"კანდელაკი"[3]

ადამიანები იცვლებიან..უბრალოდ დრო გადის და ყველა და ყველაფერი იცვლება.ხდება ადამიანის ცხოვრებაში ისეთი რამ რაც მის ცხოვრების აზრს დაღს ასვამს.ამის გამსწორება კი შეუძლებელია.ყველაფერს აქვს საზღვარი,მაგრამ ყველაფერი ცდება საზღვრებს.ყველაფერს აქვს

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (17)

-მარიტა ჩაიცვი და თბილისში მივდივართ.. შენ არ გეხება ის რაც მოხდა...გაბრაზებული გავედი გარეთ და მანქანაში ჩავჯექი... კარი ძლიერად მოვიჯახუნე და ალექსანდრეს დაველოდე.. მანაც არ დააყოვნა და მალევე დაჯდა.. მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყდა.. მთელი გზა

მაღლა მთაში, ანგელოზი დავინახე!(9)

ელენასთვის ახლა ერთადერთი მიზანი სწავლა იყო,ამიტომ არ იტყოდა უარს სწავლის დაწყებაზე.მიუხედავად იმისა, რომ კერძოდ არ მომზადებულა მასწავლებელთნ სკოლაში კარგად სწავლობდა,ამიტომ ქონდა საკუთრი თავის იმედი.ძლიან მოეწონა გივის შემოთავაზება,მაშინვე ავიდა

რეალური საფრთხე (X თავი)

–დემე, რა ხდება? – ამოიკნავლა საცოდავად და ფეხზე წამომხტარ, ასწრაფებულ დემეტრეს სირბილით დაეწია. –ამის დედაც... მოგვაგნეს... – თქვა გაბრაზებულმა და მერე შედგა, თითქოს რაღაც გადატრიალდა მასშიო და ელენეს ჯიბეს სწვდა. გაოცებულმა შეხედა ქალმა. –რა

ლევან ხაჩიშვილი (4)

-მარუსს.-ვთქვი მე და კარი გავაღე. -შემოდი ნიი.-მითხრა მარიმ. -რაშვებით?-ვიკითხე მე. -ვთამაშობთ.-მიპასუხა მარიმ. -ჰოო.-ვთქვი მე. -არ გიშვებენ ხო ის დეგენერატები?-მკითხა მარიმ. -აუ არაა.-ვთქვი მე და კინაღამ ცრემლები მომადგა. -ლევანიც იქ იქნება?-მკითხა

პროლოგი, ანუ ვიწყებ!

პირველ რიგში, მოგესალმებით. ბევრი ვიფიქრე, დავრეგისტრირებულიყავი თუ არა საიტზე. ვწერ დიდი ხანია, მაგრამ ჩუმად, ჩემთვის და აქამდე უახლოეს ადამიანებსაც კი არ ვაძლევდი უფლებას ჩემი ჩანაწერები წაეკითხათ. ისტორიებს, რომლებსაც ვწერ, ჩემ ნაწილად აღვიქვამ

დაბნეულობის სინდრომი (2)

-ლილუ ხო? -აჰამ - თავი დაუქნია და საათი ჯიბეში ჩაიდო -დემეტრე ჯიშკარიანი - ხელი გაუწოდა გოგონას -ლილუ ჭავჭავაძე - თვისი ხელი შეაგება მაგრამ მაინც ვერ მიხვდა რატომ უბღვერდა ასე ძალიან უკვე ნაცნობი "უმნშ პიროვნო" -კარგი ლილუ სად მიდიხარ? -სახლში -

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (9 ნაწილი)

ყველაფერი თითქოს კარგად მიდიოდა, თუმცა მაინც რაღაც მეუცნაურებოდა. შაკოს ფაქტიურად შერიგებული ვიყავი, თუმცა მას ჯერ კიდევ არ უთქვამს რომ ვუყვარდი, ამიტომ ეს გულს მტკენდა.დილით ოთახში შემოსულმა მზის სხივებმა გამაღვიძეს. მხიარულად ავდექი და ქვემოთ

ფიქრის გრადაცია.

წამი აღმაფრენის და ლოცვა ნაჩვევი,ფიქრის გრადაცია,მსგავსად ტერენტისა,წამი უიმედო,მთელი წლის ნარღვევი,ნისლში საფეთქელი ყინავს ბერებისა.კეფას მიუყვები,მოჩანს ნაკვალევი,ნაბიჯს-ნაბიჯს ატყობ,სუნთქვა-წუხილისა,სანთელს მოუკიდებ,უფალს დაეჩვევი,გახრჩობს

Bad Boys. (თავი 21)

ცხოვრება.. ერთი დიდი ატრაქციონია, რომელიც ხან სიმაღლეზე გვიტაცებს, ხან ერთ ადგილზე გვაშეშებს, ხანაც კი უფსკრულში გვახვედრებს.. ეს ყველაფერი ბუნებრივია და არც არაფერია ამაში გასაოცარი. არც ჩემი ეს მდგომარეობაა გასაკვირი, ძალიან ბევრი ადამიანია