სიმარტოვეში ჩაკარგული (სრულად)

აღარ შეუხედავს კედელზე ნახატისთვის ისე წამოდგა და გაეცალა იმ ადგილს. უკან მოიტოვა ქუჩა, მაღალი შენობები, მოსიარულე ადამიანები. მზის ტალღებში მიაბიჯებდა და გრძნობდა გულში წვეთავდა გულისწყვეტები. ხვდებოდა რაც არ უსწავლებიათ და ისწავლა ეს ერთადერთი

პირველი და უკანასკნელი დასასრული

ქეჟვალ სტილი ვარჩიე და მკრთალი მაკიაჟი გავიკეთე წავედით.ელენემ დარეკა პირდაპირ იქ წავედიო. მე კიდე დაძაბული ვიყავი იმის შიშში რომ ნიკა მოვიდოდა.

ეიფორია

"სიზმრად შენ გხედავ,დახმარება გჭირდება...არეულობაში ხარ.შველას მთხოვ,ვცდილობ დაგეხმარო მაგრამ როგორ? არ ვიცი..." მივუყვები ტროტუარს,ვაბიჯებ გაყვითლებულ,დაბერებულ ფოთლებს. ვფიქრობ...

კეთილთვისებიანი თუ ავთვისებიანი?

უკვე თითქმის ერთი საათია ვცდილობ რომ დავიძინო,მაგრამ ამაოდ. არმასვენებ იმაზე ფიქრი რომ სამშაბათს ისევ ექიმთან უნდა წავიდე.ხომ, მკერდის ბიოფსიას ვიკეთებ, ერთი შეხედვით მარტივი და სწრაფი“ანალიზია“ მაგრამ მე ასე არ/ვერ ვფიქრობ.

დრაკონის ვაჟიშვილის ცხოვრება (თავი 2)

ჩემი და ანჩოს შეხვედრები არ წყდებოდა, ვგრძნობდი რომ უფრო და უფრო მიყვარდებოდა ანჩო მაგრამ, მაშო სულ მიბრაზდებოდა და მაფრთხილებდა ერთი სიტყვით რომ ვთქვათ არ მოსწონდა ჩემი და ანჩოს ურთიერთობა რადგან ხვდებოდა რომ საქმეები სერიოზულად იყო

Amortentia ~ 2

ახლა კი სამზარეულოში მდგარს -როცა ირაკლის გაბადრულ სახეს ვუყურებდი და ირგვლივაც სითბო და სიმყუდროვე გამეფებულიყო - ყველაფერი ბევრად უფრო მარტივი მეჩვენებოდა და ირვლივ ჩამოწოლილი დაძაბულობაც სადღაც, უკვალოდ გამქრალიყო.

„ვენერას ცრემლი“ - 6

შუაღამისას გავიდა ქალაქიდან, დაღლილსა და დაქანცულს ძილი ართმევდა თავს, მაგრამ თავს ძალა დაატანა და ისე რომ ტანია არ გაუღვიძებია ფურგონი ადგილიდან დასძრა. დასავლეთის «დამშრალი სანაპიროდან” გავიდა და შეუმჩნევლად დატოვა ქალაქი, დასავლეთისაკენ

განქორწინებულის დღიური (თავი 4)

-გიორგი საავადმყოფოში წევს. -ჯანდაბაა, რა ? რა სჭირს ? -ვიღაც ახალგაზრდა მამაკაცს მოსვლია მასთან კონფლიქტი და... -სად მოვიდე ? - სხვა კითხვა არ მაქვს, ან როგორ უნდა მქონდეს, როცა დარწმუნებული ვარ ამ მამაკაცის ვინაობაში

განსხვავებულნი (6)

დილით ლენკას ზარმა გამაღვიძა,გოგას გავხედე და გათიშულს ეძინა..თავი ჩემს ყელში ჰქონდა ჩარგული.. -გისმენ ლენ -ხმადაბლა ჩავიჩურჩულე -სად ხარ? გამოდი ბარში

მელანქოლია(თავი3)

მე კი ინტრიგაში ჩავვარდი... საწოლზე დავეგდე და უცნობი პიანისტის შესრულებული მელოდიის Ludwing van Bethiven_ის Melody of love_ს ვუსმენდი. რა უნდოდა ამ მდგმურს?მაცხოვრებელ ხალხს რას ერჩოდა?ვერ გამეგო