საბოლოო არჩევანი შენზე (6)

გაოცებულმა ანიტამ თვალი გააყოლა მიმავალს და თვითონაც უკან აედევნა, თუმცა მოშორებით. რამდენიმე მეტრი გავლილი არ ქონდა, მოსახვევიდან ბექა და მისი ძმაკაცები რომ გამოვიდნენ... ჩოხელი ვერ იტანდა ამ ყეყეჩს, რომელიც ყოველთვის კუდში დასდევდა, ერთხელ ისიც

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია(ნაწილი 5)

ნიკუშა ჯანელლიძე.18 წლის.მაღალი,სუსტი,შავგრემანი ბიჭი,აპრეხილი ცხვირიტ,თაფლისფერი თვალებით და რაღაც საოცარი ფერის ტუჩებით.მოკლედ,უზომოდ სიმპატიური და გოგოების გულთამპყრობელი.ბიჭი რომელსაც მთელი #141 სკოლის გოგოები დატყვევებული ყავდა.მაგრამ

მკვლელი (3)

ცოტა გავისეირნე. მერე ჩემს ეზოში ჰამაკში ჩავჯექი და მსუბუქი ქანავი დავიწყე. თვალები დავხუჭე და თავს ფიქრის საშბალება მივეცი. სიმყუდროვე გიომ დამირღვია ირაკლი რეკავსო. თვალები გამიბრწყინდა და სიხარულით გავქანდი ტელეფონისკენ. - იკაა როგორ ხარ?

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 19)

მარტო აღარ დავიძინებ.. ცოტნესთან მირჩევნია .. გაიფიქრა ლიზამ და წამოიწია.. ქარი უბერავდა და ფარდას ატოკებდა... შემდეგ ლანდი გამოჩნდა ფანჯარასთან... უფრო ახლოვდებოდა.. ლიზა შიშმა აიტანა... ლანდი მისკენ მოდიოდა.. დიდი ფანჯრის კიდიდან ფარდის ბოლო

ჩემი დაკრძალვა

არასდროს შეცდეთ ადამიანებში. ისინი,ვინც ანგელოზად გაჩვენებენ თავს,ეშმაკნი აღმოჩნდებიან,ერთი შეხედვით თბილები და კეთილები,რომლებსაც უყვარხართ,თურმე თქვენი ყველაზე დიდი მტერი ყოფილა... ზოგიც,შეიძლება უბრალოდ სითბოს ვერ გამოხატავს,უბრალოდ არ

მოგონებებს სიყვარული გვიტოვებს...

16წლის რომ ვიყავი დედა და მამა საზღვარგარეთ წავიდნენ სამუშაოდ, მე კი ჩემს ძმასთან ლუკასთან დამტოვეს. მას განსაკუთრებულად ვუყვარდი ყოველთვის. ჩვენ ვართ ლუკა და სალომე ახვლებიანები. მე და ნინუცა ერთად გავიზარდეთ და ის ჩემი საუკეთესო მეგობარია. ლუკას

ცხოვრების გემო (23)

-ხოდა ვნახავთ ეხლა როგორი მძღოლი ხარ,წამო-თვალი ჩაუკრა და მანქანიდან გადავიდა,უკან გახარებული მიჰყვა მერიც, ჩაფხუტი გაიკეთეს და მანქანებში ჩასხდნენ,სტარტის ხაზთან იდგნენ ორივენი,მხოლოდ დროშის აფიალებას ელოდებოდნენ და არც მან დააყოვნა,სწრაფად

მე შენ აგირჩიე, პატარა ქალბატონო! 7

-და დედაშენი? (მე) ამის გაგონებაზე სახე შეეცვალა და თავი დაბლა დახარა, მივხვდი რაშიც იყო საქმე. -მაპატიე (მე) -არაუშავს, 5 წლის ვიყავი დედა რომ გარდამეცვალა.

დადეშქელიანი და დევდარიანი (3)

დანიელის ნაწილი: ტასო ისეთი ლამაზია რომ მიჭირს არვუყურო. როგორ მინდა შევეხო და დავუკოცნო ის პატარა ლამაზი ტუჩები. რაპატარაა. ჩემი ძველი ძმაკაცის და ყოფილა ცოტა ადრე რომ გამეცნო აქედან ფეხსაც არგავადგამდი. ახლა ზუსტად მის ძმას უნდა დაველაპარაკო

ბედის ვარსკვლავის ბრალია(9)

ეკლესიაში შესვლისტანავე მარიტამ თავი დახარა,ხატებს ემთხვია,სანტელი დაანთო და ლოცულობდა.სანტლის სუქი ირეკლებოდა მის წმინდა სახეზე,მაშინ გამიჩნდა დაუოკებელი სურვილი იმისა რო ჩავხუტებოდი,როცა გაიღიმა საერთოდ გავგიჟდი,მარიტას მივვარდი და ჩავცურჩულე