მიშველეთ მუშაობით მკლავენ! 10

სარდაფში შემათრია, ხელით მიბიძგა და ბოლოსკენ გამაგდო, თვითონ კი კარის დასაკეტად შებრუნდა. ისეთი სიბნელე იყო თითს თვალთან ვერ მიიტანდი. შიშმა ამიტანა... ერთდროულად სიბნელე და იოანე ?! არაა ამას ჩემი გული ვერ გაუძლებდა... თუმცა, იმედი გამიჩნდა რომ ამ

ნატალი (3)

ვგრძნობდი მის სურნელს და ძალას, რომელიც არ მიშვებდა და მთელი არსებით ვყავდი დამორჩილებული.მე გაშეშებული ვიდექი და ვცდილობდი ჩემი თავისთვის წინააღმდეგობის გაწევას. მიუხედავად იმისა, რომ მსიამოვნებდა მისი ჩახუტება, მისი სუნთქვის შეგრძნება,მაინც

პირველი ღამე - 6

ეტყობოდა როგორ ცდილობდა თავის შეკავებას ... რომ ველურულად არ მომპყრობოდა ყველაფერს მშვიდად და ნაზად აკეთებდა ჯერ პირველ რიგში ჩემს სიამოვნებაზე ფიქრობ და შემდეგ მისაზე ... დაღლილს მის გულ მკერდზე მიმეძინა ... წინა ღამეს ხომ მშვენივრად მეძინა ?

ნაცნობი (თავი პირველი)

-კატო დე, 3 საათზე უნდა იყო იქ, გაიგე? -გავიგე დე. ნუცუბიძეზე ხო? -ჰო. 35 ნომერია. როგორც კი შეხვალ სადარბაზოში, მარცხენა კარია. წავედი მე სამსახურში და ჭკვიანად. -გკოცნი. წუხანდელ ღამენათევს მესიკვდილებოდა ახალ ინგლისურის მასწავლებელთან წასვლა.

გელოდები

მენატრები, უსაშველოდ მენატრები, ჩემი გული უშენობით ჩუმად კვდება. სასწაულს ვარ დაჩვეული... მენატრები, მაგრამ ჩემთვის სასწაული აღარ ხდება! სად მიდიხარ?! რატომ მტოვებ?!... გევედრები, უშენობას ნუ მომისჯი განაჩენად, დამიბრუნდი გაზაფხულზე ყვავილებით,

ველური [თავი I]

დივანზე იჯდა და ცხელ ლიმნიან ჩაის სვამდა.წინ „ჯინსების თაობა“ ედო,ყურებში კი ყურსასმენები ჰქონდა გაკეთებული და script-ის Superheroes-ს უსმენდა. სულ ოცნებობდა ისეთ სიყვარულზე,როგორიც თინას და გეგას ჰქონდათ.ასეთ ძლიერ სიყვარულზე.საერთოდ დიდ სიყვრაულზე

მადისაღმძვრელი გოგონა (4)

იმ დღემ ჩვეულებნრივად ჩაიარა მართალია არცთუისე იოლია 37 კლასი გამოხვეტო, გამოწმინდო და მტვერი გადაწმინდო, მაგრამ მაინც. უკვე დაღლილი რომ მივედი სახლში ფანჯარას ისევ კენჭებს ესროდა ვიღაც. რომ გავიხედე ეტყობა ვერ შემამჩნია და ლამის თავში გამარტყა

დაბრუნება(8)

გარეთ მე და საბა დავრჩით... -არ გეძინება?(საბა) -არა შენ?(მე)გავუღიმე. -არა_მომეხუტა.დიდ ხანს ვიჯექით ასე მერე გვეძინებოდა და ოთახისკენ წავედით.. აბაზანაში შევედი.. მგონი რი საათი ვიყავი ან მეტი "მალე" გამოვედი და ცივ ლოგინში შევწექი საბა უკვე იწვა

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 11)

ოთახიდან გამოსულმა ლექსო რომ დავინახე სიხარულისგან მეცხრე ცაზე დავფრინავდი, მივვარდი და ჩავეხუტე, ნუ როგორც წესი ვიბოდიალეთ და ვიმაიმუნეთ, ჩვენი საუბრის დროს დემეტრე ადგა და გავიდა მის ოთახში, იქედან გამოვიდა თუ არა ლექსოს

- შეიცვლები? _ მოიცა რა ! 14

ჩემი და გეგას შეხვედრა იმ დღის მერე გეგასთან შეხვედრა ხუთი თვის თავზე მომიწია, უკვე უკეთ ვიყავი, დაიგნორებას ვცდილობდი ნელნელა ვახერხებდი კიდეც, ნუ დღე შემეძლო არ მეფიქრა, ღამე? ღამე ხომ ყველაფერი სხვანაირადაა, მიჩვეული ვარ რომ ასე უნდა იყოს, დღე