მსხვერპლი 1

მთელ სხეულზე საშინელი სიცივის შეგრძნებამ მომიყვანა გონს,თავი საშინლად მტკიოდა,ისე საშინლად რომ თვალების გახელა მიჭირდა,ხელებს ძალა დავატანე და წამოდგომა ვცადე,მაგრამ უშედეგოდ,ისევ იმ საშინელ სიცივეზე დავემხე

აღარაფერი ( თავი 1 )

რამდენჯერაც ამ სიმღერას მოვუსმენ,რამდენჯერაც ამ ჰანგებს გავიგონებ, რამდენჯერაც ამ გრძნობას შევეხები, იმდენჯერ, იმდენჯერ გამახსენდები და მოგონებებს გავაცოცხლებ, რომლებიც დიდად არ გამოირჩეოდა, თუმცა ყველა ემოციას იტევდა....

სიყვარულით მოგებული ბრძოლა (თავი 1)

„გულრწფელ მწუხარებას ის განიცდის,ვინც ყველასგან მალულად ტირის“.ვგიჟდები ამ მოსაზრებაზე.რატომ?იმიტომ რომ თითქოს ჩემზეა დაწერილი.მთელი ცხოვრებაა გულრწფელ მწუხარებას განვიცდი და არ მგონია ამ გრძნობამ ოდესმე მიმატოვის.

არსებობს კი სიყვარული.....?

– აი, კაცს რომ ჰგონია, სიყვარული მართლა რომ არსებობს.– თქვენ გინდათ თქვათ რომ. . .– დიახ, დიახ, ადრეც მეგონა, რომ არსებობდა, მაგრამ თურმე ეს ყველაფერი ბავშვობის ილუზიები იყო.– მერე როგორ მიხვდით, რომ არ არსებობს?

მთებშია თავისუფლება! (7) დაბრუნება

–ის ახვა*ი მოიტაცებდა ისევ–ნერსე ცოფებს ყრიდა.ჯიშკარიანების სახლში მღელვარება მატულობდა.–დამშვიდდი ნერსე იქნებ სასეირნოდ გავიდა ხო იცი როგორ უჭირს შეგუება ამ ქალაქთან–ამშვიდებდა მარინე.–კარგი რა დედა,უფრო ნუ მაგიჟებ ამ შუაღამეს

შემდეგ...(11)

ვუყურებდი და ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება ადამიანმა ასე შეგაზიზღოს თავი, მითუმეტეს მშობელმა რომ ასეთი რაღაც გააკეთო იმის გამო რომ მასთან შეხვედრაც კი ამდენად არ გინდოდეს.

იყო,არის და.. (თავი 4)

დილით ირინკას ხმამ გამაღვიძა,რომელიც ჩუმად მეჩურჩულებოდა ყურთან.. _ თუთი ,დეი ადექი ვისაუზმოთ ყველანი დაბლა არიან უკვე __კარგი ირი ეხლავე ავდგები.

ძმები (თავი 5)

-ხო თქვენ სხვანაირად ჟღურტულებთ_სიცილის დამალვას მთელი ძალით ეცადა იოანე -მე კი მამუკასთან ვიქნები და სახლში მანამ არ გავუშვებ სანამ იმ მანქანის პატრონს არ ვიპოვით. -კარგი_მალევე დაეთანხმა ძმა და იოანეს გაკვირვებული სახე არ შიმჩნია.

ალვის ხე

სიამოვნება გადასცდა ნაპირს თუმცა ახლა ვიხრჩობი მე

ემოციები და ღამე

წამები და მელოდიური გამები, ერთმანეთის თანხვედრაში ხვდებიან და მელანქონიურ სიმშვიდსს მიქმნიან,სწორედ ამ დროს გავდივარ გარეთ, მივდივარ და ვათვალეირებ ცარიელ ქუჩებს, იმ ქუჩებს ოდესღაც რომ სიმაყით ატარებდა თავის სახელს, ახლა კი მხოლოდ სახელიღა