რატომ შენ?!(2)

-ამოისუნთქე.-ახარხარდა იოანე.-შენც ამოწყდი!-შეუღრინა და ისევ თავის „სიყვარულს“ ანუ არაქისის კარაქს მიუბრუნდა თვალებგაბრწყინებული.-რას მერჩის ტოო.-ისევ იცინოდა.-რას მიჟუჟუნებ მაგ თვალებს საფლავის მშიერი ჭიასავით?

Love me till the end თავი 9

თვალებს ვახელ და ალექსანდრეს ვუყურებ, მის ბალიშში ნახევრად ჩარგულ სახეს და შუბლზე ჩამოყრილ თმებს. მეღიმება და მუცელში უკვე შეჩვეულ სითბოს ვგრძნობ. ვხვდები , რომ ჩემში რაღაც შეიცვალა, რომ ის აღარ ვარ ვინც აქამდე ვიყავი.

ერთმანეთზე ჯიუტები (თავი 3)

მოვლენ ხოლმე ადამიანები, შემოვლენ შენს ცხოვრებაში, იხმაურებენ, შეეხებიან ყველაფერს. იცოცხლებენ შენს სივრცეში, მერე კი ადგებიან და წავლენ. გაიხურავენ კარს, ისე, ვითომც არაფერი და დარჩები არეული სახლივით. ხედავ ყველაფერი

"ამ ქვეყნად რაც კი ხდება შემთხვევით, მარადიული ის არის მხოლოდ!"

ყველაზე მეტად ის უამრავი ნივთი მეცოდებოდა ჩემოდნებში მთელი გულით რომ მქონდა ჩატენილი და რომელთაც ყველაზე რთული მისია ჰქონდათ დაკისრებული. თითქმის შეუძლებელს ვითხოვდი მათგან. მინდოდა ჩემი სახლი აქ

ტანჯვისთვის დაბადებული(მეთერთმეტე თავი)

-ბარბარე წამომემყვი! საკმაოდ მკაცრი ტონით მითხრა და მეც უხმოდ გავყევი მას. იმ ოთახისკენ მივდიოდი, სადაც,როგორც მითხრეს უნდა აღსრულებულიყო წინასწარმეტყველება და აღმსდგარიყო სამაელი ამის ასაკეთებლად კი ჩემი სისხლი

ჩემს შესახებ (2-თავი)

კიბეზე სწრაფად ჩავირბინე.კარებიდან რომ გავედი ელენა დავინახე გზას მიშტერებოდა -დილამშვიდობის საყვარელო ელენა უცბად გამოველაპარაკე.ხმას არ მცემს ისევ გზისკენ იყურება -ელენა!კარგად ხარ? -ოჰ,ანასტასია გისმენ რამე მითხარი?

წინააღმდეგობა

ამ ყველაფრის მიუხედავად კი მე მაინც იმედი მაქვს ჩემი ცხოვრება უკეთესი იქნებათქო. მერე კი ჯიუტად მოვთხოვდი შანს მივეყვანე რაღაც ახალის კარამდე, რომლის ფერიც ისეთი ჭრელი ყოფილიყო რომ თვალის შევლებისთანავე თავბრუ დაეხვია. მოვთხოვდი ისეთ სიახლეს ჩემს

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი7)

მარიამს ცხვირი აეწვა და მომდგარი ცრემლები გადმოედინა, ეცადა თავი მოეთოკა მაგრამ, ბოლოს მაინც ნერვებმა უმტყუნა და ხმამაღლა ატირდა, ანა კართან იდგა და მას მისჩერებოდა

უშენობას ვერ ვეჩვევი...

2018 წლის 27 დეკემბერი. დღე სიცივისა...დღე განშორებისა... ტკივილისა....დანაკლისისა....უსუსურობისა....

და მაინც.

შენს სულში ერთდროულად ორივეა- ბობოქარიც და მშვიდი ზღვაც. და მიუხედავად იმისა, რომ ეს ყველაფერი ასე კარგად ვიცი, მზად ვარ დაუფიქრებლად გადმოვეშვა შენს ტალღებში... და მაინც