მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 14

-პირველად რომ გნახე, გამოიყურებოდი როგორც დახვეწილი, ლამაზი ქალბატონი, მაგრამ რომ დამელაპარაკე ისეთი წვრილი, ნაზი ხმა გქონდა, ისეთი, ბავშვივით საყვარელი იყავი რომ, მაშინ დაგარქვი ესე, და დაგარქვი ჩემი. მიყვარხარ (დიტო)

ორმაგი ტკივილი - {7}

დილაც გათენდა. ეს დილა დანარჩენებისგან აქ ყოფნის განმავლობაში მხოლოდ იმით გასხვავდებოდა, რომ შემეძლო პირველ სართულზე და საერთოდ მთელს სახლში გავსულიყავი, დიდი არაფერი იყო მაგრამ ჩემთვის ბედნიერება.

მისი სამყარო. თავი 8-9

კმაყოფილი ღიმილით შევიდა ოთახში გამოსაცვლელად და კარებს მიეყრდნო, ისევ გაახსენდა თხუთმეტი წუთის წინ მომხდარი ამბავი და პირზე ხელი აიფარა, ან ხმამაღლა რომ არ გასცინებოდა ან რომ არ ეყვირა, სწრაფად გამოიცვალა და დედას მიელეკვა სამზარეულოში, ხომ

სამი მეგობარი

-დედიკო, ანი ძალიან კარგი გოგონა. სახლის საქმეებში სულ მეხმარება... ნინუცასაც ძალიან უყვარს,,, -ძალიან გთხოვ აღარ გააგრძელო.. და ვინმე გოგო კიდევ აღარ მიხსენო!! მშია ვჭამ და მერე ვიძინებ.. ცემს პრინცესასთან ერთად და იქვე, მის ფეხებთან მდგარს ხელი

ვერეს მსხვერპლი(თავი5)

„ფეისბუქზე“ შეიხედა და თვალში მოხვდა ლექსი;“ჩემო ლუკა“... „ჩემი სახელი“-დააინტერესა და კითხვა დაიწყო.მერე ავტორი იცნო.ეს ხომ ის იყო მაშინ,რომ „დაულაიქა“ გვერდი. -მარტოსული მწერალი-ხმამაღლა წარმოქვა. შემდეგ მის გვერდზე გადავიდა და ლექსებს

ბანდიტი და მე ( Part I)

თავის თავში ისე დარწმუნებული იყო,არც კი უკითხავს, მჭირდებოდა თუ არა მისი მიყვანა სახლამდე. არა როგორ არ მინდოდა სახლში დაბრუნება, მივხვდი, ჩემი პატარა აფეთქებებთან შედარებით სახლიდან გამოქცევა ღამე სულ სხვა სახის სიგიჟე იყო, მაგრამ უცხო სიმპათიურ

ზამთარი... (სრულად)

ყველაფერს აქვს დასასრული, სანამ დასასრული იქნება ჯერ უნდა დაიწყოს, მაგრამ იშვიათად არც იწყება ისე სრულდება. არასოდეს მინდოდა ურთიერთობის უცებ დაწყება და უცებვე დასრულება. მინდოდა ყოველთვვის დიდი და მხიარული ბედნიერება მქონოდა, ხოდა ერთ დღესაც

გული ელოდება - სრულად

ქუჩაში მიდიოდა და ლაღი ღიმილით უღიმოდა ყველას და ყველაფერს . როგორც ყოველთვის ვინც კი ღიმილით უპასუხებდა თავს მსუბუქად დაუკრავდა და ფრიალა კაბის ბოლოებზე ხელს წაივლებდა . უყვარს დილის პოზიტიურად დაწყება და დასრულება ხომ საერთოდ . სიცოცხლე მასში ისე

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 3)

ყველაფერს ველოდი, იმის გარდა რაც იქ ვნახე, პირი ღია დამრჩა, უბრალოდ გონს ვერ მოვსულიყავი, არ მჯეროდა, არ მჯეროდა რომ ჩემი თვალები ამას ნამდვილად ხედავდნენ. -არ არსებობს!!!-ვთქვი ჩურჩულით ხმაწართმეულმა და ხელში ავიღე კარებთან დატოვებული 3 ცალი თეთრი

პირადი მცველი [20] ~დასასრული~

–ძლივს გიპოვნეთ –ანასტასია? –კარგად ხარ? –ჰეი ხელი რომ აუქნია მამაკაცმა ცხვირწინ მაშინღა მოვიდა გონს,დვალის კოცნამ სულ დააბნია და ჩააფიქრა,ვინ იცის რამდენი ხანი იდგებოდა კიდევ ასე გაშეშებული ანდრეი რომარ მოსულიყო ბავშვთან ერთად