იღბლიანი უიღბლო (სრულად)

მოკლედ, წარმოდგენა არ მაქ აქ რა ჯანდაბა მოხდა, მაგრამ ... მე დღის გმირი გავხდი ... თუმცა სულ არ ვამაყობ ამით, ეს ხომ მოუხერხებლობით მომივიდა.

Seventeen (ნაწილი 2)

ჯიბეებში ხელებჩაწყობილი, ჩუმად მიუყვებოდა გზას. ტელეფონის ფარნით ანათებდა და ცდილობდა ლიკასთვის განკუთვნილი ორმო ეპოვნა. შეძრწუნებული და დამფრთხალი აცეცებდა თვალებს.

მხოლოდ შენთვის.(სრულად)

-აქ იმიტომ ჩამოდი,რომ დარწმუნებული იყავი ელზას სიბილწეში,მის ბინძურ ქალობაში და ცდილობდი ალექსანდრესათვის ის შეგეძულებინა,მაგრამ დაიმახსოვრე მათ უყვართ ერთმანეთი და შენ ბევრი რომ ეცადო მათ ვერ დააშორებ.

Him and I (თავი 10)

-ვის ელოდი?-ნელ-ნელა მისკენ მიიწევდა ანა კი უკან იხევდა ეტყობოდა რომ ნასვამი იყო -რაგინდა? -ლექტორს ასე ელაპარაკებიან? -ლექტორს გააჩნია

სასრულეთი (თავი 6) +18

კალთაში ლეას თავი მედო და თმებზე ვეფერებოდი. ჩვენს სხეულებს ნაჭრის მხოლოდ ერთი ნაგლეჯი, კვართი ჰყოფდა. სახეზე მზის სხივები ვიგრძენი და თვალები გავახილე. ალაჰ, თუ მართლა არსებობს ალ ჯანათი الجنة , უეჭველად რომ ის ვიხილე.

სამყარო საზღვრების გარეშე (II)

მშობლებთან საუბრისგან ძალა გამოცლილი ჩემს ოთახში განვმარტოვდი. ადგილს ვერ ვპოულობდი, მათ თავისდა გაუცნობიერებლად თავი ცუდად მაგრძნობინეა. სარკეში საკუთარ თავს ვუყურებდი და ვერ ვხედავდი დამიუკიდებელ პიროვნებას, ნუთუ ყოველთვის ასე იქნება

სხვისი ცოლი (5 თავი)

ნათია იქამდე ტიროდა სანამ ნიცა არ შევიდა ოთახში და თმაზე ხელი არ გადაუსვა თავგზააბნეულ გოგონას, რომელიც უმალ წამოჯდა საწოლზე და ცრემლები შემშრალება დაიწყო -ნუ ტირიხარ რა დედიკო-ნიცამ მაშინვე მოიწყინა

მეზიზღები არაბულო-წარსულის თანმდევი (თავი3, ნაწილი2)

ცხოვრება, რომ რთულია ამაზრ დავას არავინ აპირებს, მაგრამ ოსეა მოწყობილი, რომ როდესაც ყველაფერი კარგად მიდის მაშინ დაგექცევა თავზე ყველაფერი, ხოლო როდესაც არაფერი არ ხდება მაშინ ხარ ისეთი ბედნიერი გინდა, რომ ეს არასოდეს შეწყდეს. ბედნიერებაა ის რასაც

თუ გაიმარჯვებ! (თავი მეცამეტე)

-აი მესმის...მიმზიდველიც ყოფილხარ ,მომაბეზრებელთან ერთად. წამოიყვირა ჯეისონმა სიცილით,რაზეც გაფითრებულმა ავხედე. -გაგიჟდი??? ნუ მიყურებბ!!

დამალული მოკაშკაშე ვარსკვლავი (თავი 3)

გიორგი მართლაც, ძალიან შეცვლილი მივიდა დარბაზში. ის გულმოდგინედ იმახსოვრებდა, მწვრთნელის მითითებებს და მონდომებით ვარჯიშობდა, როგორც ფიზიკურად ისე გონებრივად. გიორგის პირველი ტურნირი, უკვე ახლოვდებოდა, ამიტომ გიორგი თავს არ ზოგავდა.