უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე I

მოთხრობაში არის აღწერილი ელენენეს ისტორია.უკანასკნელ ამოსუნთქვამდე ელენე ერთი ჩვეულებრივი გოგო იყო.ყავდა ჩვეულებრივი ოჯახი.ყველაფერი კარგად მიდიოდა სანამ შეუყვარდებოდა..... ელენე სკოლიდან სახლში დაბრუნდა. -რა ხდებოდა დღეს სკოლაში ?-კითხა დედამისმა

მომავლის იმედი (4)

ენა ჩამაგდებინა კიდევ იმდენი კითხვები მაქვს მაგრამ ვერ შევეწინააღმდეგები რაცარუნდა იყოს ის ჩემი უფროსია.და 10 წუთიანი შესვენების შემდეგ ნინას ოთახის დალაგება დავიწყეთ..დალაგება რო დავასრულე ნინას ვეუბნები -ნინა მე წავალ! -

"გპირდები" - (4)

იდიოტი, კრეტინი, უზრდელი... როგორ მელაპარაკებოდა, არა მაინც თავი ვინ გონია იმ სანდროს... არ მეგონა თუ ესეთი უზრდელი იქნებოდა, შერცხვენოდა მაინც გოგო რომ ვარ. მაგას გონია დავუჯერებ და სულ მაგის სურვილზე იქ არ მივალ არაა?

"გადაშლილი წიგნი" (სრულად)

–ანუ მოგშორდე? -ოდნავ უკან დაიხია ბიჭმა და თვალებში ჩახედა. –არა, არა! -შეიცხადა ყაჩლაურმა, –ჩამეხუტე კაცო! –ჩემი თებრო! -სიყვარულით სავსე ბგერებით გააჯერა ჰაერი ილიამ და ისე მაგრად ჩაიხუტა ლიკა, რომ ლამის მართლა გაჭყლიტა.

ნუცუბიძე

ცოტანის წინ დავკარგე ჩემთვის უმნიშვნელოვანესი ადამიანი,რომელიც ყვეაფერზე მეტად მიყვარდა და მინდა დავწერო იმაზე თუ როგორ გავიცანით ერთმანეთი ისტორიის სახით თან ილუზიაში იმას დავხატავ რაც მინდოდა რომ სინამდვილეში ყოფილიყო.

დაკარგული ბავშვობა,

აი ახლაც,ოთახში ვზივარ და ვტირი. ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს მთელი ბავშვობა დავკარგე,თითქოს ყველა მოგონება მას გაჰყვა და აღარასოდეს,აღარასოდეს დაბრუნდება.დიდი არაფერი,ძაღლი იყო,რომელიც იშლებოდა და ბალიშადაც გამოიყენებოდა. ძალიან მიყვარდა. რომ

სიყვარული სიცოცხლის ფასად8

ჩავიცვი თხელი ღამის შორტები, პერანგი და საწოლში შევგორდი.პლედი მოვიხურე და სმენად ვიქეცი "არ მოვა..უფრო სწორად ვერ მოვა! მისამართი არ იცის" ვამშვიდებდი საკუთარ თავს მთელი მონდომებით, როცა კარზე ზარის ხმა გაისმა და თვალები შეშინებულმა ვჭყიტე.

ჯარში ნაპოვნი სიყვარული (თავი 3)

მთელი 1 კვირა, ერთიდაიგივეს ვაკეთებდი, ხოხვა, ცოცვა, სირბილი, 2წუთით შესვენება, მერე ისევ იგივე, ტასო მთელი 1 კვირა ვერ ვნახე, მაგრამ გამოჯანმრთელდა და ისიც დღეს გამოვიდა ალბათ, მაგრამ მე ჯერ ვერ მივაღწიე იქამდე, კიდევ 3 საათი მომიწევს სირბილი,

"გპირდები" - (3)

ორშაბათი დღე გათენდა. დილას როგორც ყოველთვის ჩემმა "საყვარელმა" მაღვიძარამ მომახარა რომ ადგომის დრო იყო, მაგრამ მე ჩემს ტრადიციას მაინც არ ვუღალატე, 15 წუთი კიდევ ვინებივრე და შემდეგ ავდექი, მოვწესრიგდი და სკოლაში წავედი. პირველი ფიზიკა მქონდა, ცოტა

რიგითი საქმე, N101 (3)

გაბრაზებულსა და დაბნეულს ორიოდ წუთის წინ, არ დასცალდა გააზრება და სხვა, თუმცაღა ახლა გაიაზრა, რომ ბატონი ფიფია სასწაული მამაკაცი იყო და მისი გაბრაზება არ შეიძლებოდა, ნუ ზომიერად კი, თუ სულ ასე გემრიელად დაუკოცნიდა ტუჩებს.ბათუმს რომ მიაღწიეს, ქეთამ,