სახეცვლილი ნახშირბადი

2:24 ფსიქიკა დარღვეულია გრძნობა მაქვს თითქოს ვირტუალურ სამყაროშივარ , თვალის ფერადობამ გადააჭარბა არა იქნებ ეს დასასრულია...

სხვისი ქალი აივნიდან -7-

აქამდეც გააზრებული მქონდა, რომ სიკვდილს ვუყურებდი თვალებში ანკასთან გატარებული ყოველი წამით. მაგრამ ისე არასდროს როგორც დღეს. ამ ტკივილებში რომ გავიღვიძე და მივხვდი ეს მხოლოდ მცირედი იყო რისი გაკეთებაც ჩემთვის შეეძლო ანკა დადიანსა და ნიკიტა

მოულოდნელი სტუმარი !( 1 )

- კაი რა მე ჩამოვალ და შენ პროსტა გამოდი და მნახე იმას ხოარ გეუბნები რო აქ ჩამოდითქო.გაბრზებული ხმით ეუბნება და თან ეღიმება, ' ცხოვრებაში არ ენახა მსგავსი რამ ორი წელია გოგოს იცნობს და ნახვაზე ვერ დაეყოლია . _ ოო უბრალოდ მზად არ ვარ . წყნარი ხმით

სიყვარულის (ფერი) ხმა

მათ იქორწინეს. უბრალოდ იქორწინეს და ერთად დაიწყეს ცხოვრება. ქალი დიასახლისი იყო. ოჯახის საქმეებს დილიდან დაღამებამდე ადგა თავს.რეცხავდა და ხეხავდა საყვარელ ნივთებს, მერე კი დაღლილ- დაქანცული,ძილს მონატრებული , გვიანობამდე ელოდებოდა მეუღლის

მელანქოლია...

უშენობით აღსავსე წამები ყველაზე სასტიკი აღმოჩნდა ჩემთვის... მიჭირდა თითოეული წამი შენს გარეშე... ჭრილობებს მიმრავალკეცებდა, ის ადგილები, რომლებსაც ჩვენი სურნელი დასდევდა დაუსაბამოდ... გონება წამდაუწუმ მხოლოდ შენ გიხმობდა, ჩემო ერთადერთო იმედო და

თამ-თა (ჩემეული) სრულად

სამი ადამიანის ცხოვრება,რომელთა გზებიც შემთხვევით იკვეთება.რანაიარი დღეა დე..სსასოწარკვეთილმა წარმოთქვა ლიქოკელმა.თამთას ორომოცი,დიტოს დაკრძალვა და ლევანის წლისთავი..

მექანიკურად! (21 თავი)

ლევანი გაღიზიანებული დაბრუნდა რესტორნიდან,თათა კი პირიქით. ამ ერთმა მესიჯმა ისე გაახარა, მეტი რომ არ შეიძლებოდა. ხომ ისეთი არაფერი,მაგრამ თათა ხომ ყველა წვრილმანს ეძიებოდა და ყველაფერში რაღაც პოზიტიურს ეძებდა,ამიტომ ამ წერილშიც,მარტივად დაინახა

ღამის სურნელება (3 თავი)

ფურგუნი გაჩერდა რამდენიმე მამაკაცი გადმივიდა და ქალს აედევნა, საეჭვო გარეგნობისანი იყვნენ, მალევე დაეწია ერთი მათგანი უდარდელად მიმავალს და უცებ, მიეჭრა დაიჭირა და პირზე ხელი ააფარა , თვალები გაუსწორა და თქვა -გეშინოდეს რადგან გაბუნია დაბრუნდა, და

"ამერია ამინდები"

მეფიქრება, წარსულზე მეტირება ხანდახან მეცინება, მენატრები... წლები გალეულა, ხედავ? მოგონებებს დასდებიათ მტვერი

ქარი ქროდა

როცა სევდა მფლობდა დარდი მბატონობდა როცა მოვიარე ცრემლით მინდორ ველი ქროდა ქარი ქროდა მახსოვს სინამდვილე როცა დავადექი ბილიკს ფეხშიშველი.