მე ის ბავშვობა მინდა...

მე ის ბავშვობა მინდა, ეზოში თამაში ბურთის, მე ის სიხარული მინდა, ეზოში ნასროლი გუნდის. მე ის დარდი მინდა, წუთში რომ ქრება გულში, მე ის ჩახუტება მინდა, სულ რომ შეგრჩება სულში. მე ის წყენა მინდა, გაბრაზებული მშობლის.

მეტი ვიდრე სიყვარული 5

როგორც სჩანს აკომ და მარიამმა უკვე საკმაოდ ღრმად გაარკვიეს თავიანთი გრძნობები,რომ მივედით ჩახუტებულები ისხდნენ და გვიღიმოდნენ. უცნაურია, მაგრამ მარიამის მაგივრად მე ვწითლდები მრცხვენია.

ნაყიდი სილამაზე [დასასრული]

მომდევნო ხუთი თვის განმავლობაში კიდევ უფრო ჭირვეული გახდა, გამუდმებით ყველაფერზე ბუზღუნებდა და ხშირად უმიზეზოდაც ეკამათებოდა ალექსანდრეს. მამაკაციც ამ ყველაფერს შეძლებისდაგვარად უძლებდა. თითქმის ყოველ

პიანისტი-თავი პირველი

უეცრად, საერთოდ რომ არ ველოდი, მისი ტუჩის კუთხეში ღიმილი დავლანდე, რომელიც შემდეგ მის მთლიან ბაგეს მოედო. –შენ უნდა დაუკრა – მკაცრი, მაგრამ ამავდროულად თბილი, თითქოს მბრძანებლური, მაგრამ თანაც დამრიგებლური ტონით მითხრა და თვითკმაყოფილი ისევ

შემიყვარდი პატარავ !

დღე ჩვეულებრივად გავიდა,ხვალ პირველი დღე მქონდა ახალ სკოლაში 11 კლასში გადავედი დილას რომ ავდექი ჩემს თავს შევხედე და მივხვდი რომ უკვე დიდი ვიყავი. გამიხარდასავით სწრაფად ჩავიცვი.

პანდა(3)

დაიწყო ისევ ყოველდლით ერთიდაიგივე. გაგაღვიძებს მაღვიძარა,ადგები,მოწესრიგდები,ჩაიცვავ და წახვალ სკოლაში მერე კიდე უნდა უსმინო უაზრო 45 წუთიან გაკვეთილებს.

- შეიცვლები? _ მოიცა რა ! 16

- ვაა კატოო?- გამიღიმა ნინამ და ჩამეხუტა. წარბებაქაჩულმა აათვალიერა აკომ და ოდნავ გაიღიმა. - საღოლ გორი !- წამოიძახა ხმამაღლა და ნინას ყურადღებაც მიიპყრო.

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [10]

მივუახლოვდი და გავშრი, გავქვავდი, გამიხარდა და გამიკვირდა კიდეც. მე ვიყავი დახატული, მკერდამდე. ნამდვილად მეძინა, ჩემი სახე-ძილისგან გაბუსხული ტუჩები, დახუჭული, ლამაზი ფორმის თვალები, სწორი ცხვირი, სახეზე ჩამოშლილი და აწეწილი წაბლისფერი თმა.

ვუყვარდი?არ ვუყვარდი? (ჩემი ცხოვრების ისტორია) თავი 6

-თოოორე?-გამომწვევად ვუთხარი და ბალიში ვესროლე-ნინი გაჩერდი ,ჩამოდი.-პატარა ბავშვებივით ვიყავით.უეცრად მოვიდა და საწოლზე დამაგდო.ნიკა ჩემს ზემოდან მოექცა და თვალებში მიყურებდა.არ ვინძრეოდი ,რამოდენიმე წამი ჩუმად ვიყავით მხოლოდ ჩემი გახშირებული

დაბრუნება(16)

დილას თავისუფლად ავდექი მოვწესრიგდი და დაბლა ჩავედი მარიამი დამხვდა.-დილამშვიდობის მარიამ-გავუღიმე.-დილამშვიდობის ლიზი.გშია?ნახე რა გავაკეთე-გამიღიმა.-ხომ გიყვარს ცეზარი?-კი მიყვარს თან ძალიან-გავუღიმე.სუფრა გავშალე და ჩვენ დავჯექით. -პირველი სამი