წარსულის აჩრდილი (მოუშუშებელი იარები) 1

5 წელი! მართლაც რომ დიდი დროა, საკუთარ ფიქრებში ავლებს თვალს წინა წლებს და საშინელი სიმარტოვის შეგრძნება და ის ტანჯვა ეუფლება რასთანაც ყოველთვის ბრძოლა უწევდა, მხოლოდ იმ ორისთვის არ უნდა დაეკარგა თავი! მხოლოდ მათთვის უნდა ეცხოვრა!

წინსვლით

დროა ცრემლები შეაშრეს სახეს;წარსულზე ფიქრი რას მარგებს ნეტა?ცხოვრება ბევრჯერ დამიგებს მახეს,ვიცი.. მომიწევს ფრჩხილების კვნეტა.დარდით გულზე რომ დამრჩა იარა და ნაწიბურად შეუკრავს პირი;ტკივილმა თუკი არ გამიარა!და დაჩოქილი თუ ისევ ვტირი!

აფაზეთი

ინ რა იცის რამდენი გავიარეთ,რამდენი ვიბრძოლეთ ,ანდა რამდენი სისხლი ვღვარეთ,და რამდენი გმირი ვკარგეთ,რისთვის ისევ შენი სიკეთისთვის,შენი მიწის დასაცავად, იმ საუნჯის დასაცველად,რაც ოდითგანვე მოგვყოლია შესანახად,

გამიზნული შხამი - სულის ტკივილი

"მშია, სულიერი შიმშილი მტანჯავს. შიმშილი შენი კისრის სურნელისა და ღრმა დიალოგების..." სად ხარ, დამიანე?...მისი სულის შემძვრელი ხმა, ყველაფერს მახსენებს, და იმაზე დიდი ტკივილი მეწყება, იმაზე ნელი სიკვდილი, ვიდრე იმ დაწყევლილი..

ქრისტეფორეს სამფლობელოში {10 თავი}

შეგუება... უბრალოდ შეჩვევა მწარე რეალობასთან. სურვილი წარსულის დავიწყებისა,ამ მწარე რეალობისა.

შემდეგ...(5)

ზარი შეწყდა და მაშინვე მარიამის ხმა გაისმა, ისე მიაყარა სიტყვები დემნამ ხმის ამოღებაც ვერ მოასწრო. -ვერც კი წარმოიდგენ რა გაგირკვიე, არაა ლილე დემნას ცოლი, სულ ტყუილად ეჭვიანობდი. ...ჯანდაბა, მარიამ.

გზის დასასრულს /სრულად/

მელოდია დასრულდა, მაგრამ გაბრიელი ისევ მასთან იყო, ისევ ეხვეოდა მისი მკლავები, ისევ გრძNობდა მის სითბოს და სურნელს , საკუთარ სურნელთან შერეულს . ხედავდა მის მწვანეებს ,ისეთს როგორიც არასდროს უნახავს , ასეთი გაბრიელი არ იცოდა, ასეთი გაბრიელი მხოლოდ

ტკივილი და სხვა გრძნობები... (თავი მეორე)

-ისე იცი თენგოს ძალიან მოეწონე.-იცინოდა მაგრამ მე ავნერვიულდი მის სიტყვებზე ვეცადე არ შემემცნია აღელვება.-რაო აბა?-ვიღიმოდი არმინდოდა შეემჩნია. -ლამაზი გოგოავო და ხელიდან არ გაუშვა თორე....

მომავლის გეგმები

უმისამართოს გზიდან ხშირად გადამიხვევია, ანდა მიმართულებას რა აზრი ჰქონდა, არსაით არავინ არ მელოდა. ცხოვრებამ არ დამინდო, ახალ-ახალი "სიურპრიზებით" დღითიდღე მანებივრებდა. როცა მეგონა მორჩა, კოშმარდან გამოვიღვიძემეთქი

გამიზნული შხამი (დასასრული) +18

მითხარი როდის გრძნობ თავს ყველაზე რეალურად? - როცა ტუჩებზე გეხები და სამყარო თავზე გუმბათად მახვევია...ან მაშინ როდესაც ვნების ომის შემდეგ, ორგაზმს სიგარეტში ვცლით ხოლმე...