობის მკლავებში ქათამივით ავფართხალდი.“ჯერ თორმეტი საათი არაა და თადარიგი დაუჭერია“-გავიფიქრე და შეშინებულმა უკან მივიხედე.ალექსის დანახვაზე სახეზე ზიზღმა გადამირბინა.“უტიფარი არსება“-გავიფიქრე,მან კი ირონიით შემომხედა.

შემთხვევითობა დიდი სიყვარულის საფუძვლად(V)

ბავშვები შემოვიდნენ თუ არა, ილიამ ხელი გამარჯვებულის ღიმილით გამიშვა და კლასიდან გავიდა..არ მახსოვს როგორ მოვახერხე, რომ მერხამდე მივედი. დაბნეული და გაოგნებული ვიყავი.მთელი დღე ფიქრებში ვიყავი, ვერც კი ვამჩნევდი გაკვეთილზე რახდებოდა, ან საერთოდ რა

ჯარისკაცის love [3]

დარტყმა იმდენად ძლიერი იყო, რომ თავი ვერ შევიკავე და ვიკივლე,ისეთი ვიკივლე, რომ დემე შეშინებული წამოხტა საწოლიდან,მალე დემეს მშობლები მოვიდნენ. დედამთილმა ყვირილის მიზეზი, რომ გაიგო გაიცინა და მითხრა. _ბავშვი გატოკდა და ამიტო გეტკინა. _მეკი ვიფიქრე

ბედნიერება გაზიარებით (15)

ერთხანს ერთმანეთის სურნელით სუნთქავდნენ. მამაკაცს უძნელდებოდა გვანცას მოცილება, არადა გრძნობდა, რომ ვერ საზღვრავდა მკლავების სიძლიერეს. _იცი, რა? - თქვა ჩურჩულით თორნიკემ, - სინათლეს დავტოვებ ჩართულს, წარმოიდგენ, რომ მე სახლში ვარ... - გოგონას

დაუვიწყარი (13)

საოცრად გამოიყურები.. ხრინწიანი ხმით მითხრა, რამდენიმე ნაბიჯით ჩემთან აღმოჩნდა, წელზე ხელი მომხვია და ნაზად მაკოცა ტუჩებზე.. მერე ღიმილით გაიწია და ცხვირი ცხვირზე მომისვა.. -წავედით?