შემიყვარდი სულელო (ოცამეთორმეტე თავი)

მაღაზიიდან პარკების ხელდამშვენებულები დავბრუნდით.უამრავი სასუსნავები იყიდა ვაკოს.მანქანაში ჩავსხედიტ და წყნეთისკენ ჰერი ჰერი.ნიავმა დაუბერა შემცივდა საქარე მინას ავუწიე და სავარძელზე მოვიკეცე გაყინული. -შეგცივდა ჩემი გოგო?(ვაკო)მოიცა ჩაგირთავ

ვატო არაბული (6 თავი)

-კაი ტო რა შრეკის თვალებით გვიყურებ, ბიჭი ამდენი წელია შენი სიყვარულით იწვის მიუხედავად იმისა რომ სასურველი სასიძოა შენ აგირჩია (ჩაიცინა შაკომ) -რას ბოდავს ვატო? (კესო) - მოკეტვა არ შეგიძლია? დაიკიდე რა კესო... ხო მიყვარდი მიყვარხარ და მეყვარრები

ბედნიერება...(თავი 3)

სხვა რა გზა მქონდა გადავწყვიტე მივსულიყავი და მივედი კიდეც.-გამარჯობა იდიოტო.-გაგიმარჯოს მახინჯო,გაკვირვებუმა მიპასუხა მე კი ვაკოცე,რამაც კიდევ უფრო გააკვირვა წამოსვლა ვცადე მაგრამ,ხელი დამიჭირა,ვნახე ჩვენკენ როგორ მოდიოდა გიორგი ამიტომაც როგორღაც

იმედი არსებობს [1]

-მერე პასუხს რატომ არ სცემ? გსიამოვნებს ასე რომ გექცევიან-ევა-მაგათთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს ერთხელ ისე გამომიყვანეს მწყობრიდან რომ სამივეს რიგ-რიგობით სახეში გავარტყი მაგრამ მოკეტეს?-მე-ხო.. ცემა ადვილად ვერ მოაგვარებს საქმეს.. ხო კაი დაივიწყე...

ჩემი მაშველი(3:4:5)

თვალები რომ გავახილე იმდენი ხალხი მედგა თავზე მეგონა რომელიღაც ცნობილი ადამიანი ვიყავი.- თიკო ხომ ჯარგათ ხარ?- მკითხა შეშინებულმა ლიკამ.- კი ლიკა, ჯარგათ ვარ.- დავამშვიდე მე. ხალხმაც ამოისუნთქა და ნელ-ნელა დაშლა დაიწყო.- ცურვა თუ არ იცი წყალში არც

მას...

შენ მარტო ჩემი უნდა გერქვას ან უნდა სხვისი იყო . მე ვერ გაპატიებ არაჩემს მიერ გამოწვეულ შენს ღიმილს, მე ვერ გაპატიებ უჩემოდ გაბრწყინებულ თვალებს. მე ვერ გაპატიებ ჩემი წილი სითბოს სხვისთვის მიცემას , ვერ გაპატიებ უჩემოდ გათენებულ/დაღამებულ დღეს. მე

გაურკვეველი ქორწინება (6 თავი)

"არ ვაგრძნობინებ რომ მიყვარს.. მან ვერ დაინახა ჩემი სიყვარული ჩემს კოცნაში, სიტყვის თქმას რაღა აზრი აქვს?! მთავარია ის ლაჩარი დააპატიმრონ, შემდეგ კი ყველაფერს მივხდავ, თუ არ უნდა გავუშვებ."

დრო მხოლოდ სიყვარულს დაინდობს?

მიხაროდა მისი ბაბის ტელეფონით მოწერილი თითოეული სიტყუვა და ვხვდებოდი რომ უფრო მხიარული ვიყავი ვიდრე ადრე ..ყოველდილით სარკეში ჩახედვისას თვალები სხვანაირად ციმციმებდნენ ვიცოდი დრო და საათი როდის მომწერდა და მუცელში ჭია ჭუები დაცანცარებდნენ!მალე

სტერეოტიპები

საზიზღარი ქალაქი გაქვს. საზიზღარი სახლი გაქვს. მეზობლები - ნარკომანები, გარშემო კი - არეულობა. მეთხუთმეტე ბინის პატრონი "დიმიტრი ბიძია - უზრდელი და უნახავი ალკოჰოლიკი. მთელ დღეებს ბოთლების აგროვებაში ატარებს, ნაგავში იქექება." არადა, ვის

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [2]

- რას მერჩი ამიხსენი?! - ვყვიროდი და ცრემლების ახალი ნაკადი გადმოვუშვი.- იმას, რომ არსებობ. - მიღრიალა და ისევ ჩანარტყა. გაუსაძლისი იყო ეს ყველაფერი. ცხოვრება სხამად მექცა, სიკვდილს ვნატროვდი, თუმცა აკოს გამო ვაგრძელებდი ცხოვრებას. ამას თუ ცხოვრება