მკვლელობის საღამო(14)

რამოდენიმე დღეში მდგომარეობა დაწყნარდა..გადავწყვიტეთ მაღაზიებში გაგვევლო.ტანსაცმელი შემოგვაკლდა.სიმართლე ვთქვა ეს აზრი არც ისე კარგი მეჩვენება,მაგრამ არ მინდა გოგონებს ეგონოთ რომ მათთან ერთად გარეთ გასვლა არ მინდა.თავს ვიკატუნებ ვითომ მეც მიხარია

400 კილომეტრით შორს (1 ნაწილი)

გამღვიძებოდა... მესიზმრა რომ მე და კატო შეყვარებულები ვიყავით ოღონდ დიდები ვიყავით მაგრამ რატომღაც გარეგნობით ვერ ვხვდებოდი სიზმარში...აი იმ დღის მერე კატოს რომ თვალებში ჩავხედავდი ხოლმე ეგ სიზმარი მახსენდებოდა და ტანში ჟრუანტელი სასიამოვნოდ

მიზანი არსებობისთვის ! (5 თავი)

სამსახურში რომ დატოვა და ბიჭებთან მარტო დარჩა თავიანთ რეალობასთან ერთად სული შეეხუთა, აღარც საუბრის სურვილი ჰქონდა.. ერთადერთი რაც დამძიმებულ გარემოს უმსუბუქებდა ელენეს არჩეული მშვიდი მელოდია იყო, საქსაფონის ტკბილი ჟღერადობა სასიამოვნოდ ჩაესმოდა და

გრძნობები შიშის გარეშე (6)

"ტყუილად ამბობენ სიკვდილი ყველაფრის დაბოლოებააო, სიკვდილის შემდეგ იწყება სიცოცხლე" პირველი რაც ვიგრძენი იყო ტკივილი, აუტანელი ტკივილი მარცხენა ფეხში, მეწოდა, მინდოდა თვალები გამეხილა და მენახა ჩემი ფეხი, მაგრამ წამწამები იმდენად იყვნენ ერთმანეთზე

ღამევ რა დაგემართა - გიორგი ბაზოიანი

ღამევ რა დაგემართა ? უძილობა არ გიჭრის თევაც ზედ ათენს უკვე 3-დღეა ღამე რო გიტევს ფრთხილად შემოდგომამ ფოთლები არ დაიმტვეროს, ფუნჯად ქცეული მხატვრისა დახატული ყვითელ ფერებში არეული, აღარ მინდა ღამე იყოს დალეული რომ ღრუბლებიც არ იყოს გაქცეული, ქარი

საცოლე ქირით.. (19)

-როგორ ფიქრობ ანი ეს კაბა კარგია ? -კი ყველას სჯობს თან შენ ყველა მოგიხდება მაინც -ოო არაა მასე ჯანდაბა 3 დღეღა ჯანდაბა იყოს ეს წამოდიწავიდეთ მეილს გადავაგზავნი რო ეს ავარჩიე და რომივალთ ბოდიალი აღარ მოგვიწევს. -კარგი ჩაიცვი და წავიდეთ. -აბა გოგოებო

არ გაგიშვებ! (2)

კლასში თამამად შემოაბიჯა და ადგილი ჩემს გვერდით დაიკავა. მაქსიმალურად ვეცადე მისგან შორს ვყოფილიყიავი, მაგრამ კედელთან ვიჯექი და ვერც იქით გავიწეოდი. ეს იდიოტი მაკლდა სრული ბედნიერებისთვის! ჯანდაბა, ჩემკენ უფრო და უფრო იწეოდა. -იქნებ შეწყვიტო!-ცოტა

სანდროს მკვლელი ვიპოვე (თავი 1)

-შენთან მინდა -იქ კარგი არაა -შენთან ერთად ყველაფერი კარგია -ნუ მაბრაზებ, შენ აქ იქნები -მე შენს გარეშე არ მინდა არაფერი -მაპატიე ჩემო კარგო, ხო იცი ეს გარდაუალია ... -კი მაგრამ... -უბრალოდ შემპირდი რო კარგად იქნები -არ შემიძლია! -შეხედე ამ

გაზაფხული

დანამდვილებით ვერაფერს ვიტყვი, მაგრამ იმ დღეს ალბათ 6 საათზე გამეღვიძა, უფრო სწორედ ექვსს რომ ათი აკლდა. 10 წუთით ადრე გავახილე თვალები ვიდრე მაღვიძარა დარეკავდა და მზერა ნესტით დალაქავებულ კედელს გავუსწორე. იმ დილით ჩემი ფანჯრიდან მზემ ამოჰყო თავი

*მამაკაცი ბნელი ჩიხიდან (თავი 6-7)

-მეგონა უფრო ადრე მიხვდებოდი ყველაფერს…_ღმერთო ჩემო, არ მჯერა! ამდენი წლის შემდეგ... "ნაცრისფერი მზერა"! -შენ იყავი! შენ ხარ! _დენდარტყმულივით წამოვხტი სკამიდან. რამდენიმე ნაბიჯი გადავდგი უკან დაბნეულობის ნიშნად და გაყინული მზერით მივაჩერდი