სილუეტი [თავი პირველი]

-კიდევ გინდა წყალი? - ევამ მსბუქად გააქნია თავი უარყოფის ნიშნად, თუმცა მამაკაცმა მაინც გააგრძელა საუბარი. - ვიცი, რომ გინდა. ამას შენი კანი მეუბნება. სიმშრალისგან დამსკდარ და ახორკლილ კანზე ხელი გაუსვა. -ხედავ? შენი სხეული მთხოვს დახმარებას.

საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეოთხე)

ბედნიერად იწყებოდა დილა ორი ერთმანეთზე ძლიერ შეყვარებული წყვილისთვის...უყურებდა მის სახეს და ცდილობდა ყველა ნაკვთი დაეზეპირებია...რამდენი ღერი წვერი ჰქონდა სახეზე ისიც კი აინტერესებდა..ღიმილიანი სახით შეჰყურებდა, მარცხენა ხელი თავქვეშ ჰქონდა,

ამდენიდან მე?! {თავი 2}

- ნოე ვაჩაძეს? დავით ვაჩაძეს შვილს? - გაუკვირდა ლიზის. - რატო გაქ ეგეთი სახე, ვინ არის დავით ვაჩაძე? - დავით ვაჩაძე მსოფლიოს ტოპ 5 ყველაზე მდიდარ ბიზნესმენთა სიის თავში წერია. - მიხსნის ქობულოვი. - ვააა!!! ანუ, მსოფლიოში ყველაზე მდიდარია? - აღმომხდა

მესამე თვალი

„ჯანქი ბოროტების ვირუსის ძირითად ფორმულას - მოთხოვნილების ალგებრას აყალიბებს. ნარკომანი არის ადამიანი, რომელსაც მოთხოვნილება არასოდეს ტოვებს“. უილიამ ბეროუზი

ქალაქი სადაც

ბინძური ხალხით დასახლებულ ტერიტორიას- ქალაქს, რომელსაც დაუნგრიეს სიცილის სკოლა, სიზმრის მოყოლად გაუმხილეს მტერს ისტორია და ყოველ ღამეს ტრადიციათ გადექცათ სროლა;

საუკუნო სიყვარული.თავი 19

-მე მხოლოდ შენთან და ნატასთან ერთად მინდა ბედნიერება,მაგრამ ზოგჯერ დაღლილობა ისე შემომიტევს,რომ მგონია ზამთრის ხეს ვგავარ უფოთლოს,გამხმარი ტოტებით.

ჩემი რეალობა (2 თავი)

ელენეს და ლევანის შეხვედრის მომენტი თითქოს უცნაური და დაუჯერებელი ისტორიაა თუმცა ბედისწერაა.. ელენეს ახალი ცხოვრება იწყება, ბაკურიანში..

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ...

ისევ დაგთმე,როგორც უწინ და ეს სევდაც ისევ მიტევს სად ვიყურო,უკან თუ წინ შევეხები კვლავ შენს თითებს?

დედი

ისევ მოიცვა ტკივილმა გული ისევ გამუქდა ცა, ისევ ელავს აღარ დადგება კვლავ გაზაფხული და ვეღარ მოვალ მე შენთან დედა,გახსოვს პატარას შენ მასწავლიდი რომ ეს ცხოვრებ არის ფერადი.ჩემი სამყარო შავია დედი ჩემთვის

ჩემი ახალი ლექსი "ტკივილისფერი"

ბავშვობიდან მიყვარს ცოტა მავნებლობა,ბოლო ფინიში კი ოთხი ფიცარია,ღმერთმა მაპატია ჩემი არსებობა,მათაც მაპატიონ გვერდით ვინც არიან.უკვე მემჩნევა რომ ყველამ გადამღალეთ,იცი მლიქვნელი ვარ მგონი არც ასეთი,