ბედის მარიონეტი (თავი 3)

დილით ადრე ავდექი, თავი მოვიწესრიგე და სიის ჩამოწერა დავიწყე. თუ რა დაგვჭირდებოდა სოფოს დაბადების დღისთვის. როცა დავამთავრე ფურცელი ჩანთაში ჩავდე და დაბლა ჩავედი. ჩემდაგასაკვირად სოფო უკვე წასული იყო, როგორც წესი ყოველთვის ერთად მივდიოდით ხოლმე

თურმე მეც მიყვარდა და ვერ ვხვდებოდი 1 თავი

გამარჯობათ, მე ვარ ანკა , 18 წლის ქალაქ თბილისიდან.ვარ პირველი კურსის სტუდენტი და ვსწავლობ ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში .გარეგნობით - საშუალო სიმაღლის , არც ისე გამხდარი,დიდი მწვანე თვალებით , გრძელი ,ხვეული წაბლისფერი თმით და წითელი

ლიზა ჯაფარიძე (ნაწილი 21)

-აუუუუ .... ჩემი კაი რა რა თოჯინები გოგო მთლად გაგიჟდი ... რა თოჯინებიიიი.. ვაიმე.... ეს ვინ არის ... ეს თოჯინები რომ არ ჩათხაროს არ შეიძლება..... თოჯინების გარეშე რა .. აღარ მიხსენო... თორემ რამისაა დამაჯერო რომ თოჯინები ცოცხლები არიან..

საბრალონი ( III )

ლიკოსთან ახალ გადასული ვიყავი,თავს საშინლად ვგრძნობდი და გამოსავალს მხოლოდ სუიციდში ვხედავდი. მუაჯირს გადაყუდებული,მთელი სხეულით მივიწევდი წინ,მაგრამ მალე უკნიდან დამქაჩეს და იატაკზე დავენარცხე. ლიკო ზემოდან მიყურებდა,მერე ცრემლები წამოუვიდა

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (თავი 1)

წვიმს... შემოდგომაა და აბა როგორ იქნება... თითქოს წვიმაც მიმხვდარიყოს მის დარდს, ტკივილს და მასთან ერთად ატირებულიყო! არადა რა ლამაზად ეჩვენებოდა ყველაფერი... ზედმეტადაც კი... ხომ ეუბნებოდა საკუთარ თავს, ფრთხილად იყავი, არ შეგიყვარდესო,

ნაკაშიძე lll

მაისურაძე და კვიციანი გაკვირვებულები უსმენდნენ ანდრეასა და გავაშელის დიალოგს და დაელოდნენ სანამ ანდრეა საუბარს დაამთავრებდა მშვიდად ყოფილიყვნენ.როგორც კი ანდრეამ ტელეფონი გათიშა კვიციანმა ეგრევე დაუწყო ჩხუბი

უსახელო გრძნობა (7)

უკვე ორი დღე გავიდა რაც რაჭაში "ნებივრობენ". ეს ორი დღე მაქსიმალურად საოცრად გაატარა "წყვილმა". მაგრამ არც ბულაძე არ აკლებდა. ისიც ისე ექცეოდა თამთას როგორც ნიკა ნინას. მაგრამ რეზის და თათიას წყვილი რა მოსატანი იყო ნინასთან და ნიკასთან. ნინა

ორმაგი ტკივილი - {3}

აღარ შემეძლო სახლში გაჩერება. სული მეხუთებოდა ისე მინდოდა გერთ გასვლა. ჩავიცვი და გზას ჩვენი ქოხისაკენ ფეხით დავადექი. ცოტა წინწკლავდა, ძალიან მსიამოვნებდა და დამალვას არ ვცდილობდი, მაგრამ მალევე ძაან დაცხო, სეტყვაც წამოვიდა და უცებ რომელიღაც უბნის

ემილია

ამბობენ თვალები ადამიანის სულის სარკეაო,ისინი ზუსტად იმას გამოხატავენ რასაც გრძნობ.თვალების მეშვეობით შესაძლებელია გავიგოთ, როდის ტკივა და უხარია,მაგრამ არის ისეთი შემთხვევა, როდესაც თვალებში სიცარიელეს ხედავ.

როცა მათხოვრად გადაიქცა ახლა ღირსება...

როგორც კი ვინმეს მიუახლოვდებოდა მხოლოდ ზიზღიან მზერას გრძნობდა… არა და სულაც არ სურდა ვინმეს შეშინება, ან სულაც მათგან ზიზღის დამსახურება… უბრალოდ ხანდახან მარტოობის სიჩუმის დარღვევა უნდოდა და ცდილობდა ვინმეს დალაპარაკებოდა, თუმცა ამაოდ…