if i die სრულად

-ღმერთის ? -თავი წამოწია და თვალებში ჩამხედა, უცნაური, ჩასისხლიანებული თვალები ჰქონდა-მერედა სად არის შენი ღმერთი? -რას გულისხმობთ? -არანაირი ღმერთი არ არსებობს, თქვენ ქალბატონო ფსიქოლოგო, ამაოდ ცდილობთ ჩემს დახმარებას,

შენელებული გულისცემა (14 თავი)

-ხო, ნუ ასე მომენტალურ დანაკარგებს ვერ ვიფიქრებდი, მაგრამ ტყვიამ მეხსიერების ადგილთან ახლოს ჩაიარა და მისახვედრი იყო რაღაც დაუზიანდა. ვნახოთ ტონოგრაფიის პასუხები_წინ და უკან დაიწყო სიარული.

მთაწმინდის მთვარე {8}

შემდეგ კომფორტულად მოთავსებულმა ღრმად ჩაისუნთქა და თვალები დახუჭა. - მიყვარხარ. - მარიამის ყურთან ჩუმათ ჩაილაპარაკა.

შეპყრობილი(დასასრული)

მანამ სანამ მთვარეს მზე ჩაანაცვლებდა იყო სიბნელე, ტკივილი, იმედგაცრუება მთვარუს შუქში მოსიარულეს მზის შუქმა მომჭრა თვალი მეც ამ შუქისკენ წავედი, წავედი და იმდენად შევეჩვიე მიჭირს უკან დავბრუნდე, იქ საიდანაც დაციწყე.

ამილახვარი და სხვა კატასტროფები(7)(დასასრული)

მოსაღამოვდა, ნისლი კიდევ უფრო ჩამოწვა, ყველაფერი ერთ წამში ჩაბნელდა, ბუნებას თითქოს დასძინებოდა, მხოლოდ ხეები შრიალებდნენ და მასზე მჯდარი ჩიტები ჭიკჭიკებდნენ. ისეთი სიცივე მაისში არავის არ ახსოვდა.-აუ რა მაგარია, როგორი

You saved my life,შენ ჩემი ცხოვრება გადაარჩინე (2)

დღეს ნიცა,მისი შეყვარებული დათუნა,მისი ორი ძმაკაცი და აილინი რესტორანში გვპატიჟებენ,არ მინდა წასვლა მაგრამ ვიცი რომ ნუცასთვის ეს ძალიან მნიშვნელოვანია და რა თქმა უნდა ძალით,მაგრამ მაინც წავალ ნიცამ შავი,ტანზე მომდგარი

ყოველთვის შენ...(თავი6)

შხაპი მივიღე რაღაც ცუდი წინათ გრძნობა მქონდა დილიდან საქონელი და წიწილები გამოვუშვი და სახის დალაგებას შევუდექი შემდეგ საუზმე მოვამზადე და ბებოსთან გადავედი ოთახში შევედი თუ არა კივილი დავიწყე ცუდათ გავხდი ძაალიან

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. VI)

-და შენ გგონია, იდგები ასე, ჰორიზონტის პირისპირ და სიშორის გარდა არაფერზე იფიქრებ?! არა, შენ წაგებულ ადამიანობაზე იფიქრებ,რომლის შეგრძნებაც მაშინ გელოდა, თუ ყველაფერს არ აურევდი. ღრმად ამოვისუნთქე. თითქოს ყველაფერი ვთქვი, რასაც ჩვენი ურთიერთობის

გოა (სრულად)

ჩემი ქორწილიდან მესამე დღეს მივხვდი, რომ ჩემი ქმარი არ მიყვარს. აი ასე, არ მიყვარს. არც თვითონ ვუყვარვარ და რომ არა 31 დეკემბერი არც ერთ სახლში, არც ერთ ოთახში და საერთოდ არც ერთ ქუჩაზე არ ვიცხოვრებდით ახლა. მაგრამ ბედის ირონიაა ალბათ. ვიღაცამ ზემოთ

მზის შვილი

თეთრ კაბას დაუკითხავად დაატარებდა ქარი . ალაგ სისხლის და ტალახის კვალი დამჩნეოდა უწინ თოვლივით თეთრ კაბას. ვერაფერს გრძნობდა..