გაუთვალისწინებელი შემთხვევა (სრულად)

რატის 25 წლის იუბილე იყო. მთაწმინდაზე სეირნობდნენ მანქანით. უზარმაზარი საკუთარი სალისკენ გაახედა ხატიამ. -აი იმ სახლს ხედავ? -კი. -ბავშვობიდან ჩემი ოცნებაა, რომ ის სახლი მქონდეს. -ჩემხელა რომ გახდები, უეჭველი გაჩუქებ. რომც ვიჩხუბოთ, მაინც გაჩუქებ.

სულელი მე 8

-ალექსანდრე -ეზოში ჩამო - მომესმა მისი ბოხი ხმა -აქ ხარ?- გაოცება არ დამიმალავს და ფარდას ვეცი , ოდნავ გავიჭყიტე და მართლა ეზოში იყო , მანქანაზე მიყრდნობილი -ხო , მიდი გელოდები- მითხრა და გამითიშა -დამერხა , აქ არის და ჩამოდიო - გოგოებს მივუბრუნდი

ბიჭი მდინარიდან [4]

ამწამს ვიგრძენი რაიყო ნამდვილი ბედნიერება,ჩემთავს შეკითხვა დავუსვი "აქამდე როგორ ვცოხოვრობდი?" "ამ ადამიანის გარეშე როგორ ვსუნთქავდი?".."როგორ ვარსებობდი?",ყველა დღეს რომელსაც ყველაზებედნიერ დღეებად მივიჩნევდი გაფერმკთალდა, ახლა ყველა ბედნიერი

იმდენჯერ გამეორდი ჩემში, ტავტოლოგიად იქეცი. (სრულად)

–არაფერი არ დაუშავო, ბავშვია და არ მინდა რაა ეს სიკვდილიანობა–ხელები წინ გაიშვირა ქერამ. –დემე ნუ ხარ *ირი რაა–არც ყიფშიძემ დააკლო ხელების შლა. –დემე კი არა, შენ ხარ *ირი და უარესიც ეს ღლაპი რო გაგვიხადე საზრუნავი–გაიჭიმა შავთვალება. –დაწყნარდი

გაქცევა (თავი 1)

-გაიღვიძე, ძილისგუდა! -დამიყვავა ლილემ და ფარდები გადაწია. -სულ ცოტაც- დავიწუწუნე მე და საწოლში გვერდი ვიცვალე. -არა,არა! გაგიჟდი? ისედაც გვაგვიანდება. ბარგი ჩაალაგე? -ცოტა დამაძინე ლილეჩკააა-სიტყვები გავწელე და ვცადე მეგობრის გული ასე მაინც მომეგო

უკუნეთს უხდება რითმა (მეორე თავი)

რამდენიმე საათში ისეთივე დაღლილს გამომეღვიძა, როგორმაც დავიძინე და ამან სულ უფრო ამირია, ისედაც არეულ-დარეული ხასიათი. ფხიზელი ძილი მაქვს, თუმცა ახლა ვერაფერს დავაბრალებ ჩემს გამოღვიძებას. საუკუნესავით გამეწელება ხოლმე წუთობით ძილი და თითქოს ჩემს

ლექსი: სიცოცხლე ტკბილია მარა უშენოდ ჩამწვარი სულია!! - გიორგი

ვნანობ ყოველ წუთს და წამს გატარებულ ჩემს ცხოვრებას!! ვნანობ, თუმცა დღესაც მენატრები, გესმის?გამოჩნდი, მე იმდენს გნატრობ, რომ შემიძლია შეგეხო კიდეც, მაგრამ ყოველთვის უშენოდ მარტო დარჩენილი ვეჩვევი უშენობას ... მენატრები .... სად ხარ სად ..

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 15

ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა, სად წავსულიყავი, ფეხს ვერ ვადგამდი ადგილიდან. სიგარეტს მოვუკიდე და ფანჯრის რაფას დავეყრდენი. კედელზე მიმაგრებული მოწყობილობები მაშინღა გამახსენდა, როცა წრიპინის ხმაზე ბატონი გიორგი გამოვიდა კაბინეტიდან. ამაზე უკვე აღარ

თქვენს ანგარიშზე დარჩენილია ჩემი სიცოცხლე 10 თავი დასასრული.

საბამ რომ უთხრა ნიკას შეყვარებული მყავსო.მაში ერჩია მიწა გასკდომოდა და ჩაეტანა.ვერაფრით ვერ დაუშვებდა საბას შეყვარებულიც ისე დატანჯულიო როგორც წლების წინ თვითონ იტანჯებოდა. ალბათ ათი წლის სიცოცხლედ დაუჯდა ნიკას საბათვის ყველაფრის ახსნა. რა თქმა უნდა

მომავლის იმედი (8)

მთელი გზა ბექას სიტყვებს ვაანალიზებდი გონებაში, ვფიქრობდი რატო მითხრა ეს? მართლა ვუყვარვარ? არვიცი არვიცი აი მე კი მგონო მიყვარს! რა მგონი მიყვარს!.. დილით სააგენტოში მივდივარ და მორიგი გამოსვლისთვის ვემზადები მაგრამ ამჯერად