ივნის'ის'ეული [დასასრული]

იმდენად უცხო იყო ყველა ის განცდილი ბედნიერება,რაც მე და დანიელს გვაკავშირებდა,რომ ყველა ღირებულს ფარავდა.ადამიანები ვერც კი ვიგებთ,როდის ვაღწეთ ბედნიერების პიკს.მიზეზი ერთია-ძალიან უეცრად მოდის და ხშირად ისე მიდის უკან ვერც ვიგებთ.მე იმ მომენტში

იმათზე მეტად ვაფრენ,ვისაც აცვია გიჟის ხალათი (Part 1)

ჩემი ტკბილი,თბილი სიზმრებიდან ჩემმა ტელეფონის ხმამ გამომიყვანა და დამაბრუნა რეალობაში.თვალებგაუხლად ვეცადე მომეძებნა ლოგინის "რომელიღაც" კუთხეში "ჩაკარგული" ტელეფონი.როგორც იქნა ხელში მომხვდა ცივი საგანი და არც დამიხედავს ისე ავიღე. _კაწია რავა ხარ ?

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მეათე)

-ბატონო გაბრიელ მგონი ჩემი წამოსვლა ზედმეტია -ჩავილაპარაკე შეწუხებულმა და ტანზე მომდგარი კაბა კიდევ ერთხელ შევისწორე. -ანასტასია . უბრალოდ ერთი დღით ,რომ დაგავიწყდეს შნი კომპლექსები არ შეგიძლია?-მე და კომპლექსიანი ?-შევიცხადე უცბათ .-უბრალოდ მე

ჩემი აგვისტოს ხუთი დღე 6

ვიგრძენი როგორ გამომეცალა ძალა, ფეხზე წამოდგომა მინდოდა მაგრამ ვერ ვახერხებდი. წყლით სავსე ჭიქა, ხელის კანკალით ავიღე და ერთი ამოსუნთქვით გამოვცალე. გულს რომ რაღაც ცივი მოხვდა თითქოს მხურვალებაც ჩაცხრა, რაც კი რამე ძალა კიდევ მქონდა სხეულში

ქაოსური გრძნობები (1)

-კაი ცოტ,მერე დაგირეკავ, გავიქეცი ეხლა. ჩამოფრინდა უკვე რეისი-დაემშვიდობა შეყვარებულს და გათიშვის ღილაკს დააჭირა თითი.ტელეფონში რაღაცას ეძებდა ისე მიდიოდა, რომ ვერც შეამჩნია ვიღაცას მთელი ძალით რომ შეასკდა და ტელეფონი ძირს დაუვარდა -უკაცრავად, ჩემი

გითვალთვალებ ლამაზო

-მართალია არ მქონდა თორემ შენნაერ იდიოტს კი არ შევიყვარებდი... გაბრაზებულმა "დააყარა ქოქოლა" და თავი გაატრიალა. -არადა არ იყავი ასეთი ბუტია... გაეღიმა დათოს და არც განძრეულა ანსი ელოდა" ჩახუტებას ან ბოდიშს ან რამეს მაგრამ თქვენც არ მომიკვდეთ.

ყველა ფერი{10}

მათი ცხოვრება გრძელდებოდა,ბედნიერად,სულ მცირე კამათებით და გაბუსხვებით,რაც მე თუ მკითხავთ შერიგების საოცრად სასიამოვნო პროცესის გამო უფრო იყო ასეთი ხშირი. გიგა საოცრად შეიცვალა,არასდროს შეეძლო გრძნობებზე ხმამაღლა საუბარი,ნათქვამის შებრუნება და ასჯერ

ოდესმე გიყვარდი? -ალბად კი! (თავი 5)

გოგოზე და ბიჭზე რომლებსაც ბევრი სირთულე გადახდათ თავსვაგრძელებდი სკოლაში სიარულს, საინტერესო არაფერი ხდებოდა ყოველ დღე ერთი და იგივე იყო.. ჩემსგარდა ყველამ იცოდა სიმართლე რამჭირდა მაგრამ არავინ არაფერს მეუბნებოდა.. სკოლის შემდეგ ექიმის კაბინეტში

მკვლელობის საღამო(10)

ამ,,დაწესებულებაში,,უკვე 2 თვეა რაც ვიმყოფები..ამას უკავშირდება საქმის გამოძიება,სიკვდილთან შეჭიდება,დაბნეულობა,შიში,მაგრამ ყველაზე მეტად ეჭვი იმის შესახებ ვიქცევი თუ არა სწორად.ამ ერთხელაც ღირს გაბედვა,მაქსს და ჩემთავს ერთ შანსს კიდევ

ჰამლეტი(3)

დიტოს გაქრობას დავუსევდიანებივარ,არც მომწონდა და მითუმეტეს არც მიყვარდა.თიკუნას ვეუბნებოდი დამავიწყდათქო.მას ვატყუებდი თუ თავს ვიტყუებდი არ ვიცი.ფაქტი ერთი იყო,ყოველ ღამე,3 საათზე,მაშინ როცა ყველაზე საშინელი მომენტი მიდგებოდა,მარისთან ერთად დიტო