დუმილი, ვით სამარე... (6 ნაწილი)

ყოველგვარმა დეპრესიამ გადაიარა, თუმცა ლექციების სწავლისგან გადაღლილმა ვილმამ მთვარით განათებულ ფანჯარას მიაშურა, ჩამოჯდა მის ძირში და ფიქრებში ჩაიძირა, წარსულის, აწმყოსა და მომავლის ფიქრებში და ცრემლები წასკდა უნებურად. მის სახეზე ვარსკვლავები

მაინც შემიყვარდი

ადამიანი უცნაური არსებაა რაც აქვს იმას ვერ ხვდება და თურმე აზრი ყველაფერს მაშინ ეძლევა როდესაც კარგავ.-ნაიიიიიიიიი ადექი დროზე, ყვირილით და გიჟივით შემოვარდა ოთახში ჩემი მამიდაშვილი და რასაც ქვია თავზე დამახტა -ოე მხეცო ფრთხილად მეტკინა , ხომ

ვერსად გამექცევი 19

- ანკა შენ ის **ე ეკე არ გაგენო არც გეთამაშები და არც არასდროს დაგანებებ თავს ! გასაგებია?.... უფრო ხმამაღლა მიღრიალა ბაგრატიონმა - რაგინდა ჩემგან?... სიბრაზისგან ფეხზე წამოვხტი და ბოლო ხმაზე ვიღრიალე ... კიდევ ვაპირებდი რაღაცის თქმას მაგრამ

უშგულში ნაპოვნი ანგელოზი [12]

ქორწილმა შესანიშნავად ჩაიარა, ყოველგვარი ზედმეტი ინციდენტების გარეშე, რაც დამახასიათებელია ხშირ შემთხვევაში. ყველაფერი ისე იყო როგორც მარიამს სურდა, ანდრონიკემ სრული თავისუფლება მიანიჭა ამ საკითხში.ქორწილმა შესანიშნავად ჩაიარა, ყოველგვარი ზედმეტი

თვალები სიყვარულს მეტყველებენ 5

-უიიიი გოგო გაიგე დეკანოიძემ რა თქვა?-უცებ წამოიყვირა სალომემ -რაა გოგო - თვალებგაფართოებულმა შეხედა ელემ -რააო და დღეს უნის დაწყების აღსანიშნავად წვეულება იმართება და ყველა თავის მეწყვილესთან ერთად უნადა მოვიდეს...-ოეოეე გვრიტებო ეგ სხვა დროს-

ჩემი ღიმილიანი ბიჭი... ჰალსტუხით [16]

როცა გრძნობ რომ კარგავ... როცა გენატრება სიცოცხლეზე მეტად.. გრძნობ რომ ბოლოჯერ უყურებ მის სიყვარულით სავსე თვალებს..მთელი გონება და გული გეწვის... მთელი არსებით გინდა გადაარჩინო...მაგრამ ვერაფერს აკეთებ.. ის მიდის .. და გტოვებს სამუდამოდ....შენ კი

წამით შეჩერება. (ჩვენ კი არ ვიქნებით...ჩვენ ვართ!!!) [თავი 4]

წამით შეჩერება უნდა იმ წამისაც,როდესაც ის გაიცნო,მეხსიერებაშიც კი არ აღადგენს მის სახელს!ვერ იტანს მთლიან ამ ცხოვრებას.მთლიანი ცხოვრებაც მას უკავშირდება...-რატომ ღმერთო რა დავაშავე-ამოიკვნესა და ტირილი დაიწყო,არა არ შეიძლებოდა ასე.უნდა

უბრალოდ მიყვარხარ (10)

კარებთან ვიდექი და ვფიქრობდი ღირდა თუ არა დაკაკუნება.. როგორ შეხვდებოდნენ ჩემს ჩამოსვლას..როგორც იქნა გადავწყვიტე და დავაკაკუნე.. კარები ნიკამ გააღო და პირდარებული მიყურებდა.. -ვიცი არ მელოდებოდი, მაგრამ უნდა ჩამოვსულიყავი, ვერ

თვითმკვლელობიდან სიყვარულამდე..(1 თავი )

ალბათ ყველა ბავშვს უნდა იყოს დიდი და მათ შორის მეც ყოველტვის მინდოდა „დიდი“ ვყოფილიყავი მაგრამ არ მეგონა , რომ წლებთან ერთად პრობლემებიც თუ მომემატებოდა. ბავშობიდან ყოველთვის ჯანმრთელობის პრობლემები მაწუხებდ რაც იმის მიზეზი გახდა , რომ წონაში

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე 4

მამამ ხელი გადამხვია და გვერძე მიმიხუტა, მეც, განიერ წელზე ხელები შემოვჭიდე და ესე შევედით სახლში. დივანზე დავჯექი, ხელები დივანს მაგრად დავაჭირე, თავი დაბლა დავხარე და მუხლებს დავაცქერდი. ბიჭებიც მოვიდნენ, ბებომ გემრიელად უსაყვედურა გოგოების გარეშე