ტრიალი წრის გარშემო [7]

არ იცოდა რას გრძნობდა. მოეწონა... ძალიან. მაგრამ იყო თუ არა ეს ღალატი, ვერ ხვდებოდა. აბსურდულია ეს ყველაფერი. თუმცა პათეტიკური. სულ სხვანაირი ქმარი შერჩა. თითქოს... თითქოს თავიდან შეუყვარდა. როდის არ იცის ოღონდ.

7 რიცხვში 7 საათზე 7 ვარდი (თავი მე-3)

მესამე თავი-"შვიდი რიცხვის საღამო" საღამოს სახლის აივანზე ვიჯექი და მომხდარის გაანალიზებას ვცდილობდი როდესაც ვიგრძენი გამჭოლი მზერა, ცხელი შოკოლადით სავსე ფინჯანი იქვე, მაგიდაზე დავდევი. ნელა შევტრიალდი და ნაცნობ თვალებს წავაწყდი, რომლებიც ახალი

ზაფხულის პაემნები [1]

მე რომ მკითხოთ,წელიწადის ყველაზე გიჟური დრო მითხარიო დაფიქრება არ დამჭირდება ვიტყვი,რომ ეს ზაფხულია,განსაკუთრებით მაშინ როცა დასვენების დღეებს შენს საყვარელ ადამიანებთან ატარებ. სრულიად მარტონი რჩებით უცხო ქალაქში და არაფერს ეძებთ,თუ არა

Hospital-ჰოსპიტალი (6)

მხოლოდ სამი დღე. და შემდეგ სანდრო დაიწყებს ახალ ცხოვრებას, ახალი გულით.იქნებ, რასაც მე ვგრძნობ სიყვარული არარის? იქნებ ეს გრძნობა სანდროს გაყვეს? ხოო იქნებ...ადამიანებს ყოველთვის ვკარგავ,გავიცნობ შევიყვარებ,ვკარგავ ეს ერთგვარი კანონზომიერებაა და

სიყვარული არსებობს

მოდი ახლა აგიღწერთ ჩემ თავს, მე ვარ გვანცა ჟვანია 16 წლის, ქერა გრძელი თმით,მწვანე თვალებით და დიდი მოვარდისფრო ტუჩებით.სიმაღლეში 1.79 ვარ,რაც გოგოსთვის ასე,რომ ვთქვათ ზედმეტად კარგი სიმაღლეა,მაქვს სწორი ნავარჯიშები ტანი.მხიარული ვარ სასწაულად,არ

გადამარჩინე... (ნაწილი 1)

-ნინე... - გაუბედავად ჩაიჩურჩულა ლიზამ.-შეგეშინდათ?.. სიმაღლემ შეგაშინათ?... - კიდესთან ძალიან ახლოს მივიდა ნინე. - თემო, შენ გადახტები? აი, ლიკა რომ იხრჩობოდეს დაბლა, გადახტებოდი?.. მიპასუხე!.. შიში უფრო ძლიერია თუ სიყვარული?.. - არ წყვეტდა ნინე.

დარჩი ჩემთან (3)

შხაპი მივიღე და დასაძინებლად დავწექი,მაგრამ ვერაფრით დავიძინე.საწოლიდან ავდექი,მუხლსზევით შავი,მთლიანი კაბა ჩავიცვი,გრძელი სველი თმა გავიშალე და გიგისთან ჩავედი. -დამაგვიანდა? -არა არც დამიწყია ჯერ.გადაიფიქრე? თანხმობის ნიშნად გავუღიმე.

მინდა ჩემი იყო,ჩემი პატარა გერქვას

აუ,კარგი რა სანდრო ! -როგორც ყოველთვის ასე "წუწუნით" ვიწყებ დილას... რატომ? რატომ და ჩემი დებილი ძმა დილით ცივ წყალს მასხავს...აუ, კარგი რა სანდრო! - როგორც ყოველთვის ასე "წუწუნით" ვიწყებ დილას... რატომ? რატომ და ჩემი დებილი ძმა დილით ცივ წყალს

აკრძალული ხილი(25 ნაწილი)

-არც დამკარგავ, ჩემო პატარა... შენთვის ვიცოცხლებ და ჩვენი შვილისთვის... შენ კიდევ არ უნდა ინერვიულო, ჩვენს პატარაზე იფიქრე... მისი ჯანმრთელობა ახლა შენზეა დამოკიდებული. თავს უნდა გაუფრთხილდე, რომ კარგად იყოს. ჩემზე არ ინერვიულო, გთხოვ...

მოდი ავდგები და ცაში გადავხტები.

ვწევარ იატაკზე,მტვრიან იატაკზე, ვწევარ გულაღმა და ჭერზე ცარიელი, ოთახს კიდევ ერთი სტროფი მივაკაწრე, ირგვლივ მიმოვფანტე მინდვრის ყყვავილები.არ დგას არაფერი გარდა სიჩუმისა და დევს სიჩუმეზე ჩემი ხერხემალი, ცოტა იწვიმა და ბევრი იგულისხმა, რატომ გადაიღო