ევანგელინა /დასასრული/

- მიყვარხარ - ჩამჩურჩულა - და ვგრძნობ, ყოველთვის მეყვარები. - მიყვარხარ - გავიმეორე მისი სიტყვები. - მზად ხარ გიჟური დღეებისთვის? - გამიღიმა, ხელები მომხვია და დამატრიალა. - მგონი, მზად ვარ - თვალი ჩავუკარი და ხელით სახეზე მოვეფერე. - ევანგელინა

წერეთლის ხუჭუჭა გოგო...

ფურცლებში თავჩარგულს მეღვიძება... თავს ვწევ და სკამის საზურგეს ვეყრდნობი, აღარც მიკვირს ეს სიტუაცია რადგან ამ ბოლო პერიოდში ყოველ ღამე ვხატავ და ისე მეძინება ვერც კი ვიგებ...

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეშვიდე)

_პალატაში ნიას გვერდით იჯდა და უყურებდა ფერდაკარგულ სხეულს, რომელიც ძალიან მშვიდად სუნთქავდა...მისი ხელი ეჭირა და ეფერებოდა... -პატარა ბავშვივით სუსტი ხარ იცი?..მადლობა რომ არ მიმატოვე და გონს მოხვედი...ყველაფერს ერთად დავძლევთ მე მჯერა

საკუთარი მომავლის ძიებაში

-რა არის თქვენი მიზანი? რისკენ მიისწრაფვით ამ ცხოვრებაში? -ნუთუ არ გსურთ რაიმე ღირებული შექმნა? -თქვენი აზრით რა არის მთავარი მიზეზი ნაადრევი ქორწინებისა?

იყალთოელი ბიჭები ,,მკაცრი განაჩენი'' (ნაწილი 25)

წყაროს ბაღის თავში გადაჭრილ ალვის ხესთან შეიკრიბნენ დილით ბიჭები. აქ ერთხანს იცადეს, როდესაც ხარატიშვილიც გამოჩნდა, რიყეში ჩავიდნენ და ხევს აუყვნენ. მდუმარედ მიდიოდნენ ქამარში წალდგაჩრილები. ფეხქვეშ კენჭები და ქვიშა ხრაშუნობდა. ისუსხებოდა ხევ-ხევ

ამდენიდან მე?! {თავი 5}

- სიმართლე თუ მოქმედება? - სიმართლე. - ვინ შეგიყვარდა ერთი ნახვით? - სიმართლე ვთქვა? - კი, კი - ახმაურდნენ ბავშვები.

მდუმარე თარო -2-

თუმცა მალევე გაჩერდა სროლა, ჯონათანი ისევ ფანჯარასთან იდგა და ისევ ფიქრისგან გაშტერებოდა თვალები, იხსენებდა მომენტს, როცა ერთი ბანდის წევრმა თვალწინ მოუკლა ძნაკაცი, შიშისგან ახლაც მუხლები უკანკალებდა,

ჩვენი ამბავი (თავი VIII)

.ვერაფერს ვამბობ,ცოტახანს კიდევ მიყურებს და მანქანიდან გადადის....მისი გადასვლა და ჩემი ტირილი ერთი იყო...რაღაცა ამოუხსნელს ვგრძნობდი მის მიმართ ,რაღაცა სხვას...ვგრძნობდი საკუთარმა სიტყვებმა როგორ გამითხარა

სასტუმრო "ელისი"( 2 თავი)

დილით ისევ კოშმარი მაღვიძებს. უცებ 'წამოვხტი' ფანჯარა გავაღე, რომ ცოტა ჰაერი შემოსულიყო. თავი საშინლად მტკივა.ალბათ ნახევარი საათია რაც ფანჯარასთან ვდგავარ და ვცდილობ დავმშვიდდე. ბოლოს

ვბერდები...

მოჰქრის ჩემკენ ფრაზები, ბედის ნაანდერძები,დაძაბუნდნენ ფეხები.. შენკენ ვეღარ მოდიან..შენზე აღარ ვფიქრობ და თავს შევატყვე.. ვბერდები..თვით სიკვდილის მხლებლებად დაცემულნი მოდიან..მივუყვები შარაგზებს დაობლებულ