გაიცანით ... კატო (თავი 2)+16

დიდი ხნის წინ თინეიჯერობაში გავიცანი თუმცა თუმცა მხოლოდ ონლაინ ვურთიერთობდით. მერე კი ... მერე უბრალოდ მორჩა ყველაფერი.. არადა მაშინ მეგიბარი არ მყავდა და მხოლოდ მას ვუზიარებდი ჩემ სატკივარს. რთულად გადავიტანე გარდატეხის ასაკი და მაშინ მჭირდებოდა,

ჩემი ისტორია

მეორე დილით მელანიას ადრე გაეღვიძა მზის სხივები სახეზე დასთამაშებდენ,როგორც კი თვალი გაახილა ტელეფონს დახედა რომ საათი ენახა ჯერ მხოლოდ 6:30 იყო და გადაწყვიტა ლოგინში კიდევ ცოტა ხნით ენებივრა შემდეგ ადგა შხაპი მიიღო შავი მაისური და ლურჯი კომბინიზონი

ღამეული კოშმარი /სრულად/

"- შეწყვიტე, მეთიუ! შეწყვიტე, გთხოვ... - შევწყვიტო? შევწყვიტო, მარია? - შეწყვიტე გთხოვ... - შევწყვიტო? რატომ?! - ვეღარ გადავიტან შენს მეორეჯერ სიკვდილს...."

***

სიზმარში თუ მე ცხოვრება მიღიმის, რეალობაში სულ სხვაა ეფექტი, და თუ კი ზეციდან ღმერთი იცინის, არ ეყოლება სიცილის სხვა ობიექტი.

სასიცოცხლო თერაპია

სიცილი, ერთგვარი თერაპია რომელიც ადამიანზე კარგ, დადებით გავლენას ახდენს.ამისგარდა ალბათ ისიც გეცოდინებათ, რომ ვინც ბევრს იცინის უფრო დოდხანს ცოცხლობსო.ეთანხმებით ამ მოსაზრებას?თქვენი აზრით ეს მითია თუ რეალობა? მე, მხოლოდ იმის მწამს და მჯერავს, რომ

სიტყვებზე მეტი (3)

ემა ოთახში შესვლისთანავე გაშეშდა, თითქოს მისი სხეული ერთ ადგილას მიიყინა მაგრამ ამავდროულად ორგანიზმი მთლიანად უხურდა და გრძნობდა ნელ-ნელა ლოყები როგორ უწითლდებოდა. ყველაზე რთული ახლა ადგილიდან გამოძრავება ან კიდევ ერთხელ რაიმის წარმოთქმა

ერეკლე ქავთარაძე./3/

ერთ ადგილს მიშტერებულ ქავთარაძეს დანისლულ თვალებს ვერ აშორებდა, ღრმა სუნთქვით ცდილობდა აფორიაქებული გულის ოდნავ დამშვიდება. გული კი საშინლად ბედნიერია. საკუთარმა ეგომ შეახსენა ამ გრძნობის ხანმოკლეობა და ბნელი კუთხიდან შიშიც გამოძვრა.

ლიმნიანი ჩაი

შენ რომ იცოდე, წყალიც არ მიყვარს. ხშირად მხოლოდ არაყში ჩაწურული ლიმონი შემიღებავს ჩაის მუქი ფერით და ის დამილევია. ახლა არც წყალი მაქვს და არც არაყი, ლიმონზე ხომ უკვე მოგიყევი?

ცხოვრების აზრი..

ოჯახი ძვირფასი განძია... ამას ყოველ წამს უნდა ვგრძნობდეთ.. ჩვენ ყველანი გავდივართ ჩვენთვის განკუთვნილ წამებს ჩვენ ვიწყებთ და ვამთავრებთ ჩვენთვის განკუთვნილ გზას. ეხლა ის დროა როცა ჩვენ ცოცხალი გვქვია.. ვიყავით სანატრელი ბავშვები და ჩვენ გავჩნდით..

ჩემი ისტორია

საღამოს 8 საათი იყო როდესაც მელანია სახლში სრულებით ძალა გამოცლილი დაბრუნდა,იმ წამსვე სამზარეულოს მიაშურა სადაც გემრიელი ყავა და შოკოლადის ნამცხვარი ელოდა რომელიც დედამ იმ წამს გამოიღო ჩამოჯდა ცოტა ხნით დედას ესაუბრა მის დამღლელ მოსაწყენ და არაფრით