ორი შანსი [თავი 2]

რა ვიცი ისეთი სახით იყურები თითქოს არ გიხარია ჩვენი ქორწილი -შენ ხომ რასამბობ თვალები გაქვს გაბრწყინებული -კიდევ კარგად ვარ შენ რომ მიზიხარ გვერდით -არც მე ვარ კარგ მდგომარეობაში, მაგრამ ჩემზე უკეთესი მეტი ვერავინ დაგიჯდება -ეგრეც ნუ იფიქრებ _

რახდება დღეს

რახდება დღეს?რა არი ეს, რატომ არ ვუწვდით ერთმანეთს ხელს, რახდება დღეს, ეს რატომ ვემონებით მტერს, რახდება დღეს?, ეს რატომ ესვრით ერს, იმის ნაცვლად რომ ებძოლოდ მტერს,

მთებშია თავისუფლება! (6) გაქცევა

როგორ გაბედეს!-მთავარმა მუშტი მაგიდაზე დაარტყა და ყვიროდა-ახლავე აქ მომგვარეთ ის ლაწირაკი ჯიშკარიანი,ჩემი უფლებით თავს მოვკვეთ მთელი ქალაქის წინაშე. -დამშვიდდით მთავარო,ნერსე ჯიშკარიანის მოკვლა არავითარშემთხვვაში არ შეიძლება.-მრჩეველი ახლოს ეჯდა და

ქრონიკულად ჩემში (ნაწილი მესამე)

ან მე რაღა უნდა მეთქვა? სათქმელი მქონდა, თუმცა მაშინ არაფერს აღარ ჰქონდა მნიშვნელობა. არც თავის მართლებას და არც ჩხუბს. მე ვერაფერს ვეღარ ვიტყოდი ისეთს, რაც კოსტას ნათქვამს გაუთანაბრდებოდა ან გადაუსწრებდა. ერთადერთი სურვილი რაც შიგნიდან მჭამდა, მისი

ჩემთვის გაჩენილი (სრულად)

-სამყაროში ყველაზე გულწრფელი,დაუვიწყარი,შეგრძნებადი სიყვარულია. ქალაქგარეთ,პატარა,უმყუდროვესი სახლის ეზოში ვიდექი გასვიანთან ერთად და ვეწეოდით

გულში შემოჭრილი(ნაწილი1)

ევა ამირეჯიბი 19 წლის სამედიცინოს სტუდანტია.ეს არის ადამიანი რომელსაც არასოდეს უფიქრია სიყვარულზე,ცხოვრებაში არ დაუსვამს კითხვები ამ გრძნობის შესახებ და არც საყვარელი ადამიანის ძებნას მოყოლია.მაგრამ უეცრად მის გულში იჭრება ადამიანი,რომელიც

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 3 )

-შენთან გატარებული წარსული დროის გახსენებას სიკვდილი მირჩევნია მეგი. შემეშვი და შენს საქმეს მიხედე, სანამ არ გავბრაზებულვარ. -შენს გოგოს ჩემთან რომ ღალატობდი მაშინ სიკვდილზე არ ფიქრობდი? - გველური სისინით მიაძახა ზურგს უკნიდან და მისკენ მიმავალ

დაქირავებული საყვარელი (1)

რა ვქნა? -კითხვანარევი თვალები მაღლა აწია თაიამ და ტუჩებზე ორი თითი მიიდო, საჩვენებელი თითი რამოდენიმეჯერ დააკაკუნა თხელ, მუქ წითელ ტუჩებზე. ყბები დაჭიმა, მერე თითქოს რაღაცას მიაგნოო ხელი მაგიდას დაარტყა და სიცილით წამოხტა. -აი ზუსტად ამას ვიზამ-

სევდათა მუზეუმი[ნაწილი 5]

პიროვნება,რომელსაც ჩემი სახელი ჰქვია,მუდმივად ვითარდება,იცვლის განზომილებებს და ჰარმონიის ფერებს.არვიცი სად ვიყავი აქამდე, ვინ დავკარგე,ასე ძალიან ,რომ დამკარგა ამ დანაკარგმა.იქნებ ის ვიღაც თვითონ მე ვარ.

ღალატო! (სრულად)

ეს ნაწარმოები ეძღვნება ყველა იმ დამიანს რომელიც ასეა გამეტებული ტკივილისთვის. ყველა ქალს რომელსაც ერთი გოჟი ბედნიერებისთვის უამრავი რამის გაწირვა უწევს. მინდა იცოდეთ რომ მიუხედავად ტკივილისა ყოველთვის უნდა ეძებოთ მარცვალი ბედნიერება ისე ცხოვრებას