დასასრული. 1

როცა წარსული შემოგეხვევა სხეულზე და დაგიმსხვრევს სულს, როცა დაიწყებ ძებნას, ვინც გამოკითხავს შენს თვალებს და დაელოდება შენს სევდიან ამბებს. როცა ათასჯერ წაბილწულ ბაგეს ლოცვით დაღლი... როცა დაიღლები, გამიხსენე.

რა შეუძლია დროს?

დრომ სულ მთლად გამაპარტახა.ფსიქიკა შემირყია, აზროვნება შემიცვალა შიანაგანი სულიერება სულ მთლად დამფერფლა.მე, მისი იმედი მქონდა.მის ყველა სასიხარულო მომენტს, საათს, წუთსა და წამს ვიზიარებდი.ვემხრობოდი, მხარს ვუჭერდი ვითმინე თან ძალიან ბევრი ალბათ,

მიტოვებული 9 თავი

-ლიზი შვილოოო როგორ ხარ, ტირილით გაიქცა ეკაა ლიზასკენ დაა გულში ჩაიკრა თან ეფრებოდა. ლიზა კი უემოციოდ იდგა. გულის სიღრმეში საშინელ ტკივილს განიცდიდა ცოტას და ალაბათ ფეხები მოეკვეთებოდა. რამდენჯერ უნდატრია ამერკაში ყოფნისას დედის ეს ჩახუუტება,

ანუკი. გაგრძელება (თავი მერვე)

-დიტო, ესეთი რაღაც დაგმართნია?... ადამიანი განადგურებდეს... ყოველ ჯერზე გიმტკიცებდეს რო არ უყვარხარ, შეურაცხყოფას გაყენებდეს, გახვედრებდეს რომ საერთოდ არ გიცნობს და შენ.. მიუხედავად ამ ყველაფრისა, მაინც გიყვარდეს?

რა გინდა ჩემგან დადვანო? (თავი2)

დარბაზში ერთად რომ შევედით ყველა ჩვენ გვიყურებდა გაოცებული სახით.მე და სალი ბავშვებს მივესალმეთ და გამოსაცვლელში შევედით.15 წუთში უკან დავბრუნდით და ძელთან დავიკავეთ ადგილი. ბექა და ალექსანდრე მასწავლებლებთან ერთად ისხდნენ და ელოდებოდნენ როდის

მეზიზღები არაბულო (თავი 5, ნაწილი 2)

თვალები გაახილა თუარა ერთ ადგილას გახევებულ არაბულს დააკვირდა, რომელიც შოკისგან ვერც წინ ადგამდა ნაბიჯს და ვერც უკან. შემდეგ მის წინ მდგარ არანაკლებ გაოცებულ მეგობრებს, რომლებსაც ვერ გაეგოთ ლოლიტას გამოცოცხლება ცხადი იყო თუ სიზმარი. რადგან დრო ისე

მგლის გული(8-შავ-თეთრი სამყარო)

ნელა მივუყვებოდით მანქანას ,რომელთანაც საშუალო სიმაღლის ბიჭი იყო მიყუდებული. ჯერ სახე არ უჩანდა ,რადგან თავი ჰქონდა ჩახრილი,მაგრამ მალევე ამოწია თავი და მეც დავინახე როგორი იყო....რა ვთქვა? მონაყოლთან შედარებით უფრო მკაცრი ჩანს,მაგრამ არაუშავრს..ეს

სხვისი ცოლი (10 თავი)

მია გაოცები შეყურებდა თორნიკეს, ჯერ ისევ დაბნეული და დამფრთხალი იყო, მასთან მიმართებაში, თორნიკე კი ღიმილნარევი სახით შეყურებდა მას -აქ რას აკეთებთქო-დაუღრინა მიამ ბიჭს როცა აზრზე მისვლა შეძლო და მიაბჯინა თაფლისფერი თვალები მის ჭაობისფერ თვალებს -ეგ

ნოსტალგია

ახლა ისე მომერია ნოსტალგია, შემომაწვა ისევ ყველა ფიქრი. გრძნობამ გულში გაიელვა წამით, უწამესად შევიგრძენი წუთი.

გვიან

მაშინ, როცა იტყვი კარგო "ვბედავ, ნეტავ, ვნახო კარგ დროს". როცა გულში ჩუმად მნატრობ,