ქორწილების ორგანიზატორი 10

ჩემი "ცუდად ყოფნა" 2 დღე გაგრძელდა, და კარგადაც ვერთობოდი, ყველაზე მაგრად მაინც ის მახარებდა ზენარის ხელეთში გამოწკეპილი იკოლოზის დანახვა რატო? რავი ისე ჩემი ახირება იყო, ისიც ცუდად ვიყავი და მისრულებდა.

მეცამეტე თვე (4)

ამ დღიდან, სამი თვის თავზე, ხმები დაირხა, რომ აშკარელი წამალს იკეთებდა. ხომ იცით, თბილისი როგორი ქალაქია, ვინმემ რომ დააცემინოს, მთელს ქალაქს ეცოდინება მეორე წუთს. შემთხვევით, თუ განგებ ამ ყველაფერმა ისევ მიაღწია ანაბელის ყურამდე. არ დაიჯერა, კი არა

შეთავსებით ძიძა (თავი 5)

მისი უდიდებულესობა ტიმოთე ხელს არ შემიშლიდა, პირიქით გამამხნევებდა კიდეც. ჩემ ფიქრებზე, კვლავ მბმულს ავხედე და დაფეთებული შევვარდი სახლში. -მაცადეთ, ის ავხსნა ჯერ და მერე გაჩვენებთ მე თქვენ სეირს!-გამაფრთხილებლად დავუქნიე თითი ჯერ კიდევ ადგილზე

მოტაცება შეკვეთით 2

გზაში დრო როგორ გავიდა ვერ გავიგე... -აიი მოვედით - ამბობს ნიკა მხიარული სახით. -კარგი ბიჭებო და გნახავთ საღამოს. იმედია- ვამატებ ბოლოს ღიმილიანი სახით - თუ სადმე არ წახვედით. -საღამომდე.

შიშით შეპყრობილი - გიორგი ბაზოიანი

დავწერე ბევრი გადავხიე უფრო ბევრი, იმაზე ბევრი ვიდრე წარმოგიდგენია 2-ზღვა შუაში ნაკადები რომ იყოფიან ,, ვერც გაუგიათ ვისკენ მიწევიან უდაუფიქრებლად წასულა რისკის ქვეშ, სიბნელეში გასულა, ყველაზე არამპასუხიარე კითხვა ისმის სულ ყოველთვის.....

ომგამოვლილები (თავი 15)

მთაწმინდაზე ავიდნენ სასეირნოდ, კატო 15 წლის გოგოსავით ეპრანჭებოდა სანდროს, ჟრუანტელმა მთელ სხეულში დაუარა როცა უკნიდად მოეპარა ერისთავი და მთელი ძალით მოეხვია. კოცნა იგრძნო ყელში და ეგონა მეცხრე ცას მისწვდა. ხელი მაგრად ჩაჭიდა და სიარული განაგრძეს.

ცეკვა ვამპირთან (სრულად)

- მოკეტე რომ გეუბნებიან ყველაფერი მოეჩაო ესეიგი მორჩა. ზურას ვეღარ ნახავ მეტიც შენი ტელეფონი დღეიდან მე მექნება კომპიუტერთან ვეღარ დაჯდები სახლიდან ჩემი ნებართვის გარეშე ვერ გახვალ ანუ თითქმის საერთოდ ვერ გახვალ - ბოლო ხმაზე ღრიალებდა შოთა

დაბრუნება(13)

არა! ჯერ სალაპარაკო გვაქ მე და გიგას!_მკაცრად ვთქვი.მე და გიგა გართ გავედით და ბაღისკენ წავედით. -ლიზა უბრალოდ მაპატიე,მაპატიე რომ ბარსელონაში წავედი მაგრამ რომ დაგენახე როგრ ვიყავი_სიმწერისგან ჩაიცინა_რომ დაგენახე...ნარკომანი ვიყავი.. მაგრამ მალე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 21)

-მიყვარხარ პატარავ!-მე კი უბრალოდ გამეღიმა, თურმე მარტო მე არ ვყოფილვარ გიჟი ამ დედამიწაზე ღმერთმა ერთი გიჟი გააჩინა ჩემთვვის! -მეც-ამოვიჩურჩულე ისე რომ ჩემი ხმა მე ძლივსღა მესმოდა. -რა თქვი?!-თავი მაღლა ამაწევინა და გაღიებულმა ჩამაშტერდა თვალებში.

უთარიღო დღეები (15)

ყოველ დილით, ლაზარეს კოცნა რომ მაღვიძებდა, მაშინ ვხვდებოდი, რომ ჩემი არსებობა სულაც არაა უაზრო და რომ მეც მაქვს ბედნიერების უფლება. სამსახურში წასვლის წინ, დადეშელის ჩახუტება მთელი დღის ენერგიას მაძლევდა და დადებითად ვიმუხტებოდი.