მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-10.

ისე რომ ტყვია ამცდა და არ მომხვდა,მაგრამ მანამ სანამ მე ავდექი,მან დრო იხელთა და გაიქცაა! ფეხზე წამოვდექი თუ არა მეც უკან გავეკიდე,მაგრამ გარეთ გავედი და ამ უდიდეს სივრცეში და თანაც ღამით ,ცხადი იყო მისი მოძებნის შანსი არც ისეთი დიდი იყო,თან მეის

ოცნება: ავსტრალია (1. ტყვეობა)

უსაშველოდ დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს მძლივს დავაშორე და დაბინდული მზერა ირგვლივ მოვატარე. ჩაბნელებული ოთახი, სავსე ტომრებითა და კასრებით, ჭერში მოკონწიალე ერთადერთი მბჟუტავი ნათურით რეალობად ვერ აღიქვა გონებამ. აშკარად სიზმარს ვხედავდი და

***

ახლა ასე მარტო რატომ ვზივარ?! უამრავი შეკითხვა მიტრიალებს თავში. ნეტავ,სხვაგვარად,რომ ყოფილიყო ყველაფერი მაშინაც ასე იქნებოდა ყველაფერი? არ ვიცი,მხოლოდ მოლოდინი მაქვს... არ ვიცი რისი,ჩემთვის მარტო ვზივარ და მთელ ჩემ 30 წლიან ცხოვრებას ვიხსენებ.

უცნაური განთიადი (სრულად)

ნომერში ქაოსურად მიმოფანტული ნივთების უმეტესობა იატაკზე დამტვრეული ეყარა. ეტყობოდათ, რომ ნომრის სუსაფთავესა და იმიჯზე ბევრი არ უფიქრიათ მითუმეტეს წყვილს, რომელიც რბილ საწოლზე კომფორტულად იწვა და გაღვიძებას არც ერთი ჩქარობდა. თუმცა, ტელეფონის ზარმა

კაენის მოდგმა დასასრული

თვალი გავახილე.. და დავინახე როგორ მეფერებოდა თმაზე ავთო და სიყვარულით აღსავსე თვალებით, შემცქეროდა.. სიხარულისგან აღელვებული წამოვხტი და აცრემლებული ვცდილობდი ჩამეკრო გულში.. მაგრამ ის ჩემს სიახლოვეს არ იყო.. წინ გავიხედე და დავინახე რომ

... რომ არ უნდა გიყვარდეს (13 თავი)

ოთახის კარი შევაღე და დიმამდე, რომელიც დივანზე იჯდა სწრაფად მივირბინე, ნანას გამო მადლობა, რომ მეთქვა და ჩემი აზრები გამეზიარებინა, მაგრამ მაგიდას, რომ დავხედე სურვილი დამეკარგა. ჩემი დამალული სურათები წინ ელაგა და დასჩერებოდა. ვინანე, რომ

ფოტო ძველი კაკლის ჩრდილში (სრულად)

მამლის ყივილმა რობინ ჰუდის კეთილი განზრახვით გატყორცნილი ისარივით გასერა ნაძვნარში ჩამდგარი გარიჟრაჟი. მზის პირველმა სხივებმა შეარხია მიძინებული წიწვები, შოშიების ჟღურტულზე რომ მინაბულიყვნენ მთელი ღამით. სიცოცხლის ხელახალმა აფეთქებამ თითქოს უსულო,

გაურკვეველი წელი,მარადისობა...! (III)

-შენ ძველებს გავხარ ! ისინი დაიწვნენ და გაქრნენ,ისევე როგორც შენ მოითხოვ ახლა ამას.მე კი არსებობის საიდუმლოს გაძლევ.იმას რაც დღეს არცთუისე ბევრმა სულიერმა არსებამ იცის ! და ამასთან მისვლა,ამასთან თავად მისვლა მარტოს,ძალიან,ძალიან გაგიჭირდებოდა და

სასრულეთი (თავი 27)

ყურს ვუგდებდი მისი გულისცემის სიმფონიას, და ორივე ჩვენგანის რიტმები ერთ მთლიან პარტიტურას ქმნიდნენ. არასდროს მსმენია მანამდე გულისფეთქვათა ასეთი საოცარი კონსონანსი და მზად ვიყავი, სწორედ ამ სიმფონიას ჩაენაცვლებინა მოცარტიც, ბეთჰოვენიც, ვენის

უკანასკნელი კოცნა (14 თავი)

ნათიას ყელსაბამისკენ გახედვას ვეღარ ვბედავდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა თითქოს წარსულში დამაბრუნეს და ყველათრის თავიდან გადატანა მიწევდა