ნატალი (5)

-კუდრაჭა ხარ ჩემი კუდრაჭა, პატარა ქალი!შენ მე სიცოცხლე თავიდან მაჩუქე,ჩემი გახდი. სიყვარული შენით ვისწავლე, მანამდე არ ვიცოდი რა გრძნობა იყო,მაგრამ ახლა მხოლიდ სიყვარულით არის ჩემი სხეული გაჟღენტილი პატარავ!სანდრო უფრო მომიახლოვდა, თავი ჩემს კისერში

სადღაც გულის სიღრმეში (5)

დღემ ჩვეულებრივ ჩაიარა. ჯერ დედასთან ავედი ყველაფერი მოვუყევი, ზუსტად ვიცი რომ გაუხარდებოდა ჩემი ასეთი გადაწყვეტლება. შემდეგ პროდუქტების საყიდლად წავედი და სახლში დაბრუმებულზე საჭმლის კეთება დავიწყე. ძალიან გავერთე, და ამდროს ვიღაც შემოვიდა, ვიღაც

სულს მოგცემ

-ნიაკო რამე ხო არ გრჩება დე ? -არა ... - კარებთან მივიდა უკან რომ მობრუნდა ... - უი - გარკრიჭა დედას - სისხლის სამართლის კოდექსის წიგნი მრჩება - უფრო გაიკრიჭა როცა დოინჯ შემორტყმული დედამისი დაინახა თავისი წიგნისთურთ - მიყვარხარ დე შენ რომ არ მყავდე

Art Cafe

მთელი დღის წვიმის შემდეგ,შებინდებისას გადაიღო.ალუბლების ყვავილების ფანტელები დაცურავენ ქუჩის გუბეებში.მოსახვევში თეთრ აბრაზე შინდისფრად გამოყვანილი წარწერა შენიშნა და იქითკენ გაემართა მძიმე ნაბიჯებით.კაფეს მძიმე კარებს მთელი ტანით მიაწვა.მკრთალი

ერთხელ ქუჩაში...!

სტუდენტობისას, ერთხელ, პროსპექტზე, უსინათლო რომ გადამყავდა, რაღაც აზრებმა შუა გზაზე გამყინეს უცებ; წარმოვიდგინე, თუ რა დღეში ჩავარდებოდა, მე რომ მისთვის ხელი გამეშვა, გავშვორებოდი... და ზუსტად ასე მოვიქეცი, იქ მივატოვე, გადმოვედი მეორე მხარეს და

სიმპატიური უფროსი (9,10)

ესემესი რამდენჯერმე გადავიკითხე თუმცა ვერ მივხვდი ვისგან შეიძლება ყოფილიყო..... ცოტახანში იგივე ნომრიდან კვლავ სეტყობინება „მაინც ვერ მიხვდები ვინ ვარ“ ამან სულ გადამრია და გამაგიჟა... ლოგინში სევწექი და დაძინება ვცადე, ყოველი თვალის მოხუჭვაზე

და მაინც...(1)

-გშორდები!_ვუთხარი ჩემს „ქმარს“ და არაფრისმთქმელი გამომეტყველებით ჩავჯექი მის წინ მდგარ სავარძელში.ნელ-ნელა სახის გამომეტყველება ეცვლებოდა და ბოლოს ძალიან გაოცებული სახე მიიღო. -რა თქვი?_წარბებ აწეული მომაჩერდა.მის ნათქვამზე ირონიულად ჩავიცინე და

უბედურებაში ნაპოვნი სიყვარული თავი მესამე

მალე ჩამეძინა.როცა გავიღვიძე უკვე 4საათი იყო,კომოდზე წერილი იდო გაბო ნინასთან ერთად სასრიალოდ წავიდა.ადგომა მინდოდა მაგრამ არა ამ ფეხმა გეგმები ჩამიშალა ისევ დავწექი ყურსასმენები გავიკეთე და მუსუკას ვუსმენდი.მახსენდებოდა ის უცნობი რომლმაც მანქანა

ღმერთმა შენი თავი მაჩუქა (თავი 4)

-ბოდიში, ბევრი გავიკეთე და თავი ვერ გავაკონტროლე(თქვა და საწყალი თვალებით გამომხედა) მე ხმა არ გამიცია, ნუთუ მართლა ფიქრობს რომ ვაპატიებ? თბილისში ჩამოსვლისთანავე მანქანა გავაჩერებინე და გადმოვედი. წერილი დავწერე "მძღოლის ბრალი არ არის, მე ასე

Barman (8)

სააბაზანოდან სანდრო წელსზემოთ შიშველი გამოვიდა. ქვევით კი მხოლოდ პირსახოცი ჰქონდა შემოხვეული. ასეთ ფორმაში რომ დავინახე კინაღამ გავუტევე სული, მაგრამ არაფერი შევიმჩნიე და ბაგრატიონს ცხვირი ავუბზუე. -შეგეძლო ჩაგეცვა და ისე გამოსულიყავი.-ვუთხარი