ნახევარი სიყვარული (სრულად)

-ლიზა.- გაიგონა თუ არა ბოხი ხმა მთელს სხეულში ჟრუანტელმა დაუარა. ნელ-ნელა შეტრიალდა მისკენ და ცრემლჩამდგარი მწვანე ირისები შეანათა მასზე მაღალ სხეულს. ბიჭი ხელებგაშლილი იდგა და ელოდებოდა როდის ჩაეხუტებოდა მონატრებულ მეგობარს. ლიზამაც არც აცია არც

ჩანაწერი

შენ ხარ ადამიანი,რომელიც ჩემს ყველა წამშია.შეიძლება ფიზიკურად არა,მაგრამ შენი სულის ნაწილი ყოველთვის ჩემთანაა. თბილისიდან არც თუ ისე შორს არის პატარა დასახლება.თუ დასახლებაში მოხვედრისას ტყის სიღმეს შეუყვებით დაინახავთ პატარა სახლს,ხის სახლს სადაც

შენი სულის მელოდია (მეოთხე თავი)

-დედაჩემი წყლის მმართველი იყო, ამიტომ მე მხოლოდ ნახევრად ვფლობ ამ სტიქიას. მისი მხოლოდ მესმის. -გასაგებია და... ალექსანდრე ხომ სინათლის სამეფოდანაა? ანუ მას ჰაერის მართვა შეუძლია? -რამდენადაც ვიცი არა. მითხრა, რომ სამხედრო სასწავლებელში დადიოდა და

სიყვარული გამოძახებით (სრულად)

ფეხით მიუყვებოდნენ ქუჩას, გარშემო არავინ იყო და ყველაფერი ზედმეტად ლამაზი ჩანდა. აბრჭყვიალებული ქუჩები და საიდანღაც, მსუბუქად მოტანილი სიო, ნაზად არხევდა გოგონას კაბას. იყო მომენტი, რომელიც წესით არ უნდა დასრულებულიყო, თუმცა მაინც ყველაფერი სრულდება.

არეულობა

სიბნელის ლანდი მეუბნება რომ ჩემი ეშინია,ვაშინებ,ვჭამ სიძულვილით და სირცხვილი მახრჩობს.ის კი მიმეორებს და მიმეორებს რომ ჩემი ეშინია,თითქმის არასდროს ჩუმდება და თუ პატარა პაუზას აიღებს წინადადებებს შორის

თამილას

თავი ძლივს ავწიე ბალიშიდან. საწოლი თავისკენ დამექაჩა და ნახევრად წამომჯდარი დავუბრუნდი ისევ წამის წინანდელ პოზიციას, საბნის კუთხეები შემოვიკუჭე და ძილს მივეცი ისევ თავი

შენი სულის მელოდია (მესამე თავი)

-ცოცხალი ხარ?-მეკითხება შეშინებული ალექსანდრე. რა თქმა უნდა, ხედავს, რომ ჯერ კიდევ ვსუნთქავ, მაგრამ, როგორც ჩანს, ეს რიტორიკული კითხვაა. -მადლობა-ძლივს ვამბობ და ჯერ კიდევ ვახველებ. -სიარული შეგიძლია?–ხელს მიწვდი დასახმარებლად. -კი, კარგად

ცხოვრების გზაჯვარედინი (ნაწილი 6)

ემოცია არის ისეთი რამ, რაც ხანგრძლივად გაჰყვება ადამიანს. აღფრთოვანებას იწვევს ჩვენში და უფრო და უფრო ვეჯაჭვებით იმ ადამიანს, ვინც ჩვენში ამ ემოციებს აღძრავს, მაგრამ თუ ეს კავშირი იწყებს გაქრობას, საბოლოოდ ვღებულობთ ფორმარულ ურთიერთობებს. მეც ეს

ზეცაში იწერება ადამიანთა ბედი(3 თავი)დასასრული

ლაშას ძალიან უჭირდა ზამთრის გადატანა.მუხილის ტკივილი საშინლად აწუხებდა და ძლიერი გამაყუჩებლის გაკეთება უწევდათ.ტაისა ძალიან ღელავდა მასზე,ხშირად რჩებოდა გიგაურთან,რადგან მისი მარტო დატოვება არ უნდოდა.სამზარეულოში იყო,საჭმელს ამზადებდა ლაშა რომ

ანომალია(თავი3 ნაწილი2)

არის ხოლმე მომენტები, როდესაც უცხო ადამიანთან უფრო შინაურად გრძნობ თავს ვიდრე, ნამდვილად ახლობელ ადამიანებთან ამაში უცნაური არაფერია, ადამიანებიც უფერულდებიან თავის დროზე, მათი წასვლის დროც დგება ხოლმე და საჭიროა, რომ ისინი ვიღაცამ ჩაანაცვლოს.