მე შენ და ცხოვრება ( თავი 19)

ეს ძალიან დიდი ხნის წინ იყო.ჩემი არანორმალური არსებობის პირველ და მეორე სტადიებზე შევხვდი ქალს რომელიც თავისი მძვინვარე არსებობით ჩემს საცოდავ სხეულს,რაღაც გაურკვეველი ძალით ისეთ ზიანს აყენებდა,რომ მის ყველა ატომს შიშისგან წამით მოსვენებას არ

უდედობა უბედობაა (ნაწილი 2)

დარეჯანი,გამოვარდა გარეთ , -მიდიხარ და მიწაში წასულხარ, ფუი,შეიფურთხა და სახლში შესვლას აპირებდა რომ, დამინახა სკამზე. -მოიცა, მოიცა თქვა და ჩემსკენ წამოვიდა,საშინელი კანკალი დავიწყე, ძალიან გულქვა და ენამწარე ქალი იყო, რაც ბებია მოკვდა,აღარაფერეს

მარილისი |7|

ეგონა, თავი სადაცაა გაუსკდებოდა, სამზარეულოს კარადაში შენახული ტკივილგამაყუჩებელი აბები წყალთან ერთად გადაყლაპა და ეცადა ღრმა სუნთქვით ცოტა გონს მოსულიყო. ყველა იბრძოდა , ყველას საკუთარი მიზეზები, ხერხები და მიზნები ჰქონდა , იბრძოდნენ მომავლისთვის.

შეცდომა

აღარ მიყვარხარ - ამოვიჩურჩულე მის მხრებთან და ვეცადე რაც შემეძლო გამედიდებინა ჩვენს შორის მანძილი -გიყვარვარ - ჩურჩულებდა და ისე მიღიმოდა, ვიცოდი, მთელს სამყაროს დავთმობდი მისთვის -გვიანია - სიამაყემ ყელში ხელი მომიჭირა და ჩემს დახრჩობას ლამობდა

სასწაული დედამიწაზე

..მე ისევ ის მაწუხებს, რაც ერთი წლის წინ, ორი წლის წინ..რაც მაშინ დაიწყო, როცა ყველაზე ნაკლებად ველოდი,იმ დღიდან თავში, სულში ყველაფერი აირია, ძარღვებში სისხლს გულიდან და გულამდე კიარა, შენამდე მოვყავარ.. ყველაფერს, ყველა ქმედებას, ყველა გზას, ყოველ

... რომ არ უნდა გიყვარდეს ( 12 თავი)

– შეთვის მხოლოდ ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი სათქმელი დამრჩა– შენ, ჩემი მზე ხარ ამ ბნელ სამყაროში. შენ, ჩემი ჰაერი ხარ, რომლითაც ვსუნთქავ. ჩემი გული მხოლოდ შენს გამო ძგერს თაკო. შენ, ჩემი არსებობის, ჩემი ბედნიერების საწყისი ხარ. ამ ქვეყნად

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-7.

-აჰ,სულ მომცილდა ტუჩსაცხი. უეცრად ბრის გამაღიზიანებელი კომენტარი მომესმა,რომელმაც ყველას გასაგონად ხმამაღლა გამოაცხადა ეს და თან მაცდური ღიმილით გადმომხედა,შემდეგ კი შუა სუფრაზე ჩანთიდან პატარა სარკე ამოიღო და ტუჩსაცხის წასმა დაიწყო! ამაზე კი უკვე

ცივი შემოდგომა.

მიქრის დღეები,მიქრის ფოთლები,მოსდევს ზაფხულს ცივი შემოდგომა,და ისევ ფოთლებს ჰყვება ქარი როგორც სოფელი ჩამქრალი წყნარი.ტოტები შიშვლდება, ფოთლები წითლდება.დღეები ღამეს წამიერ მიჰყვება.კუდ მოშვერილი

კონტროლი

სიცივეს ვგრძნობ,შინაგან საუბრებს ვწყვეტ და მიხარია ! აი ახლა რაღაცას მივაგნებ.აი ახლა.ვზივარ და ველი.არაფერი არ ხდება ! მთელი ქალაქი თვალწინ მაქ და ყოველთვის ვიცი,რომ ხშირად იმას არ ვაკვირდები რასაც უნდა

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XI)

როგორ, ადგები და უბრალოდ წახვალ? ჰკითხა საკუთარ თავს. ვერ წახვალ, ვერ დატოვებ მას ვინც ასე ძალიან გიყვარს , უკარნახა შინაგანმა ხმამ. არა ვერ წავალ, გაიმეორა ხმადაბლა.საკმარისია! ჩემი ცხოვრების დატირება უნდა შევწყვიტო!