სისხლის ორდენი ( თავი1. აღსასრული )

,, სჯობს მოკვდე მაშინ, როცა ცხოვრება გინდა, ვიდრე მაშინ, როცა სიკვდილი სანატრელი გახდება. ,, _ ელის !!! _ მესმის განწირული ხმა, რომელიც ჩემი საუკეთესო მეგობრის, ენ ბლექის, ნახევრად უგონო სხეულიდან ამოდის. სახეზე ჩვეული სიმხურვალის მაგივრად

ელენე (მეორე თავი)

ზაფხულის თაკარა მზე ზედ ცის თაღს მოქცეოდა და დედამიწას უსაზღვრო სოთბოს უნაწილებდა , მიწას ალმური ასდიოდა , შეწუხებული ჭრიჭინები მოუთავებლად წუწუნებდნენ. თუმცა წერეთლების ეზოში იმდენი ხე და ლამაზად გაკღეჭილი ბუჩქი იყო, რომ იქ ნამდვილად შეიძლებოდა

ადამიანური ცდუნებანი (თავი 2)

-ჩემთან სექსი უნდოდა, სხვა არაფერი, მერე კი უბრალოდ გამოყენებული ხელსახოცივით მომისროლა. ნაცნობი და ძალიან ბანალური რამ შემთხვევია გოგონას, როგორც ჩანს. უბრალოდ ზერელედ ვუსმენ. ფიქრებით სხვაგან ვარ.

ჩვეული უჩვეულობა

უჩვეულოდ მომთხოვა ბილეთი კონტროლიორმა. უჩვეულოდ ვერ ვნახე აღებული ბილეთი და საკმაოდ არაუჩვეულოდ დავჯარიმდი. უჩვეულოდ მომპარა გოგონამ მარკეტში რიგი,მაგრამ არაფერი მითქვამს ყველაფერი ხომ უჩვეულოა

ერკე მიდასი - მეტრო (3)

ჩემო გვრიტებო და საყვარელო მკითხველო, შეუდექით საქმეს, რასტის ლოდინი არ უყვარს და ვერ იტანს, როცა ყურადღებას არ აქცევენ... წაიკითხეთ და მითხარით თუ გაინტერესებთ როგორ გაგრძელდება ისტორია. და როგორ წარმოგიდგენიათ რა მოუვა რასტის?

love me till the end თავი 3

-ცოტა ხანი გარეთ დაელოდეთ, გავსინჯავ და მერე შეგიძლიათ შემოხვიდეთ-ხმაურში ძლივს ვარჩევ ბოხ ხმას.თეთრხალათიანი ჩემი საწოლისკენ მოიწევს, ჩემს წინ სკამზე ჯდება, ღმერთო ჩემო, ნუთუ მოვკვდი და სამოთხეში ვარ? ან საბოლოოდ გავგიჟდი. შეუძლებელია, თუმცა ჩემს

სამიზნე || (თავი 9)

-ახლა დაიწყება ჩემო ანდრია ყველაფერი, სახლს შეამოწმებენ, სამსახურში კომპიუტერსა და საბუთებს, მოკლედ ჩვეულებრივ როგორც ხდება ხოლმე, მე თბილისში მივდივარ იქ უფრო საჭირო ვიქნები.

შენ რას გრძნობ?!(2)

-პატარები ვიყავით 12 წლის იყო თვითონ ჩვენ 14. და ყავდა ისეთი ლამაზი იყო, ქუჩაში გულგრილს არავის ტოვებდა. 17 წლის იყო, ძალიან უყვარდათ მას და დამიანეს ერთმანეთი, განსაკუთრებული კავშირი ქონდათ, როგორც ლუკას და სანდრას. იმ წელს საშინელი ზამთარი მოვიდა,

ცხელი შოკოლადი. (თავი 3)

So beautiful and wild, so beautiful. მღეროდა არაბული და მე მიყურებდა. იმ მომენტში დრო გაიყინა, გარშემო ყველა და ყველაფერი გაქრა და მხოლოდ ჩვენ ორნი დავრჩით. თვალებში მიყურებდა და ვუყურებდი, თითქოს ერთმანეთს ველაპარაკებოდით. ეს იყო ყველაზე

დე...დედიკონა...ჩემო ღიმილმზიანო..

-არ ამიტირდე რა... ჩემო ღიმილმზიანო არ დადარდიანდე,არ მოიწყინო,არ ამიტირდე...გეხვეწები რა... იცი?! ვოცნებობ რომ სამუდამოდ ასე დავრჩეთ..შენ-ღიმილმზიანი,თაფლისფერთვალება დედის,მე-პატარაა ხუჭუჭა ქალიშვილი...ჩვენ ხომ ვერავინ დაგვამარცხებს დედი?ჩვენს