მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 12

ნერვებმოშლილი ვარ... ამ იდიოტურ პალატაში ვარ ჩაკეტილი და არავინ არ აპირებს რომ გამწეროს... ფეხზეც ვერ ვდგები ჯერ... ექიმმა არაო... არა ექიმს არც დავუჯერებდი მაგრამ სხეულის აწევა მიჭირს... მიჭირს კი არა საერთოდ ვერ ვექანები... გეგონება ვეღარ

დაბრუნება(9)

პიცის ცხობა დავიწყეთ.. მალე გავაკეთეთ. ღუმელიდან უგემრიელესი პიცა გამოვიღეთ, დავჭერით და თეფშზე ლამაზად მოვათავსეთ, სუფრა გავშალეთ და ბიჭებს დავუძახეთ.მალევე მოვრჩით, სამზარეულო ავალაგეთ და აივანზე დავსხედით. -ეხლა რა ვქნათ_დაიწყო ანამ. -მგონი ეს

მეტი ვიდრე სიყვარული 3

დილით როგორც ყოველთვის ადრე გამეღვიძა.ცოტა ვირბინე შხაპი მივიღე და ხალათში გახვეული ტელევიზორს მივუჯექი. როგორც იქნა დრო გავიყვანე,5 საათია წასვლა მინდა მაგრამ კიდევ ადრე თუ მივალ უკვე სერიოზულად დამცინიან,უკვე სრულიადმაღაზიას მივუახლოვდი და

გამყრელიძე (16)

სახლში ავირბინე. ჩანთა იქვე მივაგდედა ოთახში ავედი. აი აქ კი კინაღამ ინფაქტმა დამარტყა: -შენ აქ რაგინდა?-აკანკალებულმა კატის მიკნავლებული ხმით ვკითხე ჩემ წინ მდგარ გიორგის -უკვე მოხვედი? -არა სკოლაში ვარ და შენ გელოდები -დავმშვიდდი როგორც იქნა -ისე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 14)

დილით სიმძიმის გრძნობამ გამაღვიძა, თითქოსდა 100 კილოგრამის ტვირთი დაედოთ ჩემზე, წამწამები ძნელად დავაშორე ერთმანეთს და რას ვხედავ, დემეტრეს თავი კომფორტულად მოეთავსებინა ჩემს მკერდზე და ფშვინავდა, ღმერთო ძილშიც კი სერიოზულია!!! მაგრამ უხდება,

პირადი მცველი [3]

დილით საოცარ განწყობაზე გაეღვიძა,პირველი სექტემბერი იყო ,ზაფხული უკვე მიილია.თვალებგახელილი იწვა საწოლში ნახევარი საათი,მერე ასე კოტრიალი მობეზრდა და უცებ წამოვარდა,ცივი შხაპი მიიღო,როგორც სჩვეოდა ხოლმე სამზარეულოში გოგის მოკრა თვალი

ნაწილი პირველი თავიIII

-ჯონ, გილოცავთ არაჩვულებრივი გოგონა დაიბადა! შეგიძლიათ შეხვიდეთ პალატაში.-კადრი წყდება და სხვა იწყება. -კეიტ,-ამბობს ჯონი და ცოლს ნაზად კოცნის შუბლზე,შემდეგ გოგონას უყურებს აცრემლებული თალებით,- რა ქვია ჩვენს პატარა გოგონას? -ნინა...

ვამპირის ირონია 3

როდესაც ანამ სახლის ზღურბლის გადმოაბიჯა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს ხანგრძლივი გრიპი გადაიტანა,მუხლებში სისუსტეს გრძნობდა და მიუხედავად ამისა მაინც იღიმოდა -(ანნა) დამიან! მე წყალს გადავივლებ და დავწვები რატომღაც სუსტად ვგრძნობ თავს.

დღემდე ლექსებშიც ვრჩები ერთგული

დღემდე ლექსების ვრჩები ერთგული, ჩემი ლექსებით ვხედავ სამყაროს. ალალად მინდა მართალი გულით, წარსულმა სევდა რომ არ მაკმაროს! მინდა რომ ვიყო ობოლი ცრემლი, და ისევ ვენთო კენტად სანთელი, რომ არ შეწყვიტოს ამ ჩემმა გულმა ლექსად ნაჟური სიტყვა სათქმელი.

ვარდისფერი სათვალე (3 თავი)

ორშაბათი... უჰ, ისევ ეს სკოლა... საშინელებაა. არ შეიძლება იმის მაგივრად, რომ ორი დღე ვისვენებთ და ხუთი დღე ვსწავლობთ, ორი დღე ვისწავლოთ და ხუთი დღე დავისვენოთ... დადამ! მორიგი სისულელე. დამღლელი გაკვეთილები დასრულდა და სახლში წავედი. დღეს თავისუფალი