Basketball (სრულად)

იმის შემდეგ ერთი კვირაა რაც თბილიში დაბრუნდნენ.ანიკამ დედა ნახა და ყველაფერი უთხრა.დედამისმა მონატრებული შვილი გულში ჩაიკრა და როცა მიხვდა როგორ უყვარდათ ერთმანეთი შვილს აღარ შეეწინააღმდეგა.მოკლედ ქორწილს ყაზბეგში იხდიან, რეზოს და ლიას დახმარებით

ღარიბი გოგოს მდიდრული ისტორია (1)

ნარკომანი და პათოლოგი მამა.. რომელიც ყოველ დღე, სრულიად უმიზეზოდ ურტყამს დედაჩემს და თუ ძალიან ჩავერიე მათ საქმეში ჩემზეც გადმოდის, ხოლო ყველაზე ბოლოს, ყველაზე უმიზეზო ადამიანზე გადადის... ჩემ ოთხი წლის დაზე, რომელმაც ჯერ ისიც ვერ გაარკვია თუ რატომ

დაბრუნება(17)

-ეს ნახე-შინდისფერი ულამაზესი კაბა დამანახა.ნუ ბევრი რომ არ გავწელო,ულამაზესი მთლიანი კაბა ჩავიცვი ცოტა მაკიაჟი თმა გავიშალე მაკიაჟი არ გამიკეთებია,ბუნებრივად ვიყავი მხოლოდ სუნამო დავისხი და მორჩა,ფეხზე შუზები ამოვცივი კაბის ფერი(შინდისფერი).რვაზე

იდეალური აზროვნება 6

თითქმის ყველაფერი იგივე იყო: პალატაში შენარჩუნებული სიმშვიდე, იქვე დარჩენის სურვილი, პაციენტის ახლობლებისთვის ნათქვამი რამდენიმე სიტყვა და თეთრი კაბინეტი თავშესაფრად. იგივე გაურკვევლობებით, სიმძიმეებით, დაბნეულობით და მოჩვენებითი სიმშვიდით სავსე,

ორი ჭიქა ვისკი (8)

საშინელმა სიცივემ გამომაფხიზლა. პირველი რაც დავინახე მოაჯირზე მიყრდნობილი ყიფიანი იყო, რომელიც ძალიან ნელა, მშვიდად და აუღელვებლად აბოლებდა სიგარეტს. მომინდა სურათის გადაღება და ამ კადრის დიდ ფორმატზე გადატანა რომ არასდროს დამვიწყებოდა.

ვამპირის ირონია 8

გოგონა ნელი ნაბიჯებით განაგრძობდა ვიწრო და ჩაბნელებული დერეფნისკენ სიარულს. -(ლიდია) ანნა! შეშინებული იძახდა და თვალებს აბრიალებდა. -(ანნა) ლიდია ჩუმად იყავი თქვა და ხელი ყველაზე ახლო მდებარე კარების სახელურს ჩაებღაუჯა თითქოს ქარმა დერეფანში გაიარა

შენი არსებობა ნულს ჰგავდა (თავი 2)

–ყოველ დღე, ქალბატონო თამუნა–ნერვიულობდა მაკა –ყოველ დღე ჩემი გოგო ატირებული ბრუნდება სახლში, როდემდე უნდა გაგრძელდეს არ მესმის, ჩემი ქმარი გამწარებულია, ძალიან ვღელავთ. –რა ვქნა მაკა–ცრემლები წასკდა ქერათმიანს –ხომ არ მოვკლავ? ვერ ვიმორჩილებ, აღარ

მენატრებოდი

ნია სულ თავის ოთახში იწვა და ტიროდა.აღარ შემეძლო მისთვის მეყურა და იდეა შევთავაზე.მალე მე და თორნიკე ქორწილის ამბებს ვჩალიჩობდით ამაში სანდროს და ეკაც გვეხმარებოდა.. მერე ერთმანეთი გავიცანით ერთს თორნიკე ერქვა ხოლო მეორეს სანდრო.თურმე ნიას სანდრო

ნაცნობი (სრულად)

თურმე შეიძლება ყველაზე მეტად სწორედ მაშინ ელოდო ვინმეს, როცა ზუსტად იცი, რომ არ მოვა. და მაინც, სისულელეა, არ მინდოდეს ახლა მის გვერდით.ყველაფერი მოხდა ისე, როგორც უნდა მომხდარიყო და მეც მივხვდ რომ ვერაფერს შევცვლიდი საკუთარი თავის ჩათვლით, უბრალოდ

კვამლი [1]

-დღეს ვერაფერი ვერ გავაკეთეთ, ახალ დასს ველოდებოდით და ვერ მოვიდნენ, დარეკეს, ხვალ დილიდანვე ნამდ ვართო. - მხრები აიჩეჩა და გრძელი ფეხები მოაჯირზე შემოაწყო - ჯინსების თაობას ვდგამთ. -ვინ იქნები? - თვალები აუკიაფდა მაკას.