მანიკა (სრულად)

გაგანია ახალი წელია თბილისში. საღამოს ცას შავი ფერი გადაეფინა. ახმაურდა ქალაქი. ყველა ცდილობს სახლში მისვლას, რათა წუთი წუთზე მომავალ წელს შინაურულ გარემოში, ოჯახთან ერთად შეხვდეს. დედაჩემი საცივს აკეთებს, მამა ტელევიზორს უყურებს, თან ცდილობს ღვინო

პიქსელები(თავი 1)

ყოველი დღე ერთმანეთს დაუსრულებლად მისდევს ცრემლსა და სისხლში. შენ კი პიქსელებად იშლები და მხოლოდ მოგონებებიღა გრჩება სხეულში, რომელიც ბაჩოს გახსენებს...ბიჭს ბნელი ქუჩებიდან.

გააჩერეთ დედამიწა, ჩავდივარ! (სრულად)

გოგონას არ ეძინებოდა, ამიტომ ვერანდაზე გადაწყვიტა გასულიყო. წითელი ღვინის ბოთლით და ბოკალით ხელში მოხდენილად ჩაეშვა ჰამაკში, ცაში აიხედა და ვარსკვლავების თვლა დაიწყო. წითელი ღვინის სითხეს ნაზად სვავდა და თვლას იქამდე აგრძელებდა, სანამ ღვინომ თავბრუ

Sous-chef de cuisine (სრულად)

-ყველაფერი აქედან დაიწყო ნატალი!-მის ძლიერ მკლავებში მომიმწყვდია და ტუჩებზე ალერსიანი,ცხელი,ვნებით სავსე ამბორი დამიტოვა.-სულ მალე,ნატალი ლიჩელის ფაფუკ,საოცრად ჰაეროვან, მაღალსა და თვალწარმტაც დესერტს "ჩიზქეიქში" მოვამზადებთ!

შენზე (დასაწყისი)

ეცადო დაივიწყო ის , ვინც ძალიან გიყვარს ჰგავს მცდელობას გაიხსენო ადამიანი, რომელსაც არასდროს შეხვედრიხარ. მცდელობის პროცესი კი - დაბურულ ხეივანში გზის გაკვლევას, მიმართულებების გარეშე, თუმცა თუ შენ ამას მთელი ძალით ცდი, თუ ყველა რესურსს გამოიყენებ

პატარა ბიჭები დიდი გულით

ყოველთვის სასიხარულოა დაეხმარო სხვა ადამიანს,გაუხარო გული და გაუფერადო ერთი მშვენიერი დღე.არა აქვს მნიშვნელობა დიდს თუ პატარას,ყველას უკლებლივ ყველას.ეს კი სამყაროში დიდი სიკეთეა როცა შენი პატარა გულით გინდა სხვები გაახარო,მცირედით ასიამოვნო და

ცხოვრების გზაჯვარედინი (დასასრული)

და მართლაც, როგორი უცნაური და რთულიც არ უნდა იყოს ჩვენი ცხოვრების გზები, გზაჯვარედინები, ჩიხები თუ შუკები, ისინი ჩვენი გასავლელია! მთავარია ამ გზაჯვარედინებში ის არის, რომ ჩვენი გზა იმ ადამიანის გზის კვეთას დაემთხვეს, რომელიც ხელს მყარად ჩაგჭიდებს

სევდა და ჯინი

"სიყვარული ბრილიანტის სამკაულს ჰგავს, თუ დაგეკარგება,მისი ფასი იმდენად დიდია რომ ვერასდროს დაივიწყებ...."

ისევ შენს ქუჩაზე

სულსაც შეუძლია ჩუმად მოგეფეროს თუნდაც დილის იყოს ხუთის ნახევარი, ჩემი დარდის სახელს ალბათ ვერ მიხვდება ახლა ახლობელი და ვერც ნათესავი.

მარილისი |11|

ბალიშს შემოხვეულმა ერთმანეთს მუახლოვა სველი წამწამები და რამდენიმე წუთით დახუჭა თვალები. სადღაც, გულის სიღრმეში, სასწაულის იმედად დარჩენილი, კლდის ქიმიდან გადაკიდებული ფესვებმოთხრილი ხესავით, უიმედოდ ელოდა საშველს.