ჩიხი #1

სოფიო! ნაცნობი ხმის გაგონებაზე ნაწილებად დაიშალა გასვიანი. ფრთხილად შებრუნდა მათკენ და ისევ იმ თვალებს წააწყდა ასე, რომ უყვარდა.-დიახ ბატონო კაკი! თავი შეიმაგრა ქალმა.-ჩიხიდან გასასვლელი აღარ არსებობს!

შევიცვალე....

-მენატრებოდითქო, რომ გითხრა დაიჯერებ?-რატომაც არა..-შეცვლილი ხარ!-მართლა? როგორ?- წლების წინ მხოლოდ თვალები იყავი, ახლა კი ყველაფერი ხარ თვალების გარდა...-ახლა თვალებს მუქი სათვალის უკან ვმალავ-წლების წინ მხოლოდ სიყვარული

always and forever (ნაწილი3)

ვახშმობას მოვრჩით და წასვლა დავაპირეთ თუმცა ელაიზამ გვთხოვა რომ ცოტა ხნით კიდევ დავრჩენილიყავით და უარი ვერ ვუთხარით. ჯენა და ელაიზა აივანზე გავიდნენ მე კი ბიჭებთან დავრჩი

უხილავი გრძნობები (1)

-სინამდვილეში რა გინდა მანიკა? -შენ, სექსი და სიგარეტი. რეალურად ყველაფერი უფრო ადრე დაიწყო, ჯერ კიდევ მაშინ სკოლაში რომ სწავლობდა და ფრიადოსანი ერქვა. შემდეგ სკოლაც დაამთავრა და უნივერსიტეტშიც წარმატებით ჩააბარა. ძალიან უნდოდა შემდგარი ქალი

ჩემი ახალი მეზობელი (1)

ვ ახალი დღე,ისევ მზის მწველი სხივები.... მე კი ადგომა ძალიან მეზარება ძალიან,მაგრამ სამსახური მოითხოვს სხვა გზა არაა! შხაპი მივიღე და რა თქმა უნდა, ყავა დავლიე ეს არის დილის მადლი..ტოსტიც გავამზადე და ისევ უგემურად შევექეცი,არცაა გასაკვირი მარტო

სიგიჟემდე, უსასრულოდ..!

გზაში ყურსასმენები მოვირგე და მასწავლებლისკენ ავიღე გეზი. კორპუსს მივუახლოვდი, იქ ნახევრად ბნელოდა, თუმცა ყურადღება არ მიმიქცევია, მშვიდად ავდიოდი კიბეებზე თან მუსიკას ვყვებოდი, ჩემს სტიქიაში ვიყავი, როდესაც ვიღაცამ გიჟივით ჩამოირბინა კიბეებზე და

სიყვარულით მოგებული ბრძოლა(თავი 2)

-ნუ რას წარმოადგენს ეგ შენც იცი.დამატებით რაც შემიძლია გითხრა ის არის რომ 13 წლის წინ მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა,კიდევ უმცროსი და ჰყავდა,მან კი 2 წლის წინ თავი მოიკლა. მისმა მონაყოლმა სრულიად შემძრა.თურმე რამდენი რამ გადაუტანია ბატონ წერეთელს.

"გაელვება"

მივეჩვიე, რომ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი უჩვეულო და სპონტანურია. მომწონს კიდეც, რადგან ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეულ და უღიმღამო დღეებს თავისებურ ხიბლს სძენს.სახლისკენ, აღმართს ნელა მივუყვები. იქვე კუთხეში არაორდინალური

მსხვერპლი 1

მთელ სხეულზე საშინელი სიცივის შეგრძნებამ მომიყვანა გონს,თავი საშინლად მტკიოდა,ისე საშინლად რომ თვალების გახელა მიჭირდა,ხელებს ძალა დავატანე და წამოდგომა ვცადე,მაგრამ უშედეგოდ,ისევ იმ საშინელ სიცივეზე დავემხე

აღარაფერი ( თავი 1 )

რამდენჯერაც ამ სიმღერას მოვუსმენ,რამდენჯერაც ამ ჰანგებს გავიგონებ, რამდენჯერაც ამ გრძნობას შევეხები, იმდენჯერ, იმდენჯერ გამახსენდები და მოგონებებს გავაცოცხლებ, რომლებიც დიდად არ გამოირჩეოდა, თუმცა ყველა ემოციას იტევდა....