ფარულავა25

კიბეებზე ძლივს ჩავფრატუნდი.. მაღაზია ორი კორპუსის იქითაა.. აი ისიც.. არა კარგი მაღაზია კია .. ჩემს უკან მომავალმა მანქანამ დაამუხრუჭა და მალე მე აღმოვჩნდი მის უკან, ცალყბა ღიმილით გადმოვიდა თეთრ მაისურში და ღია ჯინსში გამოწყობილი გამრეკელი, სათვალე

შემიყვარდი სულელო(მეშვიდე თავი)

ბავშვები არ იყვენ დაშლილები და ისევმხიარულობდნენ.მხოლოდ დემე და თათია იყვნენ მოწყენილები .ყველამ შეამჩნია რო ავედი მაგრამ მათთან არ მივსულვარ წინ წყნარად დავჯექი .5წუთში ვაკოც ამომყვა .კიდე ვგრძნობდი მწერას მაგრამ არ გამიხედავს .ალბათ მიხვდა რომ

ჩა-ნაჯღაპნები (სხვადასხვა თემაზე)

სანამ ბოლო ნერვმაც ისე მიღალატა როგორც ყველა ძველმა ნაცნობ-მეგობარმა, იქნებ მოხვიდე და ხელი შემაშველო, გვერდით დამიდგე და ფეხზე ამაყენო.სანამ ისევ ვცოცხლობ სანამ მესუნთქება (თუმცა აღარა მაქვს სუნქვის ხალისიც ) და სანამ სულ დავეცი , იქნებ მოხვიდე და

თბილისლები(6)

-არ მცალია დე ჩვენება მაქ დღეს და ვემზადები ნიაკოს დედა სოფია გეგეშიძე ცნობილი დიზაინერი იყო.სულ ჩვენებები ქონდა და ხშირად არ ეცალა ნიაკო ბებიამ გაზარდა ასევე ცნობილმა მსახიობმა ლეილა კერესელიძემ.დიდი მსახიობი იყო უამრავ ფილმაი თამაშობდა მაგრამ

საყვარელო ანუკი

გამარჯობა ჩემო საყვარელო მეგობარო.გადავწყვიტე სახელი დაგარქვა. რადგან უმეგობროდ დავრჩი შენ ჩემი ერთადერთი მეგობარი იქნები.იმედია საიდუმლოს არავის გაანდობ.რაცშეეხება სახელს მოდი შენი სახელი იყოს ანუკი. მე ანა ვარ 12 წლის.ვსწავლობ,მყავს ბშობლები და

გთხოვ, დარჩი ჩემთან. (2)

– მე ვიფიქრე მამასთან ხომ არ წავსულიყავი რუსეთში – ვიცოდი რომ ამაზე სულ გადაირეოდა, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე მეთქვა. – მაგაზე მეორედ კრინტი არ დაძრა. იცოდე ძალიან გამაბრაზებ ლიზი.– კარგი, დავბრუნდები სახლში და მერე რამე სამსახურს მოვძებნი. – ფინჯანი

მინდოდა მეთქვა მიყვარხარ 5

ღამის 10 საათი იყო, მე და ვერონიკა ვერ ვიძინებდით. ბევრი ვილაპარაკეთ და როგორც იქნა ჩაგვეძინა ოღონდ არ მახოვს როდის. დილით რომ გავიღვიძე თავში მაშინვე გამიელვა იმ აზრმა, რომ დღეს კვირა იყო და თვალები გავახილე. მე თვითონ წარმომედგინა ეხლა როგორი

ცხოვრების ბოროტი პრიციპები (3 თავი )

ბექასოთახთან მისულ კიდევ უცხო ხალხი დამხვდა, კარები შევაღე და რას ვხედავ? ბექას ადგილზე ვიღაც გოგოა... ისტერიკა დამეწყო, კივილ-წივილი ავტეხე, ექთანს ვეჯაჯგურებოდი სად არის და რა უქენით ჩემს ძმასთქო, ის კიდევ სულ ერთდაიმავეს გაიძახოდა „მე არაფერი

რომანტიკოსი ცხვირსახოცი

სადღაც, შორეული უჯრის შორეულ კუნჭულში ცხოვრობდა თეთრი, მსუბუქი, სათნო, გულუბრყვილო და მგრძნობიარე ცხვირსახოცი. სხვა ცხვირსახოცებისგან მას ერთი რამ განასხვავებდა: ეს ოცნება იყო. თუ შენ ახლა ამ სიტყვებზე გაგეცინა უნდა გითხრა რომ უცოდინარი ვინმე

ნერვებზე მოთამაშე (5)

ჯერ კიდევ ვერ იჯერებდა იმას, რომ მამა გახდებოდა. ნინია კი მისი შვილების დედა. მისთვის რომ ეკითხათ, დედამიწაზე მასზე ბედნიერი, კაცი არ დადიოდა. მისი ეგონა დედამიწა თავიდან ბოლომდე, უკიდურესი პოლუსებიც კი მის საკუთრებად მიაჩნდა იმ წამს. არ იცოდა,