ღმერთი მყავს (ნაწილი პირველი)

ზუსტად ორი წლის წინ 10 ივლისს 2013 წელს დაიწყო ისტორია, ისტორია რომელმაც შეძლო წამებში მოსდებოდა მთელი თბილისის მოსახლეობას და აეფეთქებინა ყოველი ადამიანის სხეული „სიყვარულით“... ამ სიყვარულმა კი შემდგომში შეიწირა ორი პიროვნება რომლებმაც ალბათ

აკრძალული ხილი(8 ნაწილი)

მდუღარე ცრემლებს ვღვრიდი და განწირულად ვკიოდი, თუმცა ჩემი დამხმარე არსად ჩანდა. ჯერ ერთ მკლავში გამარტყა, შემდეგ მეორეში, ნელ-ნელა ტანზეც გადმოვიდა, მერე ფეხებზე. სხეულზე ერთი წერტილიც კი არ დამიტოვა ჯანსაღი.

ქარის მოტანილს ქარი წაიღებს (სრულად)

არსებობს კი რაიმე ამაზე მეტად დამამცირებელი ცხოვრებაში?არსებობს ამაზე მეტად მტკივნეული რამ,როდესაც საყვარელი ადამიანი ამას გიკეთებს?!ყველაფერი გამოვცადე,მაგრამ დამერწმუნეთ ამაზე მტკივნეული არაფერი გამომიცდია...არ ვიცი რა ძალით ვიდექი ფეხზე

Моа маленькая истеричка 2

გამოშტერებული ვიდექი , იმისმაგივრდ რომ წამოვსულიყავი და იქაურობას ნახევრად შიშველი გავცლოდი , ვიდექი და გაყინული ადგილიდან არვიძროდი… ისედაც გონება დაკარგული სირცხვილისგან სულ დამაბნია მისმა თვალებმა, წასვლა მინდოდა მაგრამ რაღაცნაირად ვერ ვიძროდი

საზაფხულო ბანაკიდან დაწყებული სიყვარული(თავი 8)

მართალია შევრიგდით მაგრამ ამ ბედნიერებას დიდხანს არ უარსებია ჩვენს გულებში, ყველაფერი მაშინ დამთავრდა, როდესაც ლაშამ თავისი ძველი კლასელი ვიკა გამაცნო, საყვარელი გოგო ჩანდა მაგრამ გამაღიზიანებელი,იმდენად შეყვნენ ძველი წლების გახსენებას, ორივეს

უამრავი წუთი ცხოვრებიდან-9 თავი

იმ დღის შემდეგ ყველაფერი შეიცვალა,გიორგი ნინის დაშორდა და ეხლა მე და გიორგი შეყვარებულები ვართ,მთელი ქალაქი ჩვენზე ლაპარაკობს და ეს ცოტა უსიამოვნოა,რაღაცეებს იგონებენ და აღარ იციან რა ჭორები თქვან.მოკლედ სკოლაში გიორგი მაკითხავდა და იმას მივყავდი

დანიელი და არდა 1

მე არდა ლიჩელი ვარ 23 წლის. ჩემი გვარი მიუხედავად იმისა რომ ქართულია ყველას უცხოელი ვგონივარ თან ამაში ჩემი სახელიც ხელს მიწყობს. მამა ქართველია ხოლო დედა იტალიელი. ვცხოვრობ წყნეთში კერძო სახლში, მამა ბიზნესმენია და გადაწყვიტა მშვიდ ადგილას

რა უსამართლოები ვართ ადამიანები

რა უსამართლოები ვართ ადამიანები და ამავდროულად უმადურებიც,როგორც კი პატარა აღმართი შეგვხვდება მაშინ ვამბობთ უფალო სად ხარ?რატომ მიმატოვე...მხოლოდ მაშინ გვახსენდება როდესაც ძალიან გვიჭირს...იმას ვერ ვიაზრებთ,რომ ლხინსაც და ჭირსაც უფალი

მაინც აგიფეთქებ ფიქრებს! (5)

10 საათზე გამეღვიძა სამზარეულოში ჩავედი. -დე ყავა გინდა? -აუ კიი.მამა და უტა სად არიან?ფანჯრიდან ეზოს მოვავლე თვალი. -კუს ტბაზე ავიდნენ ცოტას გავისეირნებთო. -მეც მინდაა,ყავას დავლევ და ავალ.

მახველებს ხოლმე ამ ბოლო დროს ხშირად,როცა მინდა ყელში შენი სუნთქვა

ჩვენთანაც არის ის რაც ხელს გვიშლის ტრიუმფალურ ბედნიერებამდე მაგრამ გეფიცები ეს "შემშლელი" თუ უფრო არ ამტკიცებდეს ჩვენს ურთიერთობას..! ზუსტად ვიცი..ხვალინდელი დღე სულ ცოტათი უკეთესი რომ იქნება დღვანდელზე..ზეგინდელი კიდევ უფრო უკეთესი..და 4წლის მერე