სიყვარულის სახელით (ნაწილი 2)

დივანზე დააწვინა,საფეთქელები ნაზად დაუზილა და კაპლი დაასუნინა, გონს მალე მოვიდა, ნიკოლოზი ეალერსებოდა ლამაზ სახეზე, ფრთხილად და მთელი გრძნობით, ოდნავ გაახილა მარიტამ თვალები...

დაგისაკუთრე ანგელოზო(თავი9)

ჯერ დააცადა გარკვეული პერიოდი კატუსას, რომ ცოტა გაზრდილიყო და სამყარო დაეთვალიერებინა(იგულისხმება ადამიანები შეეცნო) და შემდეგ გადაწყვეტტდა რას მოიმოქმედებდა მის მიმართ, მაგრამ დღევანდელმა საუბარმა გეგმები საერთოდ შეუცვალა, რადგან კატოსგან გამომავა

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-9.

ყვავილებს გადაეფარათ საკურთხევლამდე მიმავალი გზა,ნაზი სიო უბერავდა და ნაზად სწევდა ჰაერში ყვავილებს,გარშემო კი ტკბილი და სასიამოვნო სურნელი ტრიალებდა. ყველა მე მიყურებდა ,მე კი მეის ვუყურებდი ,რომლის სახესაც ფატა ფარავდა,მაგრამ ამ ფატის მიღმაც

ფიფქური ჯადოსნობები (სრულად)

მაშინ 29 დეკემბერი იყო, დღე როდესაც თბილისში თოვლი მოვიდა - სტუმარი, რომელიც ბოლო რამდენიმე წელი თბილისელებს ცოცხალი თავით არ გვენახებოდა. ეს ფაქტი კი ჩემს წინასაახალწლო განწყობას და მღელვარებას კიდევ უფრო ამძაფრებდა. ჯერ კიდევ ნოემბრის ოცდასამიდან

ადამიანი

ცხოვრება ერთი წუთია წამია სიყვარულს უნდა მივეცეთ ამაოდ იქნება ჟამი ყოვლისა სუფევა სულის ცხონებას მივცეთ

სიყვარულის სახელით (ნაწილი 1)

1997 წელს დავიბადე,ჩემს დაბადებას,რაიმე განსაკუთრებული არ მოჰყოლია, ჩვენი ოჯახისთვის, აი ხალხისთვის კი, ვიყავი,ერთი საცოდავი , რომელთანაც,ბავშვებს აკრძალული ჰქონდათ თამაში, მაშინ ამას ძალიან განვიცდიდი, ახლა კი მეცოდება ყველა, ის ქალი ვინც, ჩემთან

არ მინდა ოდესმე გული დამიბერდეს

არ მინდა ერთ დღეს ჩემი სახელი შეიცვალოს,არ მინდა ოდესმე მოხუცებული მერქვას,არც ის მინდა ყველაზე უფროსი ვიყო.არ მინდა,რომ შევიცვალო:თმა გამცვივდეს და გამიჭაღარავდეს,კანმა ფერი იცვალოს და დაკარგოს ხავერდისებრი,კანისფერი და თავისებური სიფაფუკე და

ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 3)

კმაყოფილი იერით გოგოებისკენ მიტრიალდა და შუბი მიწაში დაარჭო. გრძნობდა გამარჯვებას, თუმცა გრძნობდა ტკივილს დანაკარგის გამო. მხოლოდ ახლა გაიგო ჩიტების ჭიკჭიკი და დაინახა უშველებელი ცა, რომელიც ასე ლამაზად გადმოსცქეროდათ ზევიდან. - აი ასე, გოგოებო. ასე

ოცნება: ავსტრალია

უსაშველოდ დამძიმებული ქუთუთოები ერთმანეთს მძლივს დავაშორე და დაბინდული მზერა ირგვლივ მოვატარე. ჩაბნელებული ოთახი, სავსე ტომრებითა და კასრებით, ჭერში მოკონწიალე ერთადერთი მბჟუტავი ნათურით რეალობად ვერ აღიქვა გონებამ. აშკარად სიზმარს ვხედავდი და

"ხათაბალა" (ნაწილი 3 სრულად)

სკოლის ყოჩი იყო ვალერი. იმ დროისთვის საკმაოდ ცნობილი ოჯახის შვილი.მამამისი,გერასიმე ქვლივიძე იმჟამად საქალაქო სასამართლოში,მოსამართლის თანამდებობაზე მუშაობდა.