ნოემბრის ნაყინი (თავი IV)

ჰეი შენ მკითხველო ვინც ახლა ამას კითხულობ, გგონია ეს მოგონილი ამბავია? იქნებ არც არის მოგონილი და ზუსტად ასეთი ტკივილით იტანჯებოდა ერთი პატარა გოგო რომელიც ქალად იქცა? იქნებ ჩემს ფანტაზიებში უბრალოდ არ მომხვდარა ეს ამბავი? სადღაც შუაგულ საქართველოში

ვინ იცის რას ვმალავ ღიმილის მიღმა

ვინ იცის რას ვმალავ ღიმილის მიღმა და საერთოდ რომელი სიგიჟე მაცინებს.... თაროზე შემოვდე რაც გულით მიყვარდა, მივდივარ და შენი თვალები მაცილებს.

სიტყვაზე გაცილებით მეტი +18 (4 თავი)

-შოკშიც ვარ და აქ შენ მინდიხარ - უკვე ბოლო გზაც მომეჭრა გასაქცევი და მთელი სხეულით კედელს ავეკარი. -ბოდიში მარა მთვარეზე მო*მა არ გინდა? - ცინიკურად ჩავიცინე -როგორ გაიტლიკე, შენ აღარ გახსოვს მაგ ტლიკინის გამო რა მოგივიდა? -შემახსენე, მე უმნიშვნელო

წინასწარ არაფერი თქვა (სრულად)

ქალი რომელიც უღმერთოდ უყვარდა, რომელიც ყველაფერს ერჩივნა და არავითარ შემთხვევაში არ გაუშვებდა ხელიდან. მთლიანად მისი იყო, გულით, სულით, გონებით და სხეულით. მისი იყო, მაგრამ მაინც არ ჰყოფნიდან. იმდენად უყვარდა მის გარეშე ერთი წუთითაც აღარ უნდოდა

ჩვენი ამბავი (თავიX )

,ცხოვრებაში პირველად არ მაინტერესებს რას იტყვის ხალხი,უბრალოდ ვგრძნობ რომ ამდენი წლის შემდეგ ვარსებობ და თუ იმასაც მეტყვი რომ ასეთი დამოკიდებულების გამო,ერთ დღეს როცა შესაძლოა ეს ყველაფერი დასრულდეს,ნამდვილად ძალიან მეტკინება ,ვერ გეტყვი რომ

გაქცეული /2/

ისევ გარბიხარ, ოღონდ ამჯერად ცხადში და აღარ გაქვს იმის იმედი, რომ ოდესმე გაღვიძებასა და უკეთეს რეალობაში დაბრუნებას შეძლებ. შეშინებული ყოველ წამს ამოწმებ კვლავ მოგსდევენ თუ არა. უცებ კი მძიმედ ეცემი და დარტყმისგან თვალთ გიბნელდება.

შავ-თეთრი /3/

ოთახში შედის, სანდროს ეუბნება რომ ცოტა ხნით დაიძინებს, თავჩარგული უყურებს, ლუკას ვიდეოებს... მისი ცხოვრება შავ-თეთრ ფილმს დაემსგავსა, სადაც მხოლოდ ფერდაკარგული სამყაროა, გული საშინელმა ტკივილმა მოიცვა. მეორე ოთახში კი სანდრო, დინავზე იჯდა და

მიყვარხარ (თავი 5)

მარიამი-გოგო რომელმაც დიდი ტკივილი გადაიტანაცხოვრებაში, მას დაქალები საერთოდ არ ყავსმხოლოდ ძმა და მისი ძმაკაცები არიან მის გვერდით.... მაგრამ მის ცხოვრებაში გამოჩნდება ნიკა ბიჭი რომელიც მის პირად ცხოვრებას გააფერადებს

რჩეული (თავი პირველი)

მწუხრის მოჟამებულს, მესამედ შეჰკითხა ვაჟმა ყმაწვილ ქალს სახელი და ასულმაც თვალთა ბრიალით გაუმხილა. ელენე მქვიაო, ელენე.

მიენდე გრძნობებს...თავი 11

-მიყვარხარ,მიყვარხარ,მიყვარხარ.- იმეორებდა და სახეს უკოცნიდა. ნიკოლას სიხარულით ევსებოდა გული, ენით აუღწერელს გრძნობდა და თავის გაკონტროლება გაუჭირდა. იმდენად ელემენტარული რამით მიანიჭა ბედნიერება ტატიანას,რომ უბედნიერესად იგრძნო თავი.სახე