სიგიჟემდე შეყვარებული 3თავი

მიდიოდა, მაგრამ სად თავადაც არ იცოდა. ალბათ იქ სადაც თავს თავისუფლად იგრძნობდა. მარტოსული ისედაც იყო. გულში თავის თავს და მის ბედს ლანძღავდა. მამამ მიატოვა, დედა ვინ იყო არ იცოდა, კაცი რომელიც უყვარდა სერიოზულად არ აღიქვამდა. ის ასე ფიქრობდა.

ერთი ნახვით შეყვარების გჯერა?(თავი 5)

დავიწყოთ.. რომ გავიღვიძე პირდაპირ საათს დავხედე : 18:13- ამდენხანს როგორ მეძინა?ალბათ ძალიან გათიშული ვიყავი. ავდექი თმა შევისწორე და თმისსამაგრით უკან შევკარი,მივედი კართან და ის ისევ გატეხილი იყო, რატომღაც მინდოდა ყველაფერი ცუდი სიზმარი

მარილისი |4|

გვითქვამს, რომ ამას, ჩვენ არასოდეს ჩავიდენთ, რომ ეს, უღირსი საქციელია. არადა, ერთი წამი, ერთი ვითარება საკმარისია, რომ თავად აღმოვჩნდეთ არამარტო გამფიქრებელნი, არამედ-განმახორციელებელნიც. მაშინ, არც სხვას დააინტერესებს მიზეზები, გარემოებები. რამ

ცხადში ახდენილი სიზმარი . ნაწილი 2

დღის ბოლო როგორც ყოველთვის დამღლელი აღმოჩნდა , მაგრამ ამჯერად უფრო დამღლელი ეჩვენებოდა და უფერული ეს დღე სხვა სამუშაო დღეებთან შედარებით , რადგან სარასთვის ეს კაბინეტი არც თუ ისე მოსახერხებელი და კომფორტული იყო , ვნაიდან მისი ძველი სამუშაო

სხვამ დამიჩოქა,მე შენ გარჩიე

სხვამ დამიჩოქა,მე შენ გარჩიე, ბედნიერებას ტანჯვა ვარჩიე, ჩემს თვალებს ცრემლი რად შეაჩვიე, რომ შენ მიყვარხარ,რომ შენ გარჩიე?

მოხუცის დღიური, რომელიც ისტორიას შემორჩა

პარიზის მწველმა მზემ ჩემს თითქმის უჩინო თვალებში შემოაღწია და გამაღვიძა. ის არის ჩემი მაღვიძარა, მას შემდეგ რაც სრულიად მარტო დავრჩი. ყოველ დილით მზე მეუბნება:”გაიღვიძე, ახალი დღე დაიწყო”. ავდექი, ჩემს ღარიბულ ოთახს თვალი შევავლე, ამოვიოხრე და

დარჩი სახლში!

დღეს კი რაც არის აქტუალური, ადამიანო გონზე მოხვიდე, მოგვიწოდებენ მედიკოსები, დარჩი სახლში და არ გამოხვიდე.

ორ'სული /სრულად/

"ერთ დღეს ავგუსტი კალისას თავის გრძნობებში გამოუტყდა. უთხრა, რომ უფრო და უფრო უყვარდებოდა, როდესაც ხედავდა თუ როგორ უვლიდა იგი ლურჯ ორქიდიებს. უყვარდა ის სურნელიც, რომელიც საყვარელი ქალის სხეულზე იყო დაბატონებული. სწორედ ამ დროს მოუნდა ავგუსტს, რომ

ტყუილი მილიონ დოლარად *3*

საწრუპი ბაგეებში მოეთავსებინა და სპირტნარევი სითხე მხურვალედ მოდებოდა სხეულზე. კუს ნაბიჯებივით გაეყოლებინა თვალები აჟიტირებული ახალგაზრდებისკენ,შემდეგ კვლავ თავისი მეგობრისკენ,რომლებიც მოურიდებლად უკოცნიდნენ ერთმანეთს ტუჩებს და ხელებს უმისამართოდ

სამართალი

ნუთუ შეიძლება სამართალი დავარქვათ ამას, როცა ართმევენ გაჭირვებულებს სულ ბოლო ლუკმას, ნუთუ შეიძლება სამართალი