რუზველტის კუნძული

თუ მოგეწონათ,დააკომენტარეთ და გავაგრძელებ ყველაფერზე ვიფიქრე იმ ერთი მიზეზის გარდა და როცა გზაზე გადავდიოდი,შევჩერდი,რომ მწვანის ანთებას დავლოდებოდი.ჩემს წინ მანქანა გაჩერდა.შიგნით დინი იჯდა და შავთმიანი გოგონა.აი ის შავთმიანი გოგონა,დინს რომ

ღმერთო მოვეთრიე

შენ რომ შემპირდი ჩემთვის ის მზე როდის ამოვა, ხორცის სახლიდან ეს სატანა როდის გამოვა, ჩემ უდაბნოსკენ შენი წყალი როდის წამოვა, აქვე მიშველე სანამ სული განკითხვად მოვა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 22)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...!ბიჭო დემეტრემ გაუფრთხილდეს იმას ვინც მისთვის ძვირფასია თორე სხვა დაასწრებსო!-როცა მივხვდი რაზეც... უფროსწორად ვისზეც იყო

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [9]

- რა ლამაზი ხარ ჩემო პატარავ. - უკვე გამოფხიზლებულმა გავიგე და შევკრთი, როდესაც სიტყვების აზრს ჩავწვდი, თუმცა თვალებს ჯიუტად არ ვახელდი. სიამოვნებისგან გამაკანკალა, როდესაც ცხელო თითები ვიგრძენი ღაწვზე.

ნატალი (8)

ანა რომელიც სიცოცხლეზე მეტად მიყვარდა, აღარ გახსოვთ ასე მალე დაივიწყეთ? !ის ნაბ*** სასტავიც დაივიწყეთ ხო ვინ ცხოვრება დამინგრია?!ჩემი ფერია მომტაცეს და მე რა გავაკეთე?არაფერი, საერთოდ არაფერი!თქვენს გამო დავთმე თქვენს გამო!

შევსებული არსებობა (ნაწილი პირველი)

მოდიან .... გაიქეცი.... და უცებ ... -სიზმარი იყო , დაწყნარდი ლილუ .... სიზმარი იყო - თავს ვიმშვიდებდი და მაინც რა ? სიგიჟე იყო ეს ყველაფერი, წლების წინ მომხდარი მკვლელობა ისევ თავში მიტრიალებდა და ვერ ვისვენებდი .... მაშინ იმ დღეს ... საშინელებაა

პანდა

დილით მაღვიძარას გამაყრუებელმა „ზუზუნმა“ გამაღვიძა,ნელ-ნელა გავახილე თვალები,თავი ნელა წამოვწიე და სააბაზანოში შევედი,თავი მოვიწესრიგე შემდეგ კი ჩემს საყვარელ კარადას მივადექი და ტანსაცმლის არჩევას შევუდექი,დიდი ხანი არ დამჭირვებია შავი ჯინსი,თეთრი

მე და ის...ჩვენ

მივედი კართან და გავაღე ვიღაცა კაცი იდგა ყვავილებით ხელში და მარიამ ბერიძეს კითხულობდა მეც ვუთხარი რომ მე ვიყავი და ხელი მოვაწერე ფურცელს, ყვავილები გადმომცა მაგრამ არ უთქვია ვისგან იყო, მხოლოდ ის მითრხა ნელ-ნელა ყველაფერს გაიგებო.

ნაყიდი სილამაზე [23 თავი]

მას შემდეგ რაც ალექსანდრეს მშობლები გავიცანი ორი კვირა გავიდა. ხათუნა ყოველ დღე მირეკავდა და უამრავ რამეზე მესაუბრებოდა. ზოგჯერ ჩვენთანაც მოდიოდა ხოლმე. მასთან ყოფნა ძალიან მსიმოვნებდა.

და თქვენ რა იცით?!.

ძნელი იყო მისთვის ბავშვობა...ზედმეტად რთული...ბევრი იფიქრებს „რა ძნელი ბავშვობა მაგას ჰქონდაო?“ მაგრამ თქვენ რა იცით ?! იცით რა რთული იყო,როდესაც საკუთარი დედა „შლანგით“ გცემდათ კამფეტის გულისთვის?! ან ის თუ იცით როგორი იყო როდესაც,ლახტით გცემდათ